Nafn: Hanna Ágústa Olgeirsdóttir

Hvar ertu fædd og hvenær? Ég er fædd á sjúkrahúsinu á Akranesi í júní 1996, en ég er uppalin í Borgarnesi sem mér finnst mjög mikilvægt að komi fram!

Hvernig myndir þú lýsa þér í þremur orðum? Kaotísk, fyndin og hlý.

Áttu gæludýr? Nei, því miður!

Hvers saknarðu mest frá því í gamla daga? Örugglega að hanga með ömmu minni, það var alltaf gaman, og að fara í réttirnar með afa.

Hvað færðu þér ofan á pizzuna þína? Ég veit ekki hvort ég þori að viðurkenna það en ég elska ananas á pizzu og fæ mér yfirleitt skinku og ananas.

Hvað er uppáhalds nammið þitt? Ég er Nóakropps kona.

Hvaða tungumál værir þú til í að kunna? Ég væri til í að kunna spænsku, kann ensku og þýsku svo ég held að það væri hentug viðbót.

Hvað er það skemmtilegasta sem þú gerir? Ég elska að fara í leikhús og geri mjög mikið af því! Svo finnst mér líka mjög gaman að vera með vinum í rólegheitum.

Ertu hjátrúarfull? Svakalega!

Hvað myndi bíómynd um þig heita? Titillinn er að sjálfsögðu á ensku því þetta verður klárlega Hollywood mynd: It ain’t over ‘till the fat lady sings.

Hver er uppáhalds mánuðurinn? Það verður að vera desember, ég er jólabarn í gegn.

Hvað ertu mest hrædd við? Misbeitingu valds.

Hver er uppáhalds skyndibitinn? Borgarinn á Bara Ölstofunni, óaðfinnanlegur!

Hver er uppáhalds staðurinn þinn á Íslandi? Lundarreykjadalurinn, að sjálfsögðu.

Hver er minnisstæðasta gjöfin sem þú fékkst þegar þú varst lítil? Ég fékk einu sinni mús sem söng afmælissönginn þegar ýtt var á takka á tá hennar. Það var mjög skemmtileg gjöf sem söng fyrir mig á hverju ári í mörg ár á eftir.

Ef þú þyrftir að velja þér nýtt nafn hvað yrði þá fyrir valinu? Örugglega Vigdís, er mikill aðdáandi Vigdísar Finnbogadóttur og amma mín sem ég var skírð í höfuðið á hét Vigdís að millinafni. Svo á ég líka yndislega litla frænku sem heitir Vigdís svo ég hef mjög góða reynslu af nafninu.

Hvað ætlaðir þú að verða þegar þú yrðir stór? Ég ætlaði lengi að verða fornleifafræðingur þangað til ég áttaði mig á að það er ekki alveg nákvæmlega eins og í Indiana Jones myndunum.

Vandræðalegasta augnablikið? Það var örugglega þegar ég datt á rassinn á generalprufu í Eldborg í miðri aríu fyrir framan alla sinfóníuhljómsveitina og fullt af fólki í salnum.

Hvar sérðu þig eftir tíu ár? Að gera einhverja snilld, kannski að vinna við leikstjórn eða að syngja einhvers staðar úti í heimi. Ég er bara spennt að sjá hvað gerist!

Ertu með eina sturlaða staðreynd um þig? Já, ég kann að jóðla.

Yfirheyrslan – Ætlaði mér lengi að verða fornleifafræðingur