Sól Jónsdóttir heimasæta á bænum Bergi, rétt utan við Grundarfjörð, hefur alist upp stóran hluta ævi sinnar í nánu samneyti við kindina Tótu. Sól er fædd árið 2009 og fyrstu mánuði ævi sinnar svaf hún í barnavagni inni í fjárhúsunum á meðan foreldrarnir sinntu bústörfunum. „Stundum þegar hún vaknaði var hún að hjala við rollurnar þegar við komum,“ segir móðir Sólar í samtali við Skessuhorn. Sól var svo þriggja ára þegar að heimalningurinn Tóta varð hluti af hennar lífi.

Horfðu saman á teiknimyndirnar

Lambið varð viðskila við móður sína á sínu fyrsta ári vorið 2012. Sól gaf henni nafnið Tóta og urðu þær bestu vinkonur upp frá því. Anna Dóra Markúsdóttir, móðir Sólar, segir að þær hafi verið mikið saman fyrsta árið. „Lambið elti hana út um allt og var nánast alltaf við útidyrahurðina hjá okkur þegar Sól var inni. Ég hafði ekki undan að hreinsa lambaskít frá útidyrahurðinni,“ rifjar Anna Dóra upp og brosir. „Tóta fékk meira að segja að koma með mér upp í stofu að horfa á teiknimyndir í sófanum,“ segir Sól, en móðir hennar skýtur því inní að þá hafi hún klárlega ekki verið heima. Eitt sinn fékk Tóta að fara með í leikskólann í Grundarfirði og vakti þá mikla lukku á meðal krakkanna.

Góð í ræktunarstarfið

Núna er Tóta orðin fullorðin kind og hefur getið af sér marga afkomendur. „Lömbin hennar Tótu fara aldrei í sláturhúsið,“ segir Sól roggin, en á bænum núna eru fimm ær undan henni og tveir lambhrútar, sem þegar hafa verið seldir norður í Húnavatnssýslu, en Tóta er einstaklega góð kind og góð til undaneldis. „Hún hefur auk þess alltaf verið afskaplega barngóð og ljúf og við höfum eiginlega aldrei vitað annað eins,“ segir Anna Dóra en þau hafa oft haft heimalning á bænum en engan þó eins og Tótu.

Lifir meðan heilsan er góð

Sól og Tóta voru oft í göngutúrum saman þegar þær voru yngri. „Við gengum um og borðuðum hundasúrur saman,“ segir Sól. „Hún krafsar alltaf í hliðið þegar hún heyrir í Sól en það gerir hún aldrei þegar hún heyrir í einhverum öðrum, enda veit hún að hún á von á einhverju góðgæti eða að fá að komast úr stíunni þegar Sól mætir til að vitja hennar,“ segir Anna Dóra. „Tóta er orðin svolítið gömul núna og líklega eru hrútarnir sem hún eignaðist í vor síðustu lömbin sem hún eignast,“ segir Sól þegar hún talar um þessa vinkonu sína. Kindin mjólkar einstaklega vel og eru lambhrútarnir undan henni stórir og stæðilegir, vel yfir meðalþyngd. „Ég er búin að vera dugleg að gefa henni fóðurbæti og grasköggla en það er uppáhaldið hennar,“ segir Sól og líklega skýrir það hversu vel hún mjólkar enn þótt orðin sé þetta gömul. Aðspurð út í afkvæmi Tótu þá þylur Sól upp nöfnin á þeim án þess að hika, enda hefur hún nefnt öll lömbin undan Tótu sjálf. Fréttaritari greip að fyrsta lambið hét Jasmín eftir prinsessunni úr Aladdin teiknimyndunum.

Kindin Tóta fær að lifa á meðan hún er heil heilsu þó að líklega sé hún hætt að eignast afkvæmi og ljóst er að hún á góða að á bænum sem eiga eftir að hugsa vel um hana í ellinni.