Var ungur byrjaður að hanna hús fyrir huldufólk

Sigursteinn Sigurðsson starfar í dag sem arkítekt og er menningar- og velferðarfulltrúi Samtaka sveitarfélaga á Vesturlandi. Hann er fæddur á Akranesi en ólst upp í Borgarnesi. Uppeldisárunum eyddi hann þó að mestu á ættaróðalinu að Álftártungu á Mýrum. ,,Ég bjó aldrei á Mýrunum en segist alltaf vera Mýramaður,“ segir Sigursteinn í Skinkuhorni vikunnar. ,,Matthildur frænka sagði alltaf ,,heima er þar sem maður skýtur rótum“ og það er Álftártunga fyrir mér. Afi og amma bjuggu þar og mamma og pabbi byggðu bústað á landinu svo við eyddum miklum tíma þar,“ segir Sigursteinn.

Uppgötvaði skapandi greinar
Eftir útskrift úr Grunnskólanum í Borgarnesi hélt Sigursteinn til Reykjavíkur að læra við Borgarholtsskóla sem þá var nýr af nálinni. Á meðan hann var þar í námi varð til ný námsbraut við skólann í listum. Hann flutti sig yfir og framlengdi veru sína í framhaldsskólanum til að svala þörf sinni fyrir sköpun. ,,Mig langaði svo mikið að fara að heiman og prófa eitthvað nýtt, einhver ævintýraþrá tók yfir. Borgarholtsskóli var bara tveggja ára gamall þegar ég byrjaði þar, skólinn var ennþá í byggingu og var mjög ferskur með ungum kennurum með skapandi hugsun. Þetta reyndist mín mesta lukka að hafa farið í þennan skóla og það er af tvennu. Fyrir það fyrsta var rosalega sæt stelpa sem labbaði framhjá mér á ganginum einn góðan veðurdag og við erum gift í dag,“ segir Sigursteinn en eiginkona hans er Anna Sigríður Guðbrandsdóttir, myndlistakennari við Grunnskólann í Borgarnesi.

,,Það var svona helsti örlagavaldurinn. Svo er það hitt, ég var mjög skapandi krakki og Borgarnes á þessum tíma var ekki mjög meðvitað um skapandi störf og greinar. Ég fór þess vegna frá Borgarnesi með það hugarfar að það sé ekki hægt að vinna við skapandi greinar.

Svo gerðist það að listnámsbraut var komið á laggirnar innan skólans. Þá fylltist skólinn af krökkum sem voru að teikna og mála. Krakkar voru í grafískri hönnun og að búa til kvikmyndir meðal annars. Þá fattaði ég að fólk gæti búið til starfsferil úr skapandi greinum. Ég varð að komast á þessa braut og frestaði þess vegna útskrift um eitt ár. Mér fannst þetta alveg dásamlegt og sé alls ekki eftir þessari ákvörðun,“ segir Sigursteinn.

Var óvænt með skissubókina
Eftir útskrift frá Borgarholtsskóla sótti Sigursteinn um í grafísku hönnunarnámi við Listaháskóla Íslands en komst ekki inn. Hann sótti aftur um ári seinna og skellti inn umsókn í leiðinni fyrir nám í arkítektúr. ,,Ég sá alltaf fyrir mér að verða grafískur hönnuður en eftir á að hyggja átti það mun betur við að ég yrði arkítekt. Þegar ég var lítill í sveitinni var ég með teikniblokkina úti í móa og teiknaði steinana sem hús. Þannig byrjaði þetta, ég átti mjög sérstakt samband við huldufólk,“ segir Sigursteinn og hlær. ,,Þau voru svona mínir ímynduðu vinir og ég var að teikna húsin þeirra út úr steinum, klettum og hólum. Ég hef ennþá rosalega gaman af grafík en hitt lá bara svo beint við.

Ég sótti aftur um í grafíska hönnun og þá einnig í arkítektúr. Ég fékk svo bréf þess efnis að ég hefði komist áfram í viðtal, en ég vissi ekki á hvorri brautinni. Ég þorði ekki að hringja og spurja, mér fannst það eitthvað asnalegt. Ég ákvað að viðtalið væri í grafísku hönnuninni og mætti með þá möppu í viðtalið. Þegar ég kom að þjónustuborðinu og lét vita að ég væri mættur sagði konan: ,,Já, þú ert að koma hérna í viðtal í arkítektúr!“ Þarna voru örlögin, fyrir einhverja heppni lá skissumappan mín fyrir arkítektúrinn í möppunni minni en hún var aldrei geymd þar. Ég var búin að dúttla við að hanna borg á rúðustrikuð A4 blöð. Þetta var það eina sem ég var með og fór með þetta í viðtalið. Ég var svo viss um að kennararnir í skólanum væru bara að þykjast hafa áhuga á þessu í viðtalinu. Félagi minn sótti líka um í arkítektúr og var boðaður í próf en ekki ég og þá var ég viss um að ég væri ekki lengur í pottinum. Ég var búin að festa mig í vinnu næsta árið þegar ég fékk svo bréf um að ég hefði komist inn í arkítektúrinn,“ segir Sigursteinn.

Flutti erlendis í efnahagshruni
Sigursteinn útskrifaðist þá eftir þrjú ár með BA próf í arkítektúr. Hann hélt svo til Skotlands í framhaldsnám. ,,Ég fór til Glasgow sem var æðislegt, talandi um að skjóta rótum. Ég fór í virtan og flottan skóla þarna úti. Við Anna Sigga vorum svo bjartsýn að ákveða að eignast barn svo hún varð ólétt og við sáum bara fyrir okkur að barnið færi á leikskóla þegar hann yrði eins árs. Við komumst svo að því að velferðarkerfið þarna úti er aldeilis ekki eins og á Íslandi. Leikskólagjöld eru þreföld húsaleiga eða eitthvað slíkt. Þegar við vorum að flytja út varð svo efnahagshrun, það var mögnuð upplifun. Við vorum búin að finna íbúð til að leigja og vorum bara að ganga frá pappírum en innan tveggja daga áttum við ekki efni á henni lengur út af gengisfalli,“ segir Sigursteinn sem þó segir að allt hafi bjargast og fjölskyldan átti yndislega tíma í Glasgow.

Listin, menningin og lýðheilsan
Í dag starfar Sigursteinn hjá SSV sem menningar- og velferðarfulltrúi en í þættinum segir hann betur frá starfi SSV og sínu hlutverki þar. ,,Listin og menningin er ekki bara til að njóta, hún hefur miklu meiri áhrif á lýðheilsuna en margir gera sér grein fyrir. Það eru mörg flott menningarverkefni í gangi á Vesturlandi núna. Hjá SSV er hægt að fá allskonar ráðgjöf varðandi menningarstarf og líka þverfaglega atvinnuráðgjöf. Við vinnum öflugt og mikið starf sem kannski fer samt ekki mikið fyrir. Við erum svo með styrktarsjóði og sjáum t.d. um Uppbyggingarsjóð Vesturlands sem er hluti af Sóknaráætlun Vesturlands. Sóknaráætlunin er hluti af stefnumótun Vesturlands. Það koma allskonar verkefni út úr þessum sjóði og ég fæ eitthvað kikk þegar ég sé verkefnin verða að veruleika, mér finnst listin svo æðisleg þannig að þetta starf hentar mér fullkomlega,“ segir Sigursteinn.

Hægt er að hlusta á þáttinn í heild sinni í spilaranum hér fyrir neðan, á Spotify eða á skinkuhorn.is.

Skinkuhorn – Sigursteinn Sigurðsson