Ágætu lesendur! Eftir útkomu þessa blaðs í dag förum við starfsfólkið í tveggja vikna sumarleyfi og komum ekki aftur til starfa fyrr en viku af ágústmánuði. Við lokum skrifstofunni og eina lífsmarkið með okkur verða fréttir sem birtar verða á vefnum okkar skessuhorn.is ef tilefni verður til. Það er engin tilviljun að litlir fjölmiðlar eins og okkar taka sér frí á akkúrat þessum tíma árs. Ástæðan er sú að nú er starfsemi fjölmargra fyrirtækja og nánast allra stofnana í doða og því lítið að frétta svona almennt. Það þarf jú að kveikja fréttir til að geta sagt þær. Tveggja vikna rof á starfsemi okkar er gert til að þjappa allavega þessum tveimur vikum saman á frí allra.

Á undanförnum árum hef ég oft furðað mig á því að ekki er hér á landi almennara að fyrirtæki einfaldlega loki á þessum tíma árs. Taki út að minnsta kosti meginþorra orlofsréttinda starfsfólks síns með að senda það í frí á sama tíma. Þetta þekkjum við víða erlendis og ég held að það hafi verið Frakkar sem riðu á vaðið Evrópuþjóða. Fyrir þrjátíu árum síðan var það allavega þannig, þegar ég bjó ytra, að flestir Frakkar tóku út sitt sumarleyfi í ágústmánuði. Fyrsta virka dag þess mánaðar streymdu þeir út á þjóðvegina, sátu í bílaröðum og flautuðu óspart, eins og það flýtti fyrir teppunni! Þá var búið að loka öllum fyrirtækjum í þrjár vikur. Einungis heilbrigðisstofnanir og verslanir höfðu opið og þjónustan var því mjög takmörkuð. Ég hygg að þeir sem starfa í ferðaþjónustu hér á landi þekki þetta mæta vel; hingað komu Frakkar í ágúst, en sáust ekki í annan tíma.

Hér á landi hefur þessum málum verið lengi þannig háttað að fólk byrjar að taka sumarleyfi sín út í byrjun júní og síðan áfram einhvern tímann í júlí og ágúst, jafnvel þegar hentar. Þeir sem hafa aðstöðu til, taka fríin nefnilega út þegar veðurspá er hagstæð. Nota Bene eru þeir að láta samfélagið vita að þeir eru svo þarflausir sem starfsmenn að þeir geta án nokkurs fyrirvara meldað sig út ef það hentar þeim sjálfum. Reyndar held ég að þetta eigi síður við í einkageiranum. Þar eru eigendur og stjórnendur að reyna að bera ábyrgð á því að eiga fyrir launum starfsfólks um næstu og þarnæstu mánaðamót, horfa til framlegðar og almennrar skynsemi í rekstri.

Kannski má rekja ástæða þess að málum er svona háttað hér á landi til þess að hér ríkir ákveðið skipulags- og stefnuleysi. Við erum ekki sérstaklega öguð þjóð. Það má svo aftur rekja til þess að forfeður okkar réru til fiskjar þegar vel viðraði en voru í landi í brælu. Sömuleiðis voru bændur í útivinnu þegar sólar naut. Skipulagning var því takmörkuð en veðrið réði. Við erum af þeim sökum svona hentistefnufólk. Sjálfur er ég engin undantekning. Ég sting upp á því við konuna að fara í laugardags bíltúr ef veðrið er gott en forðast að taka slíka ákvörðun með nokkurra daga fyrirvara. Auðvitað er það löstur að geta ekki skipulegt sig betur en þetta.

Á laugardaginn fórum við einmitt í einn slíkan fyrirvaralítinn bíltúr og buðum með okkur ferðafélögum. Ókum sem leið lá vestur í Dali, yfir Þröskulda og á Hólmavík. Þar var farið í Galdrasetur og skoðað eitthvað allra sérstæðasta safn landsins, ef reðursafnið er undan skilið. Síðan var snæddur kvöldverður. Á eina veitingastaðnum á Hólmavík sem stendur undir merkjum, bar matseðillinn þess sannarlega merki að við værum komin á leiðarenda. Hefðum ekki að öðru kostum að snúa utan sjoppufæðis, en það var ekki á stefnuskránni. Hægt var að kaupa lambasteik á verði sem hentaði ekki okkar pyngju. Tvær lambasteikur kostuðu jafn mikið og bóndinn fékk fyrir allt lambið síðasta haust! Okkur var nokkuð misboðið. Þarna voru fjórir þjónar ranglandi um í salnum þótt einungis væri setið við þrjú borð. Kannski vantaði betra skipulag á staðinn til að hafa reksturinn ódýrari og þá sömuleiðis verðið. En það var fallegt á Hólmavík. Flestir voru staddir við hraðhleðslustöðina fyrir bílarafmagn þar sem eigendur þriggja Teslu bíla og einnar Kiu spjölluðu saman meðan umhverfisvæn orkan streymdi á bílana þeirra til að þeir kæmust nú aftur til síns heima. Kannski lagði þetta hagsýna rafbílafólk ekki í að kaupa sér kvöldverð á veitingastað bæjarins. Hvað veit ég?

Magnús Magnússon

Tvær steikur fyrir lambsverð