Þakklát fyrir tækifærin í óperuheiminum

Hanna Dóra Sturludóttir er ein þekktasta óperusöngkona landsins en hún er fædd og uppalin á Sunnubraut í Búðardal. Tónlistaráhuginn kviknaði í Tónlistarskóla Dalasýslu en hún fór síðar í söngnám við listaháskóla í Berlín. Hún bjó og starfaði í Þýskalandi í tuttugu ár en flutti aftur heim til Íslands árið 2013. Í dag er Hanna Dóra prófessor og fagstjóri söngs við Listaháskóla Íslands og tekur að sér söngtengd verkefni meðfram starfi sínu við LHÍ.

,,Pabbi ólst upp á Breiðabólsstað á Fellsströnd og mamma er frá Vestfjörðum en hún bjó fyrst á Hornbjargsvita og síðar Ísafirði. Þannig að þau voru alla sína búskapartíð í Búðardal en ég er yngst af fjórum systkinum og er fædd í húsinu sem ég ólst svo upp í þangað til ég hélt til Reykjavíkur í menntaskóla,“ segir Hanna Dóra í Skinkuhorni vikunnar.

,,Mamma var skólastjóri og kennari í Grunnskólanum í Búðardal og pabbi vann sem bifreiðarstjóri og hjá mjólkurstöðinni. Mamma seldi svo húsið bara fyrir nokkrum mánuðum en ég hef alltaf hugsað um Sunnubrautina sem mitt heima. Þannig að það var stór áfangi þegar húsið var selt en það er í góðum höndum hjá nýjum eigendum. Mamma hefur búið í Reykjavík á veturna síðan pabbi dó en alltaf verið í Búðardal á sumrin þannig að við höfum verið að aðlagast þessu síðustu ár,“ segir Hanna Dóra.

Byrjaði átta ára í tónlistarnámi
Þegar Hanna Dóra var átta ára var Tónlistarskóli Dalasýslu stofnaður í Búðardal. ,,Tómstundastarf var kannski ekki mjög ríkt á þessum tíma fyrir utan grunnskólann. Þess vegna fóru meira og minna öll börn í tónlistarnám þegar tónlistarskólinn var opnaður. Við bróðir minn fórum bæði í tónlistarnám sem hafði gífurleg áhrif en ég hef verið í tónlistarnámi síðan ég byrjaði þarna átta ára.

Það var ekki mikill söngur kenndur í Búðardal á þessum tíma en í grunnskólanum voru vikulegar söngstundir. Kórastarf var ekki til staðar nema í kringum árshátíðir eða einhver tilefni. Þegar ég byrjaði í tónlistarskólanum lærði ég fyrst á blokkflautu og á píanó. Svo var stofnuð lúðrasveit og þá fór ég að prófa mig áfram, ég mátaði mig við trompet og kornet en hvorugt hentaði mér. Skólinn keypti svo tvær þverflautur þegar ég var 12 ára en ég fékk aðra þeirra og líkaði mjög vel við. Ég tók alls konar stig á þessi hljóðfæri en mest var held ég fjórða stig á þverflautuna.“

Söngáhuginn kviknaði í menntaskóla
Hanna Dóra flutti svo til Reykjavíkur til að ganga í menntaskóla en Menntaskólinn við Sund varð fyrir valinu. ,,Þegar ég fór í menntaskólann byrjaði ég í kór í skólanum og hætti ég að læra á hljóðfæri en ég var í kórnum alla mína menntaskólagöngu. Þar kviknaði söngáhuginn en kórstjórinn viðraði þá hugmynd við mig að kannski væri sniðugt að fara í söngnám. Ég hafði ekki látið mér detta það í hug en fór og tók inntökupróf í Söngskóla Reykjavíkur og sé ekki eftir því.

Í Söngskólanum þurfti ég að spila á píanó eins og söngvarar þurfa víðast hvar að gera og þá nýttist tónlistarnámið úr Búðardal vel. Ég byrjaði í Söngskólanum á síðasta árinu mínu í Kvennó og lærði fyrst hjá Kristni Sigmundssyni. Svo fór ég til Snæbjargar Snæbjarnardóttur og lærði hjá henni þangað til ég fór til Þýskalands í nám,“ segir Hanna Dóra.

Ætlaði ekki að verða óperusöngkona
,,Ég var alls ekki viss um að ég ætlaði að leggja sönginn fyrir mig en eftir menntaskóla lærði ég íslensku við Háskóla Íslands. Þar var ég líka í Háskólakórnum, ásamt öðrum kórum og sönghópum. Svo söng ég líka í Þjóðleikhúsinu og í Borgarleikhúsinu og tók þátt í öllu sem ég komst í. Ég var samt alls ekkert með það í hausnum að verða óperusöngkona en elskaði að vera á sviði og fá kannski lítil hlutverk.

Það var svo Snæja sem sagði við mig að ég yrði að fara að ákveða hvað ég ætlaði að gera en ég var svolítið út um allt. Íslenskunámið var farið að líða aðeins fyrir annað sem ég var að gera en mig langaði alltaf að verða kennari eins og mamma.

Þegar Snæja talaði við mig hugsaði ég með mér að ég myndi alltaf sjá eftir því að prófa ekki að láta reyna á þetta. Þannig að ég sótti um í skólum erlendis, m.a. í London, Bandaríkjunum og í Þýskalandi. Ég komst svo inn í Universität der Kunste í Berlín og komst líka inn í Indiana í Bandaríkjunum en endaði í Berlín,“ segir Hanna Dóra.

Menntaskólaþýskan dugði ekki til
Hanna segir erfitt stökk að flytja ung frá Búðardal til Berlínar. ,,Fyrstu þrír mánuðirnir voru rosalega erfiðir en menntaskólaþýskan var ekki upp á marga fiska og dugði skammt. Ég hafði ekki síma í íbúðinni minni svo ég þurfti einu sinni í viku að fara út og hringja heim bara til að láta vita að ég væri á lífi, þetta var árið 1992. Það var nýbúið að opna múrinn á þessum tíma svo borgin var ennþá mjög skipt og einskismannsland þar sem múrinn hafði staðið.

Þetta var a.m.k. mikil lífsreynsla og þegar maður er svona ungur lætur maður bara vaða,“ segir Hanna Dóra. Hægt er að hlusta á þáttinn í heild sinni á Spotify, skinkuhorn.is eða í spilaranum hér fyrir neðan.

Skinkuhorn – Hanna Dóra Sturludóttir