Sex manns sem búa á Silfurtúni í Búardal hafa náð þeim virðulega aldri að komast yfir nírætt. Fimm þeirra eru íbúar á Silfurtúni; níræðar eru þær Inga Aðalheiður Guðbrandsdóttir, Pálína Guðrún Gunnarsdóttir og Guðbjörg Margrét Jónsdóttir, sem aldrei er kölluð annað en Bigga. Jóhann Sæmundsson er 91 árs en aldursforseti hópsins er Selma Kjartansdóttir, 95 ára. Kveðst hún ekki vita betur en að hún sé elsti íbúi Dalabyggðar. Auk þeirra er Ríkarður Jóhannsson 93 ára. Hann er ekki heimilismaður á Silfurtúni í eiginlegum skilningi, en leigir þar á heimilinu.

Skessuhorn hitti sexmenningana í matsal Silfurtúns á dögunum og ræddi við þau um daginn og veginn yfir kaffibolla og konfektmola. Rætt um daginn og veginn, heilsufar og það sem helst er tíðinda úr Dölum um þessar mundir; húsbyggingar, en núna er verið að byggja bæði raðhús og einbýlishús í Búðardal. Slíkt gerist ekki á hverjum degi og þau rifja upp að það sé ekki nýtt af nálinni að langur tími líði á milli húsbygginga í bænum. Þá er rifjaður upp aðdragandinn að byggingu mjólkurstöðvarinnar, sem hefur um langa hríð verið stærsti vinnustaður Dalanna og lífshlaupið í sveitinni ber líka á góma. Sauðfjárræktin hefur lengi verið eitt aðalsmerki Dalanna en fólkið hefur áhyggjur af greininni í dag og þykir staða sauðfjárbúskaparins ekki góð um þessar mundir. Ýmislegt fleira var rifjað upp og spjallað, rætt fregnir annars staðar frá og og spjallað um heimspekilegri umræðuefni eins og tímann sjálfan.

Alltaf líkað vel í Dölum

Spurð um veruna á Silfurtúni segja þau að þar sé gott að vera. Vissulega segja þau að það hafi verið viðbrigði að flytja þangað fyrst um sinn en voru sammála um að þar væri gott að vera. Öll eru þau svo lánsöm að vera heilsuhraust að mestu leyti, þó vissulega hafi ákveðnu viðhaldi verið sinnt. Auðvitað vilji allir búa heima sem lengst, en þegar flutt er á dvalarheimili telja þau best að fólk komist þar að á meðan það er enn við sæmilega góða heilsu.

Reyndar láta Inga, Pálína, Bigga, Jóhann, Selma og Ríkarður ekki aðeins vel af Silfurtúni, heldur segja þau að þeim hafi alltaf líkað vel í Dölunum. Þar hafa þau öll alið manninn svo áratugum skiptir og sum hver búið þar alla sína tíð, frá blautu barnsbeini.

Aðspurð kváðust þau ekki hafa leyndarmál langlífisins á reiðum höndum, en sammældust um að maður ætti alltaf að vera maður sjálfur, trúr sjálfum sér. Slíkt gildir auðvitað sama hvort fólk er ungt eða eldra. Það væri eina leiðin til að lifa lífinu.