Auður Kjartansdóttir er búsett í Ólafsvík ásamt Pétri Péturssyni og sonum þeirra, Pétri sem er fjögurra ára og Rúrik sem er eins og hálfs árs. Þau búa í fallegu einbýlishúsi við Ennishlíð. Útsýnið frá heimili fjölskyldunnar er gullfallegt. „Við förum ekkert héðan. Þegar ég kynntist Pétri átti hann þetta hús og við ákváðum að stækka það frekar en að flytja í stærra hús. Þetta útsýni er eitthvað sem við vorum ekki tilbúin að missa,“ segir Auður þegar blaðamaður dáist að útsýninu um stóra glugga í stofunni á heimili þeirra.

Sjálfboðaliði í Danmörku

Auður er fædd árið 1991 og ólst hún upp í Stykkishólmi og gekk þar í grunnskóla. Hún lauk námi þar ári á undan jafnöldum sínum og fór í Fjölbrautaskóla Snæfellinga í Grundarfirði árið 2006, þá nýorðin 15 ára. Hún sló ekki slöku við þar og lagði sig alla fram í náminu og lauk stúdentsprófinu á þremur árum, aðeins 18 ára gömul. Eftir stúdentspróf var Auður ekki tilbúin að halda áfram í háskóla og ákvað að fara sem sjálfboðaliði að vinna hjá ISCA, alþjóðlegum íþrótta- og menningarsamtökum í Danmörku í eitt ár. „Þetta var í gegnum prógram hjá Evrópu unga fólksins, ISCA sem eru regnhlífasamtök sem UMFÍ tilheyrir en ég kynntist þessu í gegnum þau,“ segir Auður. Á þessum tíma var hún formaður ungmennaráðs UMFÍ. „Ég heyrði af þessu verkefni og að þetta gæti staðið mér til boða svo ég sló til og sótti um,“ segir hún og bætir því við að hún hafi alltaf verið óhrædd við að prófa nýja hluti. „Ég var þarna sem sjálfboðaliði í höfuðstöðvum samtakanna í Kaupmannahöfn en ég ferðaðist um alla Evrópu með samtökunum, bæði til að sækja námskeið og líka til að halda námskeið á þeirra vegum.“

Mikill lærdómur

„Það var mikill lærdómur fyrir mig og mjög þroskandi að taka þátt í þessu sjálfboðastarfi. Það voru allskonar verkefni sem ég fékk að taka þátt í og ég mæli með að allir fara svona út og prófa nýja hluti ef þeir hafa tækifæri til,“ segir Auður. Áður en hún fór í sjálfboðastarfið hafði hún tvisvar farið erlendis á ungmennavikur á vegum Norrænu félagasamtakanna, NSU, sem UMFÍ tilheyrir. „Það voru námskeið sem snérust um að rækta einstaklinginn og efla krakkana sem tóku þátt,“ segir Auður.

Virk í íþróttum

Aðspurð segist Auður alltaf hafa verið í öllu íþrótta- og tómstundastarfi. „Þegar ég var krakki var ég í körfubolta, auðvitað þar sem ég ólst upp í Stykkishólmi,“ segir hún og hlær. Þá æfði hún einnig frjálsar, fótbolta, sund og fleira. „Ég prófaði held ég bara allt sem var í boði. Á sumrin var ég mikið í golfi og þykir það mjög skemmtilegt. En golfið hefur aðeins fengið að sitja á hakanum frá því ég byrjaði í barneignum. Það hefur ekki verið tími fyrir alveg allt en það fer að líða að því að ég geti tekið strákana með í golf,“ segir Auður og bætir því við að golfið sé góð íþrótt fyrir fjölskylduna að stunda saman. Í dag æfir hún blak ásamt nokkrum konum í Snæfellsbæ auk þess sem hún byrjaði í crossfit þegar Crossfit Snæfellsbæjar var opnað fyrr á þessu ári. „Mér þykir gaman að flestum íþróttum og líður almennt betur ef ég hreyfi mig. Svo þykir mér alltaf gaman að prófa allt nýtt,“ segir hún.

Lærði lögfræði við Háskóla Íslands

Þegar Auður kom heim eftir árið í Danmörku var hún tilbúin að halda náminu áfram og skráði sig í lögfræði við Háskóla Íslands. „Ég var þessi hefðbundni landsbyggðarkrakki sem sótti skóla til Reykjavíkur en kom alltaf heim til mömmu og pabba á sumrin til að vinna. Það þekkja þetta flestir af landsbyggðinni,“ segir Auður og hlær. Eftir grunnnám fór Auður beint í meistaranám og kynntist hún þá Pétri, sem bjó þá í Ólafsvík. „Ég flutti hingað til hans fyrir um sex árum held ég en var þá enn með annan fótinn í Reykjavík þar sem ég var í meistaranámi. Ég var í bænum í svona 3-4 daga í viku og kom svo langar helgar hingað vestur,“ segir hún. Eftir útskrift úr meistaranáminu flutti Auður alfarið til Péturs í Ólafsvík og segist líka mjög vel að búa þar.

