medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Annir hjá björgunarsveitum í gær á sumardaginn fyrsta

Tíu frambjóðendur komnir með lágmarksfjölda meðmælenda

Harðviðarbryggja í smíðum í Ólafsvík

Fyrirhugaðir búferlaflutningar kannaðir á Vesturlandi

Kálfafjós í byggingu á Litla Kroppi

Þema ljósmyndasamkeppni er gleði

core/freeform

- Rætt við Einarsnessystkinin um listsköpun, tónlist og kraftinn sem í þeim býr

Systkinin frá Einarsnesi eru sjö talsins. Blaðamaður nær að hóa þeim saman í gegnum Soffíu Björgu, tónlistarkonu sem einmitt er ein úr hópnum. Planið var að hitta öll systkinin í Einarsnesi á æskuslóðum og tókst það. Þau eru fædd á tuttugu ára tímabili, milli 1972 og 1992. Öll eru þau kjarnafólk, með einbeitta sýn á lífið og skara framúr í hverju sem þau taka sér fyrir hendur, hvort sem það eru áhugamálin, listsköpun, tónlistarsköpun eða í atvinnulífi. Flest þeirra hafa komið að listsköpun eða tónlistarsköpun af einhverju tagi, en þau eiga ekki langt að sækja hæfileikana. Móðir þeirra Björg Jónsdóttir er sópransöngkona og tónlist var aldrei langt undan þegar fjölskyldan kom saman. Þórunn María er elst í hópnum, næst kemur Kristín Birna, svo Sigríður Þóra, Soffía Björg, Guðmundur Bergmann, Þórarinn Halldór og að lokum Karítas.

&nbsp;

Tjáning fremur en fastmótað form

„Við vorum flest í tónlistarnámi þegar við vorum í grunnskóla,“ segir Guðmundur Bergmann og hin systkinin taka undir. Um herbergið fljúga hnyttnar lýsingar á tónlistarnáminu í Tónlistarskóla Borgarfjarðar. „Hann kallaði mig stundum lollipop,“ heyrist frá Kristínu Birnu þegar þau rifja upp samskipti sín við einn tónlistarkennarann. „Hann kallaði mig gamla geit og ég hætti út af því,“ segir Soffía Björg hlæjandi. „Það var samt bara fyrirsláttur. Ég var löngu búin að missa áhugann á náminu.“ Þetta uppsker mikinn hlátur frá hinum systkinunum sem öll hafa svipaða sögu að segja. Þeim farnaðist ekki endilega vel í tónlistarnámi þótt hæfileikinn væri fyrir hendi, formið hentaði þeim bara ekki. „Það má segja að foreldrar okkar hafi reynt að koma okkur í eitthvað form í tónlist, en tókst það ekki,“ segir Guðmundur hæglátlega. „Formið aftrar flæðinu,“ en hann hefur einmitt sótt í að skapa tónlist fremur en fara eftir nótum. Hann er að mestu sjálflærður á gítar líkt og Soffía Björg og Kristín Birna sem að auki getur glamrað á ukulele.

&nbsp;

Hvatningin

Tónlist eða listsköpun er þeim í blóð borin. „Nema mér,“ skýtur Þórunn María að. „Ég er með önnur áhugamál. Ég lærði á píanó í mörg ár og spilaði á harmonikku en það er svo margt sem mér þykir skemmtilegra en að performera tónlist,“ segir hún hlæjandi. „Ég er meira í útivist; snjóbrettum, fjallahjólum, racer-um, snjósleðum, buggybílum og svona. En ég er alltaf að ýta í þessi systkini mín. Kristín kom til dæmis fyrst fram í brúðkaupinu mínu,“ segir hún og hnippir í Kristínu sem situr við hlið hennar. „Já ég var svona late bloomer,“ segir Kristín í gamansömum tón. „En svo því sé haldið til haga þá þykist ég ekki hafa neitt í systkini mín hvað varðar tónlist og söng og ég frekar dreg niður meðaltalið í þessum hópi, en í öðrum hópum þá dreg ég það alveg hressilega upp,“ segir Þórunn María brosandi. Hin systkinin samsinna þessu, svo segir einhver brandara og allir fara aftur að hlæja. En þótt Þórunn María geri lítið úr sínu framlagi til systkinahópsins, þá virðist blaðamanni hún vera sameiningarafl hópsins. Sú sem kallar hópinn saman í veislur, fær þau til að halda tónleika. Sú sem drífur aðra með sér af þvílíkum krafti og smitar endalausri gleði frá sér og er þeirra helsti aðdáandi og hvatakona.

&nbsp;

<a href="http://skessuhorn.is/askrift" rel="noopener" target="_blank">Sjá nánar í viðtali við Einarsnessystkinin í jólablaði Skessuhorns</a>

„Það er sameiningarafl í tónlistinni“