Þar sem útgáfa blaðsins hittir á 1. maí vil ég byrja á að senda íslensku launafólki baráttukveðjur í tilefni dagsins. Í mínum huga markar þessi dagur einnig upphaf sumars, þegar líf tekur að kvikna og vorannir fara á fullt til sjávar og sveita. Við höfum að undanförnu sagt frá ýmsum uppskeruhátíðum í skólum og brátt kemur að því að börn og ungmenni fái frí frá hefðbundnu bóknámi og hverfa til annarra verkefna.

Úti við sjávarsíðuna fjölgar mjög í höfnum þegar strandveiðisjómenn sjósetja báta sína og hefja á morgun veiðar. Útlit er fyrir að þeir verði margir að þessu sinni sem freista munu gæfunnar, en strandveiðar eru ekki síst mikilvægar til að fleiri fái tækifæri til að kynnast fiskveiðum og vísi að útgerð. Hlutdeild þeirra í veiðiheimildum er þó ekki stór í heildar samhenginu, en allavega nógu stór til að líklega munu um eða jafnvel yfir 800 bátar verða settir á flot. Sú reynsla sem fæst er mikilvæg, ekki síður fyrir stærri útgerðir líka. Þarna fá ungir menn og konur tækifæri til að máta veiðieðlið í sér og sumir ráða sig svo á stærri skip þegar hallar að hausti. Fyrir mig sem bý nú við sjávarsíðuna finnst mér þetta dásamlegur tími; að fylgjast með auknu lífi í höfninni sem ég hef fyrir augunum á hverjum degi.

Upp til sveita er vorið líka tíminn. Bændur eru nú þegar farnir að plægja væntanlega kornakra, dreifa skít og fljótlega fara þeir að bera tilbúna áburðinn á völlinn. Sauðfjárbændur eru að byrja sína árlegu törn og vissulega verður brátt skemmtilegt að fylgjast með þegar lömbunum verður hleypt út með mæðrum sínum. Vonandi verður milt í veðri þannig að tún grænki hratt og örugglega.

Af og til markast svo vorið af kosningum og frambjóðendum sem hver um annan þveran kynna framboð sín. Nú hagar svo til að kjósa á nýjan forseta 1. júní. Áhugasamir frambjóðendur eru margir, en ellefu fengu blessun landskjörstjórnar. Sumir þekktar persónur úr þjóðlífinu eru þeirra á meðal, aðrir minna þekktir og eiga því á brattann að sækja. Ef eitthvað er að marka skoðanakannanir eru það fjórir frambjóðendur sem mælast með tveggja stafa fylgi, en aðrir með svo lítið að þeir eiga vart möguleika. Barátta hinna er að herðast. Mest verður maður var við framboð þeirra á samfélagsmiðlum þar sem þeir þeytast um landið til að hitta sem flesta og kynnast kjósendum og menningu þeirra. Ég ber mikla virðingu fyrir því að fólk yfir höfuð nenni að standa í þessu. Það er ekki sjálfgefið að stefna á embætti þar sem allir leyfa sér að hafa skoðun á hvort viðkomandi stendur sig vel eða illa. Geta sig hvergi hrært án þess að mænt sé á þá. Þessum fjórum sem nú mælast með mest fylgi er öllum vel treystandi til að verða sjöundi forseti lýðveldisins. Á næstu fjórum vikum biðla ég hins vegar til allra stuðningsmanna þeirra að beina sjónum sínum að kostum frambjóðenda sem þeir styðja í stað þess að stunda leðjuslag og níða skóinn af þeim sem þeir ekki ætla að kjósa. Það er nefnilega hægt að fara í alvöru leðjuslag og jafnvel keppa í slíku og nefni ég Mýraboltann á Ísafirði á hverju sumri.

Svo er eitt atriði sem vanalega markar mjög fyrri hluta maí. Það er nefnilega hin árlega sönglagakeppni sem heitir Eurovisjón. Nú verður hún haldin í Svíþjóð 11. maí. Að þessu sinni bregður svo við að lítill áhugi er fyrir keppninni hér á landi. Aðdragandi hennar markaðist af afstöðu fólks til þátttöku Ísrael í keppninni. Fólk umber það einfaldlega ekki að við kjósum að stefna á að standa á sama sviði og fulltrúar þeirra. Meira að segja er áhugi RUV-ara sjálfra fyrir keppninni marktækt minni en undanfarin ár. Taka svona þátt í þessu, en þó með talsverðum hundshaus.

Það er því af nægu að taka í verkefnum framundan. Við sem látum ekki forsetaframboð eða sönglagakeppnir trufla okkur förum jafnvel að setja útsæðið í spírun og aldrei að vita nema að sjálfur nýti ég 11. maí til að pota því niður.

Magnús Magnússon

Vorið er tíminn