Rólegt og fallegt veður hjálpaði okkur að þessu sinni að taka fagnandi á móti vetrinum. Engin læti, heldur logn, sól á lofti og hiti yfir frostmarkið að deginum. Þessi árstími er að mörgu leyti ágætur. Nú er hefðbundið vetrarstarf byrjað hvert sem litið er. Skólarnir komnir í fasta rútínu, flestir búnir með sumarleyfin sín og atvinnulífið því einnig komið í fastari skorður. Í sjávarútvegsplássum er yfirleitt lítið að frétta á þessum tíma árs en það helgast af því að þá eru skipin á sjó og vinnsla í gangi í landi. Engar fréttir eru þannig í eðli sínu góðar fréttir. Inn til sveita er búið að halda hrútasýningar og velja ásetninginn enda sláturtíð nú lokið.

Menning af ýmsu tagi þrífst best á haustin og framan af vetri. Vel mátti merkja það í verkefnum okkar á liðinni viku. Menningarhátíðir voru haldnar, sumar hverjar vel kynntar og öllu tjaldað til, meðan aðrar voru öllu hófstilltari í kynningum sínum.

Vökudagar á Akranesi hafa mjög verið að eflast á síðustu árum. Fjöldi listviðburða og skemmtana af ýmsu tagi setur mark sitt á bæinn þessa daga. Við setningu þeirra eru veitt menningarverðlaun og einnig þakkað fyrir lofsvert framtak í fegrun húsa og garða. Í Borgarbyggð voru sömuleiðis slíkar viðurkenningar veittar i gær. Að verðlauna fyrir góða umhirðu er til fyrirmyndar í öllum sveitarfélögum. Það hvetur fólk til dáða að hlúa að umhverfinu og láta sjálfa sig og aðra njóta. Góð umgengni lýsir innri manni og er hluti af því að bæta samfélagið.

Dalamenn héldu árlega hrútasýningu í liðinni viku eins og við segjum frá hér í blaðinu og buðu svo til sviðaveislu af sverari sortinni eftir langt kóvidhlé. Mannamót sem hefur verið að eflast enda gestafjöldi sprengt utan af sér hvert félagsheimilið á fætur öðru. Svið er fram borin, skemmt sér og dansað fram í nóttina. Ómissandi hluti af menningu heimafólks og um leið sannkölluð uppskeruhátíð.

Á laugardaginn glímdi ég við valkvíða. Á Akranesi var bráðgóð hátíð um kvöldið sem hefur fest sig rækilega í sessi. Tónlistarhátíð sem að hluta til er haldin í heimahúsum. Fólk kaupir miða, fær armband og flakkar svo á milli staða. Einhverjir notuðu tækifærið og heimsóttu æskuheimili sín af því þá stóðu dyrnar opnar. Hvað er fallegra en að rifja upp kynni sín af húsi æskunnar þar sem allar helstu ákvarðanir fyrir lífið voru teknar? En í ljósi þess að ég hafði keypt miða á afmælistónleika Óskars Péturssonar og Heimismanna þetta sama kvöld ákvað ég að halda mínu striki og fara þangað. Vissulega voru þetta óvenjulegir tónleikar. Stjórnandi kórsins, Stefán R Gíslason, hafði orðið brátt kvaddur fyrr í mánuðinum og samfélagið í sárum. En Skagfirðingar sýndu úr hverju þeir eru gerðir. Í anda stjórnanda síns ákváðu þeir að halda sínu striki og ljúka þessari tónleikaröð. Kórinn söng því án stjórnanda en sýndi hversu vel þjálfaðir og öruggir þeir voru. Fumlaus flutningur og Óskar frá Álftagerði var einstakur, eins og raunar ætíð.

Þannig tekur lífið stundum óvænta stefnu. Fólk í blóma lífsins er skyndilega tekið frá okkur. Því er nauðsynlegt að hafa ætíða í huga að; „lífið er núna.“ Við sem erum við þokkalega heilsu og hreyfanleg eigum að taka þátt í þeirri menningu og þiggja þá list sem í boði er. Við eigum að vera virkir þátttakendur í því samfélagi sem við tilheyrum, því ekkert samfélag er sterkara en veikasti hlekkurinn í því. Ég fagna því að enn er til fólk og hópar þess sem er tilbúið að gefa af sér fyrir aðra. Gefa af sér til að aðrir megi njóta. Við þiggjendurnir tökum þátt með því að kaupa miða í veislu, á tónleika, mæta á málverkasýningu, spila bridds eða hlusta á fallegan kórsöng; allt er þetta hluti af því að vera til. Hafa tilefni til að rífa sig upp úr hægindastólnum, slökkva á raftækjunum og njóta. Þannig gerum við það sem í okkar valdi stendur til að bæta samfélagið.

Magnús Magnússon

Haustið er tíminn