Komst í sveitarstjórn

Auður starfar í dag sem fjármálastjóri hjá Fiskmarkaði Íslands þar sem hún sér um bókhald, laun og ýmis önnur verkefni. „Ég endaði ekki alveg í lögfræðitengdu starfi en námið hefur samt án efa nýst mér vel í þessu starfi,“ segir hún og brosir. Í sveitarstjórnarkosningunum vorið 2018 var Auður þriðja á lista Sjálfstæðisflokksins í Snæfellsbæ og komst inn í sveitarstjórn. Hvernig kom það til að hún ákvað að gefa kost á sér? „Ég hafði aðeins látið vita af því að ég hefði áhuga á sveitarstjórnarmálum. Það var haft samband við mig og mér boðið að vera með á lista. Ég var að sjálfsögðu tilbúin til þess en bjóst aldrei við að fá tækifæri til að vera svona ofarlega á listanum. Ég er mjög þakklát fyrir það traust og þykir mjög skemmtilegt að fá að taka þátt,“ segir Auður. Aðspurð segist hún alltaf haft mikinn áhuga á bæjarpólitík en að landspólitíkin hafi aldrei heillað hana mikið. „Ég geri allavega ekki ráð fyrir að fara neitt í landspólitíkina,“ segir hún og hlær. „Mamma var í bæjarstjórn í Stykkishólmi í átta ár svo ég vissi aðeins hvað ég væri að fara útí.“ Aðspurð segist hún ekki hafa fundið fyrir neinni neikvæðni í sinn garð sem utanbæjarmanneskja í sveitarstjórn. „Mér hefur bara verið vel tekið af öllum og ég held að það geti líka verið gott að vera aðflutt því þá kemur maður með fersk augu og kannski aðeins aðra sýn á hlutina,“ svarar Auður.

Húsnæðismálin aðkallandi

Spurð út í stóru mál sveitarstjórnar Snæfellsbæjar brosir Auður og segir þau vera nokkur en í augnablikinu sé fjárhagsáætlunin í forgangi og að verið sé að einblýna á að byggja upp innviðina enn frekar. „Við höfum einnig verið í mikilli vinnu að bæta leiksvæði og afþreyingu fyrir börnin og ætlum að halda því áfam,“ segir Auður. Þá segir hún húsnæðismálin einnig vera mjög aðkallandi á þessu kjörtímabili. „Húsnæðisskorturinn hér, eins og víða annars staðar, er mikill og við þurfum að leita lausna þar. Það vantar sérstaklega ákveðna stærð af húsnæði á markaðinn, þá minni íbúðir fyrir þá sem eru að minnka við sig eða fyrir þá sem eru að kaupa fyrstu eign. Við þurfum að bregðast við þessu, bæði svo fólk geti fengið viðeigandi fasteign og til að koma hreyfingu á markaðinn,“ segir og hún og bætir því við að sveitarstjórnin sé nú í samvinnu við Félagsmálaráðuneytið að bregðast við þessum húsnæðisvanda. „Félagsmálaráðherra hefur farið af stað með verkefni með nokkrum sveitarfélögum að hjálpa fólki að finna húsnæði sem hentar, hvort sem það er með því að byggja eða koma markaðnum af stað með einhverjum hætti,“ segir Auður.

Tæknin er tækifæri fyrir landsbyggðina

Á afmælishátíð SSV sem haldin var í nóvember var Auður fengin til að flytja erindi um framtíðarsýn sína á Vesturland. „Ég held að við sjáum það öll að með tækniþróun eru að eiga sér stað miklar breytingar í samfélaginu og ég trúi því að atvinnulífið muni breytast mikið á næstunni, það er þegar byrjað að breytast. Ég held að það sé undir hverjum og einum komið í dag að finna hvað hann vill gera í lífinu og búa sér til tækifæri,“ segir Auður og bætir því við að þetta sé kjörið tækifæri fyrir sveitarfélög á landsbyggðinni til að gera það aðlagandi fyrir fólk að setjast að í þeim. „Sveitarfélögin þurfa núna að hugsa um sína byggð og byggja upp þjónustu svo fólki þykir aðlagandi að búa þar. Fram til þessa hefur fólk gjarnan valið sér búsetu út frá vinnu en með tækninni verða störfin án staðsetningar og fólk getur því bara valið hvar það vill búa og flutt vinnuna með sér þangað. En þá verða sveitarfélögin að vera tilbúin að taka á móti fólki og veita þá þjónustu sem fólk þarf,“ segir Auður.

Gott að búa á Snæfellsnesi

Aðspurð segist hún sjálf vera mjög ánægð með að geta búið úti á landi og segir Snæfellsnesið góðan stað fyrir ungt fólk að setjast að á. „Ég þekki vel til í Stykkishólmi og hér í Snæfellsbæ en aðeins minna í Grundarfirði, en ég held að það sé eins þar og annars staðar á Snæfellsnesi. Það er dásamlegt að búa hér og sérstaklega fyrir ungt fólk með börn. Það hefur margt ungt fólk verið að flytja aftur heim síðustu ár og almennt bara meira um að ungt fólk sé að setjast hér að,“ segir hún og bætir því við að á Snæfellsnesinu sé mjög gott að ala upp börn. „Hér er gott og öflugt íþrótta- og tómstundastarf fyrir börn og börnum er að fjölga. Það eru margir hér á mínum aldri með börn á svipuðum aldri og mín börn og maður er því alls ekki einn. Það er svo margt í gangi hér fyrir fólk sem er á þessum stað í lífinu, að koma upp fjölskyldu,“ segir hún.