Það má með sanni segja að úrslit alþingiskosninganna um síðustu helgi hafi verið spennandi. Fyrir fram var búist við talsverðum sviptingum milli flokka en trúlega hafa fæstir búist við að vinstrið myndi hreinlega þurrkast út af þingi. Þingflokkar Pírata og Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs heyra nú sögunni til og Sósíalistaflokkurinn hlaut heldur ekki lágmarksfylgi til að ná fólki á þing, ekki frekar en síðast. Þingflokkum fækkar því niður í sex sem óneitanlega hlýtur að leiða til sparnaðar í rekstri stjórnarráðsins og stofnana þess. Svo er búið að lofa okkur fækkun ráðuneyta og grisjun í hópi allt of margra stofnana. Það verður nú eitthvað!

Þeir flokkar sem nú eiga fulltrúa á þingi má skilgreina frá miðju og býsna langt til hægri. Strax á mánudaginn ræddi Halla Tómasdóttir forseti við formenn þessara flokka, svona fyrir siðasakir, því einsýnt var að hún myndi fyrst fela Kristrúnu Frostadóttur umboð til að freista stjórnarmyndunar. Þegar það var í höfn sagðist formaður Samfylkingarinnar strax í gær það einboðið að hefja viðræður við Viðreisn og Flokk fólksins sem báðir juku verulega fylgi sitt í kosningunum á laugardaginn. Reyndar gerði Miðflokkurinn það sömuleiðis, en er kannski ekki við fyrstu sýn á sömu bylgjulengd og hinir.

Því ber að fagna að þrír flokkar sem eiga margt sameiginlegt reyni fyrst að leiða saman hesta sína. Þjóðin á það skilið eftir sjö ára stjórnartíð flokka sem eftir á að hyggja áttu ekki nógu mikið sameiginlegt til að ná nægjanlega afgerandi árangri í mörgum málum. Ákveðinn ómöguleiki sem Katrín Jakobsdóttur tókst þar á við. En við glímum við eftirmál þessa ástands, til dæmis kyrrstöðu í virkjanamálum, vandræðagang í hvalveiðum, bága stöðu frumvinnslugreina í landbúnaði og ekki síst efnahagsstjórnun sem byggir á vanmátta tilburðum til að nota krónu sem gjaldmiðil. Ofur vaxtakostnaðar er nú þegar farinn að hrekja unga fólkið okkar úr landi sökum þess að það getur ekki komið sér upp þaki yfir höfuðið við slíkar aðstæður. Það á að vera fyrsta verk komandi ríkisstjórnar að færa lánakjör á húsnæðismarkaði á stall með siðmenntuðum þjóðum.

Í nýafstöðnum kosningum talaði þjóðin með skýrari hætti en oft áður. Svokölluð pabbapólitík var fokin út í veður og vind og fólk kaus eftir eigin sannfæringu. Raunar má segja að fólk hafi kosið eftir veskinu. Ég er ánægður með það. Hver á annars að gæta hagsmuna okkar ef við gerum það ekki sjálf?

Vonandi mun myndun nýrrar stjórnar ganga hratt og vel þannig að til verði stjórn með þokkalega skýrum meirihluta. Það er einmitt mikilvægt í ljósi þess að aðdragandi kosninganna var skammur og valið var á framboðslista út frá því hverjir voru búnir að markaðssetja sig út frá öðrum verkefnum. Þannig fengum við til dæmis rannsóknarlögreglustjóra, tvo þriðju hluta þríeykisins, þrjá bæjarstjóra, tvo fyrrum borgarstjóra og ýmis fleiri þekkt andlit úr fjölmiðlum. Þekking nýrra þingmanna á stjórnkerfi landsins er því býsna yfirgripsmikil strax í upphafi.

Nú krossa ég fingur og vona að takist að smíða vitrænan og góðan stjórnarsáttmála þar sem áhersla verður lögð á að lagfæra það sem út af borðinu hefur staðið undanfarin ár. Þjóðin á það vissulega skilið að rösklega verði tekið til hendinni.

Magnús Magnússon

Því þjóðin á það skilið