Það er og verður þannig að alltaf mun finnast fólk sem tilbúið er til að synda á móti straumnum, varpa fram skoðunum sem eru í mótsögn við þorra almennings. Við þekkjum til dæmis fólk sem á kaffistofunni er alltaf tilbúið að tala máli þeirra stjórnmálamanna sem eru í ónáð hverju sinni. Æsa þannig upp umræðuna. Meina kannski ekkert með því en hafa bara gaman af því að efna til ófriðar.

Á liðinni viku höfum við fengið nokkur slík dæmi. Formaður Verkalýðsfélags Akraness skrifaði til dæmis kjarnmikla grein þar sem hann vildi efnislega meina að Hvalfjarðarsveit væri baggi á Akraneskaupstað. Hélt því fram að íbúar handan girðingarinnar væru nánast að þiggja ölmusu af Skagamönnum, en neituðu á sama tíma að svo mikið sem minnast á sameiningu sveitarfélaganna. Þetta kallaði umvifalaust á viðbrögð. Meira að segja voru einhverjir bæjarfulltrúar á Akranesi sem „likuðu“ á færslu Vilhjálms sem þýðir að þeir gerðu orð hans að sínum. Sveitarstjórn Hvalfjarðarsveitar brást rösklega við og skrifaði þverhandarþykka grein til andsvars. Lesa má um þetta orðaskak í blaðinu í dag. Nú þegar rykið er sest eftir þessa rimmu má segja að ávinningurinn af skrifum verkalýðsforingjans hafi einkum verið að þjappa andstæðingum sameiningar í enn þéttari hóp.

Þá var í fyrrakvöld umræðuþáttur í Ríkissjónvarpinu þar sem þingmaðurinn Snorri Másson mætti talskonu Samtakanna 78 í pallborði. Umræðuefnið var bakslag sem hefur orðið í málefnum hinsegin fólks. Ummæli Snorra og framganga hans í þættinum kölluðu á hörð viðbrögð, ekki síst úr hinsegin samfélaginu. Þá voru fjölmargir sem bentu á að þáttarstjórnandanum hafi með öllu mistekist að skammta tímann þannig að viðmælendurnir báðir fengju svipað langan tíma til að tjá skoðanir sínar. Jú, svo bregðast krosstré sem önnur tré, jafnvel á RUV. Sjálfur tilheyri ég að því er virðist minnihluta þjóðarinnar sem sá ekki umræddan þátt. Er ekki endilega viss um að mig langi til þess. Af viðbrögðum almennings að dæma var þátturinn slæmur á allan hátt, en líklega þegar rykið fer að setjast mun hann þjappa saman þeim sem bera virðingu fyrir fólki, af hvaða kyni sem það er og óháð kynhneigð. Við lifum nefnilega á tímum þar sem frjálslyndi í garð annars fólks þykir almennt eðlilegasti hlutur. Við þurfum ekkert endilega að hafa fulltrúa á þingi eða annarsstaðar sem taka að sér að vera boðberar gamaldags sjónarmiða, ekki ósvipað og rauðbirkni forsetinn vestan hafs. Við höfum öll rétt til að vera frjáls eins og fuglinn í þessum efnum.

Fyrir nokkrum vikum síðan var ég sem blaðamaður staddur í Stykkishólmi þar sem ríkisstjórnin hélt sumarfund sinn. Fulltrúar sveitarfélaga ræddu þar við stjórnina og svo var borðað saman á Narfeyrarstofu, einum besta veitingastað landsins. Mér var boðið að snæða með gestunum. Eins og gerist var farið með gamanmál. Meðal annars sagði heilbrigðisráðherra frá því að hún sem ráðherra hefði verið spurð að því í vor hvort hún gæti ekki gert eitthvað til að létta lund sjálfstæðismanna, sem þá dagana héldu uppi býsna þéttu málþófi ásamt hinum stjórnarandstöðuflokkunum. Hún hafði þannig verið beðin um að skrifa upp á einhvers konar gleðipillur fyrir þá, eða í það minnsta gefið þeim gott knús.

Það var hlegið að þessari sögu ráðherrans við matarborðið enda töldu menn að þessi orð hefðu verið sett fram í gríni. En orð eru náttúrulega til alls fyrst. Sennilega hefur þessi saga borist formanni Sjálfstæðisflokksins til eyrna í ljósi þess að um síðustu helgi stakk hún upp á nýjum kandidat í formennsku þingflokksins. Eini lyfjafræðingurinn í hópnum var kosinn með öllum atkvæðum! