Á svo mörgum sviðum hafa framfarir í tækni gjörbreytt lífi fólks, hvort heldur er í starfi eða leik. Maður hefur vart undan að tileinka sér það sem virðist vera lágmarks kunnátta til að daga ekki uppi sem nátttröll, en samt hlæja börnin að manni! Af þeim sökum getur ágæt hugarró fylgt því að fara í réttir á haustin. Um leið er eins og horfið sé öld eða aldir aftur í tímann, vinnubrögðin í stórum dráttum eins. Féð komið til réttar, réttarstjóri skipar fyrir og hver og einn leitar síns fjár, sem hann réttilega á. Líklega er orðið réttir dregið af því. Jafnvel þótt hægt væri að skjóta örmerkjum í lömbin að vori og draga í sundur með aðstoð skannatækninnar, hvarflar ekki að nokkrum manni að leggja í slíka breytingu á vinnulagi. Fólk hefur ekkert á móti því að verja deginum í fjárrag alveg eins og pabbi, afi og faðir hans gerðu. Meira að segja mannvirkin sjálf eru í sumum tilfellum óbreytt. Ofarlega í Borgarfirði er til dæmis rétt sem hefur bókstaflega ekkert breyst í aldir. Var hlaðin úr tiltæku hraungrjóti í miðju Hallmundarhrauni, löngu fyrir tíma annarra byggingaraðferða. Viðhald hennar felst í að einu sinni að hausti er gengið meðfram réttarveggjunum og lagað til grjót sem látið hefur undan frosti, vindi eða sparki.

Já, það getur leynst hugarró í því að hverfa aftur til fyrri tíma og ég er ekki frá því að fleiri en ég sæki í slíkt. Við höldum tryggð við einhvers konar baðstofu menningu, þó í óeiginlegri merkingu þess orðs. Ágætlega er mætt á bókakynningar þar sem höfundar lesa úr nýjum verkum sínum. Þá er einnig prýðilega mætt á spilakvöld víða þar sem slík afþreying er í boði, hvort sem það er til að spila bridds eða félagsvist. Jafnvel þótt hægt sé að spila miklu fleiri spil á sama tíma, einn í tölvunni eða símanum, þá leggur fólk jafnvel á sig löng ferðalög til að hitta aðra sem deila sama áhugamáli. Þá er fólk ekki endilega að mæta til að gjörsigra andstæðinga sína, heldur er verið að sækja í félagsskapinn, rækta tengsl og spjalla saman yfir kaffibolla, áður en haldið er heim á leið að nýju.

En þótt að ég skrifi svona eins og síðmiðaldra karl þá tek ég það fram að ég hef ekkert á móti tækninýjungum, allavega ekki öllum. Einna helst að mér finnist fyrirbrigðið gervigreind eitthvað sem við ættum að gjalda varhug við. Textagerð með aðstoð gervigreindar er til dæmis mjög varhugaverð. Í raun getur gervigreind nefnilega verið hreinn og klár þjófnaður. Byggir á verkum annarra. Að stela hugverkum, hvort sem það er texti eða myndir, hefur nefnilega fram að þessu þótt lágkúra. En ef orðið gervigreind er notuð virðist sumum þykja það ferlega smart. Ég er ekki þar.

Tækninýjungar birtast okkur á hverjum degi. Til dæmis eru framfarir á sviði fjarskipta og tækni með þeim hætti að nú blasa ný tækifæri við hinum dreifðari byggðum. Hægt er að stunda ýmsa vinnu hvar sem er. Ljósleiðarar, þráðlaus fjarskipti og gagnageymsla í „skýjum.“ Allt eru þetta aðferðir til að auðvelda fólki störf án staðsetningar. Það er gaman að segja frá því að Skessuhorn þessa vikuna var brotið um í Taílandi. Umbrotsmaðurinn okkar er í nokkurra vikna afmælisferð þar í landi og sannfærði mig um að það væri ekkert í hans vinnuumhverfi sem ekki væri sambærilegt þar ytra og í sveitinni þar sem hann hefur sinnt þessu umbroti síðastliðið ár. Hann er með gagnasafnið sitt og forrit í skýjaþjónustu, fer út með tölvuna sína og stingur einfaldlega í samband og byrjar að vinna. Það skipti engu máli í hvaða heimsálfu hann er. Meira að segja ef tölvunni hans væri stolið, gæti hann gengið út í næstu tölvuverslun, tengt sig við skýið og byrjað að vinna.

Það tók mig nokkra daga að sætta mig við þessi rök umbrotsmannsins, en hugsaði með mér; hví ekki að reyna? Sennilega er þetta samt í fyrsta skipti sem héraðsfréttablað á litla Íslandi er brotið um og gert klárt til prentunar í Taílandi. Það er bara gaman að geta grobbað sig af því þegar fram líða stundir. Kannski verður þá um eitthvað annað að tala á hjúkrunarheimilinu en göngur og réttir eða slemmurnar sem unnust við spilaborðið!

Magnús Magnússon

Svo afskaplega Taílandi