Nafn: Eva Björg Ægisdóttir

Hvar ertu fædd og hvenær? Um hádegi þann 27. júní árið 1988 á Sjúkrahúsi Akraness.

Hvernig myndir þú lýsa þér í þremur orðum? Ímyndunarveik, ofhugsari og ákvörðunarfælin.

Áttu gæludýr? Ekki eins og er, en ef þú spyrð aftur í maí þá verður svarið annað.

Hvers saknarðu mest frá því í gamla daga? Það er mjög margt sem ég sakna og sé líklega í hálfgerðum æskuljóma. Eitt að því er til dæmis að fara á vídjóleigur um helgar, taka eina gamla og eina nýja. Svo gæti ég auðvitað líka farið að tala um tíma þar sem engin snjalltæki voru til, en ætla ekki að gera það. Ég sakna þess líka að fara í útileiki á kvöldin í Jörundarholtinu með krökkunum úr hverfinu. Ég væri mikið til í að einhver myndi skipuleggja þannig kvöld fyrir fullorðna, fara í eina krónu eða löggu og bófa.

Hvað færðu þér ofan á pizzuna þína? Pepperóní, döðlur og rjómaost. Eða parmaskinku og ruccola. Svo er ostapítsa líka góð og nauðsynlegt að það sé gráðostur.

Hvað er uppáhalds nammið þitt? Ís og súkkulaði eru ofarlega á lista. Ég var einmitt að kaupa mér Ninja ísvélina sem er víst vinsælasta græjan þessa dagana, eins konar fótanuddtæki okkar tíma. Sé alls ekki eftir því.

Hvaða tungumál værir þú til í að kunna? Frönsku, vegna þess að ég fer mjög reglulega til Frakklands þar sem bókunum mínum gengur mjög vel. Frakkarnir eru ekkert sérstaklega sleipir í enskunni svo það væri frábært að geta spjallað við þá á frönsku. Ég skil sumt, get talað smá, en fæstir skilja mig. Franska er erfitt, en ótrúlega fallegt tungumál.

Hvað er það skemmtilegasta sem þú gerir? Ferðast með fólkinu mínu, hlaupa í fallegri náttúru og lesa góðar bækur.

Ertu hjátrúarfull? Ekkert sérstaklega. Var samt alltaf mikið í ef-leiknum einu sinni. Til dæmis: ef ég stíg á strik gerist ekki hitt eða þetta. Það flokkast líklega ekki sem hjátrú heldur eitthvað allt annað.

Hvað myndi bíómynd um þig heita? Örugglega ekki neitt því ég gæti aldrei ákveðið það. Það tekur mig langan tíma að finna nöfn á bækurnar mínar og finnst það í raun miklu erfiðara en að skrifa söguna sjálfa, þannig að nafn á bíómynd hljómar eins og enn erfiðara verkefni. Ég hef ekki hugmynd (væri það kannski bara gott nafn á bíómynd?).

Hver er uppáhalds mánuðurinn þinn? September, þegar rútínan byrjar aftur eftir sumarið en veðrið er ennþá (stundum) gott. Þá er ég líka yfirleitt að skila af mér bók og byrja á einhverju nýju og það er alltaf spennandi.

Hvað ertu mest hrædd við? Að missa einhvern sem mér þykir vænt um. Og rottur. Ég er skíthrædd við rottur.

Hver er uppáhalds skyndibitinn? Flatey pítsa og beyglurnar hjá Deig. Borða þær alveg alltof oft, yfirleitt nokkrum sinnum í viku.

Hver er uppáhalds staðurinn þinn á Íslandi? Akranes er auðvitað rétta svarið og mér þykir alltaf vænt um bæinn minn. Ég myndi þó segja að uppáhalds staðurinn minn á Íslandi sé Arnarstapi á Snæfellsnesi. Þar var ég oft í bústað sem barn og elska náttúruna í kring; hraunið, jökulinn og fallegu klettana í sjónum. Andrúmsloftið á Snæfellsnesi er líka eitthvað svo dulúðlegt og auðvelt að láta ímyndunaraflið reika, enda ýmsar sögur tengdar umhverfinu þar.

Hver er minnisstæðasta gjöfin sem þú fékkst þegar þú varst lítil? Svartur kettlingur með rauða slaufu um hálsinn ein jólin.

Ef þú þyrftir að velja þér nýtt nafn hvað yrði þá fyrir valinu? Ég var mjög hrifin af nafninu Sunneva eftir að hafa lesið Ísfólkið sem unglingur.

Hvað ætlaðir þú að verða þegar þú yrðir stór? Ég var aldrei með skýrt svar við þeirri spurningu, svona eftir að ég hætti við sjoppu og ísbúðardrauminn. Einhvern tímann sagðist ég vilja vinna heima þegar kennarinn spurði og hann sagði að það væri ekkert að því að vera heimavinnandi húsmóðir. Það var svo sem alveg rétt, en nú vinn ég heima (eða hvar sem er) sem rithöfundur og það er frábært. Kannski vissi ég bara alltaf að ég vildi hafa ákveðið frelsi þegar kemur að vinnunni og geta unnið hvar sem er; heima, í ferðalögum eða á kaffihúsum.

Vandræðalegasta augnablikið? Líklega þegar við maðurinn minn og sonur sem þá var fimm ára fórum út að borða á Grikklandi. Eftir matinn var maður smá léttur, enda var líterskönnu af rauðvíni skellt á borðið, svo ég fór í keppni við son minn að hótelinu. Ég endaði einhvern veginn kylliflöt á gólfinu fyrir framan afgreiðsluna með starfsmenn og gesti hótelsins stumrandi yfir mér. Ekki beint mitt besta augnablik sem móðir.

Hvar sérðu þig eftir tíu ár? Vonandi á svipuðum stað og núna, bara aðeins meira að öllu. Fleiri hrukkur, eldri börn, fleiri bækur skrifaðar og fleiri minningar í bankanum.

Ertu með eina sturlaða staðreynd um þig? Ég get tekið mig úr axlarlið mjög auðveldlega.

Yfirheyrslan – Get tekið mig úr axlarlið mjög auðveldlega