medium

large

thumbnail

small

custom-size

Askja Vesturlandi opnar á laugardaginn

1536x1536

Nagladekkin undan?

2048x2048

Skorradalshreppur hástökkvari í íbúafjölgun

Mældist á 140 km hraða þar sem hámarkshraði er 90

Presta- og djáknastefnan fer nú fram í Stykkishólmi

Félagsleg þolmörk ferðaþjónustu könnuð

Í dag kom út bókin Hulda og töfrasteinninn eftir Valgerði Bachmann. Valgerður hefur gengið með þessa bók í maganum síðan hún var 14 ára en þá sat hún í herberginu sínu að Rauðsgili í Hálsasveit og leyfði sér að dreyma um að einn daginn myndi hún gefa út bók. Valgerður hefur áður gefið út Litlu stafabókina en segir að bókin um Huldu og töfrasteininn komi algjörlega frá hjartanu. Til þess að láta drauminn rætast ákvað Valgerður að fara í nám í grafískri hönnun. „Ég hljóp samt ekki í þetta nám þar sem skólagangan mín einkenndist af lesblindu og stærðfræði var mér erfið. En ég lét það ekki stoppa mig og skellti mér í námið – og þar byrjaði ég að teikna bókina mína, loksins,” segir Valgerður.
Árið 2006, þegar Valgerður var 22 ára var hún harðákveðin í að keyra allt á fullt með bókina. „Ég byrjaði á að safna myndum af Grundarfirði og af mér í æsku. Það vantaði alltaf ákveðnar myndir svo ég hafði samband við Bæringsstofu, því þar er mikið af fjölskyldumyndum á safni. Bæring Ceclisson var bróðir afa Batta og bjó hjá honum og Rósu ömmu í Grundarfirði. Bæring átti mikið af myndum af samfélaginu sem og fjölskyldu minni, og því áttu starfsmenn í fullu fangi við að flokka myndir frá honum. Símtölin voru mjög mörg og fékk ég alltaf sama svarið, að enn væri verið að vinna í að flokka og ekki búið að finna mikið af fjölskyldumyndum. Draumurinn varð alltaf meira og meira í móðu, svo ég lagði bókina aftur á hilluna og hugsaði með mér: „Það kemur sá tími að þér tekst þetta“.  Árið 2010 tók ég bókina aftur af hillunni og hafði samband við Bæringsstofu, en fékk sömu svör og áður. Reyndar var eitthvað komið af fjölskyldumyndum, en það var ekki hægt að komast í þær eins og staðan var og því fór bókin enn og aftur á hilluna. Á þessum tíma var bókin nefnilega aðeins 16 blaðsíður og ekki nógu margar myndir til að vinna með, sem setti stórt strik í reikninginn varðandi það að gefa hana út,“ segir Valgerður.
Árið 2017 byrjar hún síðan aftur að skoða bókina, þar sem áhugi sonar hennar á sögunni var mikill. „Jökull Ísfjörð spurði mig oft; „hvenær verður þessi bók eiginlega tilbúin,“ og trúið mér; það er nákvæmlega það sem sönglaði í hausnum á mér. En mitt svar var alltaf; „hún kemur út þegar það er rétti tíminn.“
Myndir úr æsku
Þegar Valgerður kvaddi árið 2019 segist hún hafa sent þá ósk út að hún myndi ná að gefa bókina út árið 2020. „Ég á nefnilega afmæli 02.02. og ef þú snýrð því við færðu 2020, og því var það mitt ár að gefa út þessa bók. Í febrúar 2020 byrja ég að leita að gömlu tölvunni í geymslunni, þar sem bókin beið. Þegar tölvan fannst var sett á 100 km hraða í textavinnu. Því jú, handrit eru aldrei skrifuð einu sinni. Covid kom sér vel þar sem ekki var mikið hægt að gera annað en að sinna strákunum mínum og skrifa bókina. Ég tók svo upp símann í sumar og bjallaði í Bæringsstofu og sagði sömu setninguna og áður, og viti menn og konur, það kom já, ég get ekki lýst fyrir ykkur hvernig mér leið. Að ganga inn í Bæringsstofu í fyrsta skipti var æðislegt. Að fletta myndum af mér í æsku og sjá allar þessa minningar, og fylla þessa þrá sem ég var búin að bíða svo lengi eftir er ólýsanlegt. Ég tala nú ekki um að sjá myndir sem ég vissi ekki af. Tilfinningin var bæði gleði og sorg. Ég fór í gegnum helling af myndum og fann það sem ég var að leita að og vantaði upp á til að láta drauminn rætast. Í ágúst var svo allt komið á fullt. Heimilið mitt var undirlagt öllu sem tengdist bókinni og í samtölum við ættingja og vini var bókin fasta umræðuefnið. Það var langhlaup að koma henni út á þessu ári, því það var svo margt sem átti eftir að gera. En þetta langhlaup kláraði ég svo alls ekki ein &#8211; ég á ekki orð til að lýsa þakklæti mínu fyrir hjálpina og peppið sem ég fékk frá fólkinu í kringum mig.“
Eiga ímyndaða vini
Valgerður er ættuð frá Grundarfirði en amma og afi hennar bjuggu á Grundargötu 17. Valgerður er bæði spákona og miðill og að hennar sögn sér hún ýmislegt sem ekki endilega allir sjá. Hún bendir á að algengt er að börn sjái ýmsa hluti, börn geta átt erfitt með að sofna og þau geta átt það sem sumir kalla „ímyndaða vini,“ en að það sé því miður oft þannig að slíkt er tabú og ekki talað neitt um. Þá sé ekki sama hvernig talað er við börn um þessa hluti. Að segja barni að amma þess sé uppi í skýjunum getur valdið misskilningi því hvar er amma þegar er heiðskírt? Að sögn Valgerðar á þessi bók eftir að hjálpa bæði krökkum og fullorðnum.
Bókin segir frá Huldu sem er sjö ára og hefur alltaf átt erfitt með að sofna. Dag einn fer Hulda með mömmu sinni að heimsækja afa og ömmu sem búa í Grundarfirði. Þar eiga sér stað atburðir sem verða til þess að fjölskyldan áttar sig á dulrænum hæfileikum Huldu. Að sögn Valgerðar er bókin fyrsta bókin í seríu um Huldu og hvernig hún tekst á við sérgáfu sína með auknum þroska. „Ég byrjaði að skrifa söguna um Huldu þegar ég var 14 ára og leyfði mér þá að dreyma um að gefa hana út. Ég hefði verið til í að lesa svona bók á mínum yngri árum og er ég nokkuð viss um að hún hefði veitt mér betri sýn á alheiminn.“
Bókin er 68 blaðsíður og er til sölu í Ljómalind í Borgarnesi. Hulda og töfrasteinninn er jafnframt fáanleg á vefsíðu Valgerðar: www.alheimsorka.is. Á vefsíðunni er einnig að finna skartgripi og spil sem Valgerður hannar og framleiðir og þar má jafnframt finna fyrri bók Valgerðar, Litlu Stafabókina.
„Mig langar að senda risastórt takk, knús og kærleik til þeirra sem hafa aðstoðað mig við að gefa bókina út. Ég hefði aldrei getað þetta nema fyrir þann stuðning sem ég fékk. Takk fyrir að hjálpa mér að láta drauminn minn rætast,“ segir Valgerður að lokum.

Bókin Hulda og töfrasteinninn hefur sögusvið á Vesturlandi