Einhverju sinni sagði góður maður að báknið ætti það sérlega til að þenjast út þegar vinstri menn sætu við völd. Þeir væru meira svag fyrir því að stækka mengi sérfræðimógúla hjá hinu opinbera. Eðli slíkra er jú gjarnan að láta afgreiðslu mála ganga eins hægt fyrir sig og mögulegt er, draga kerfisbundið úr skilvirkni og fjölga fundum þar sem talað er um lítið, en áhersla lögð á gott vínarbrauð og annan viðurgjörning, en milli funda skotist á veitingahús í humar og hvítt. Stundum er til að skilgreina þennan þjóðfélagshóp jafnvel talað um tveggja jakka fólkið. Það er fólk sem á sér nokkrar yfirhafnir og getur því alltaf skilið eina slíka eftir á stólbaki á meintum vinnustað, þannig að móttökuritarinn haldi að það sé við vinnu, en finnst þó ekki í húsinu. En varðandi þá staðhæfingu að þetta ástand sé eitthvað bundið við vinstri stjórnir, þá er það regin firra. Mín trú og sannfæring er sú að í boði ríkisstjórnar eins og þeirrar sem núna situr, sem skartar bæði hægri mönnum, meintum vinstri sinnum og sveigjanlegum frammörum, er ástandið síst betra. Kerfið hefur nefnilega á síðustu árum þanist meira út en dæmi eru um áður.

Já, það er búið að stofnanavæða Ísland. Sífellt hærra hlutfall skatttekna okkar er varið til að halda uppi óskilvirku embættismanna- og stofnanakerfi sem fáu skilar öðru en að uppfylla nýjar ESB reglugerðir sem afgreiddar eru á færibandi. Ef þessum stofnunum vantar verkefni, þá búa þær sé þau til. Í blaðinu í dag er t.d. talað um áform Umhverfisstofnunar um að friðlýsa strandlengjuna frá Borgarnesi vestur á Snæfellsnes. Að sjálfsögðu skal það gert í óþökk þeirra sem eiga landið, bænda og annarra jarðaeigenda, sem vita manna best að það væri síst í þeirra þökk að gjörningur sá yrði raunin. Samt skal það gert til að færa aukin umsvif inn á borð viðkomandi stofnunar. Í frétt á forsíðu blaðsins er svo fjallað um nýjustu afrek óbyggðanefndar. Sitjandi fjármálaráðherra tekur að sér, líkt og fyrirrennarar hennar í embætti, að lýsa kröfum í eyjar og sker úti fyrir ströndum landsins. Óbyggðanefnd sem upphaflega var stofnuð til að marka reglur um miðhálendi Íslands hefur fengið að halda áfram störfum, fundið sér gæluverkefni og farið yfir landið í áföngum til að helga sér land í þágu ríkisins. Kostnaður við nefndina hleypur á milljörðum króna. Auk þess hafa landeigendur þurft að taka til varna, einnig með milljarða kostnaði. Lögfræðingarnir í óbyggðanefndinni ganga hins vegar nú enn lengra en nokkru sinni áður í kröfugerð sinni. Nú vilja þeir þjóðnýta Vestmannaeyjar og Brákarey í Borgarnesi. Hvað sem segja má um þær ágætu eyjar, þá eiga þeir ekkert skylt við óbyggðir og því vandséð út í hvaða móa fólkið er komið. Ég get bara ómögulega séð hvað ríkið er að fara með þessari kröfugerð að vilja eiga eyju sem vissulega er hluti af þéttbýli Borgarness.

Fjölmörg fleiri dæmi gæti ég tekið þar sem óráðsía og undarleg lausatök eru á vegum hins opinbera. Eigum við að nefna viðbragðsleysi Matvælastofnunar gegn meintu dýraníði, eða þá staðreynd að starfsmenn Skattsins eru komnir á bónus fyrir hversu vel þeim gengur að enduráætla skatta á fyrirtæki og einstaklinga? Eigum við að tala um hegðun Íslandspósts ohf gagnvart viðskiptavinum sínum? Þar sem það þykir sjálfsagt mál að leggja af starfsemi sem fyrirtækið var upphaflega stofnað til að sjá um, þ.e. dreifingu pósts. Reyndar eru allar opinberar stofnanir sem bera endinguna ohf.; opinbert hlutafélag, eitthvað sem leggja þyrfti niður með sérstökum neyðarlögum og færa stjórn þeirra beint undir þá sem kosnir eru til að stjórna landinu.

Auðvitað á ég ekki að vera reiður þegar ég skrifa pistil sem þennan. Staðreyndin er samt sú að mér algjörlega ofbýður ástand sem ég kalla öngstræti. Landinu er stjórnað af embættismönnum sem hafa beinlínis hag af því að starfa ekki í anda okkar skattborgaranna, vinna gegn okkur. Þættirnir Já ráðherra, sem sýndir voru í sjónvarpinu fyrir mörgum árum, eiga vel við til að lýsa ástandinu. Þeir ættu tvímælalaust að fara í endursýningu á RUV, sem Nota Bene er ein af opinberu stofnununum og fellur því undir fyrrgreind neyðarlög.

Magnús Magnússon

Kerfið sér um sína