Gestur Skinkuhornsins þessa vikuna er Silja Eyrún Steingrímsdóttir nýr formaður Stéttarfélags Vesturlands. Hún er fædd og uppalin á Akranesi en býr nú í Borgarnesi og hefur gert í tæp 20 ár. Silja er gift Pálma Þór Sævarssyni og saman eiga þau fjögur börn. Silja er með BA-próf í Heimspeki, hagfræði og stjórnmálafræði frá Háskólanum í Bifröst og MPA-próf í Opinberri stjórnsýslu frá Háskóla Íslands. Hún hóf störf sem skrifstofustjóri hjá Stéttarfélagi Vesturlands árið 2015 en í lok apríl á þessu ári var hún kjörin formaður félagsins. Í Skinkuhorninu segir Silja m.a. frá því af hverju þau Pálmi settust að í Borgarnesi, hvernig praktík réði því hvaða starfsvettvang hún valdi og hvað starf hjá stéttarfélagi felur í sér.

Af hverju Borgarnes?

Pálmi og Silja kynntust á Þjóðhátíð í Eyjum árið 1998, 16 og 17 ára gömul, og fóru strax að vera saman. Pálmi er úr Borgarnesi og Silja hafði myndað þar ákveðnar tengingar því hún var að vinna á Hótel Borgarnesi það sumar. Segir hún það því hafa legið beinast við að setjast þar að, þegar að því kom að festa rætur. „Pálmi var svo mikið í körfuboltanum og spilaði og þjálfaði með Skallagrími lengi, þannig að það varð eiginlega til þess að við settumst að í Borgarnesi eftir að hafa flakkað aðeins á milli staða. Við bjuggum í Danmörku en fluttum svo heim og vorum í Reykjavík í smá tíma. Svo kom að því að frumburðurinn okkar átti að fara að byrja í grunnskóla og þá var voða þægilegt að flytja í bæ þar sem var bara einn grunnskóli svo maður þurfti ekkert að hugsa um það neitt meir, í hvaða hverfi við vildum vera og svo framvegis, þannig það var mjög góð lending að fara í Borgarnes.“

Alltaf viljað sinna mannlegu starfi

Silja segir að um tíma hafi blundað í sér að verða hjúkrunarfræðingur en praktík réði því að hún valdi sér annað nám og starfsvettvang. „Ég hafði verið í sumarvinnu á dvalarheimilinu Brákarhlíð þegar ég var unglingur og það var mikil vaktavinna, kvöldvaktir o.þ.h. og ég sá bara fyrir mér að á meðan Pálmi væri að þjálfa eða spila körfubolta þá gæti ég aldrei verið í vaktavinnu þannig ég einhvern veginn fór að finna eitthvað annað sem mig langaði í. En þetta blundaði samt alltaf í mér og ég held ég hefði alveg orðið góður hjúkrunarfræðingur. En í staðinn þá er ég bara að hjálpa fólki annars staðar í vinnunni. Ég hef einhvern veginn alltaf þurft að vera þar, í svona mannlegu starfi. En nei ég endaði bara í einhverju allt öðru en hjúkrunarfræði,“ segir Silja.

Skrifstofustjóri verður formaður

Eftir útskrift úr MPA-náminu árið 2014 fór Silja að starfa sem afgreiðslufulltrúi hjá Borgarbyggð. Eftir um ár þar í starfi var niðurskurður og missti hún þá vinnuna. Í kjölfarið ákvað hún að sækja um laust starf hjá Stéttarfélagi Vesturlands. Það starf var afleysing skrifstofustjóra til eins árs en í framhaldinu fékk Silja fastráðningu og sinnti starfi skrifstofustjóra í alls átta ár, allt þar til hún tók við formannsstöðu félagsins í lok apríl á þessu ári.

En hvað breyttist við það að fara úr starfi skrifstofustjóra í formann? „Núna er ég mikið meira í samstarfi við önnur félög. Maður situr mikið fleiri fundi. StéttVest á aðild að nokkrum landssamböndum þar sem eru formannafundir og svoleiðis sem ég mæti núna á. Svo eru þing og fleira og svo kem ég líka meira inn í gerð kjarasamninga og fylgist meira með því sem er að gerast þar. Þannig að starfið mitt fór úr því að halda utan um skrifstofuna og allt sem að henni snýr yfir í að halda meira utan um félagið og það sem það er að gera í rauninni. Það eru alveg sum verkefni sem ég sinni ennþá en í svona litlum félögum er maður svolítið að gera allt og þekkir inn á mörg svið á meðan að í stærri félögum er verkum kannski skipt frekar niður,“ segir Silja.

Félagssvæði Stéttarfélags Vesturlands er frá botni Hvalfjarðar til botns Gilsfjarðar í vestri. Félagið var stofnað árið 2006 þegar Verkalýðsfélag Borgarness, Verkalýðsfélagið Hörður í Hvalfirði og Verkalýðsfélagið Valur í Búðardal sameinuðust. Innan félagsins starfa fimm deildir og eru að jafnaði í kringum 1300-1400 greiðandi félagsmenn. Þá bætast sumarstarfsmenn og félagsmenn sem greiða til félagsins hluta úr árinu við þá tölu.

Gott að geta gert gagn

Silja segist mjög fljótlega hafa fundið að hún væri á réttri hillu, starfandi í verkalýðshreyfingunni. „Það er þetta mannlega, að vinna með og aðstoða fólk sem er stundum í aðstæðum sem þú vilt ekki að nokkur maður sé í. Þarna kemur þú að því að fara yfir og leysa ýmis mál sem skipta svo ótrúlega miklu máli fyrir fólk. Við erum að tala um framfærslu þess. Ef fólk fær t.d. ekki útborguð launin sín þá hefur það svo mikil áhrif á lífið og tilveruna. Og líka þegar verið er að brjóta á fólki. Það er bara svo ömurlegt. Og þá er voða gott að geta gert sitt til þess að reyna að hjálpa,“ segir Silja í Skinkuhorni vikunnar.

Hægt er að hlusta á þáttinn í heild sinni hér að ofan, á Spotify eða á skinkuhorn.is.

Skinkuhorn – Silja Eyrún Steingrímsdóttir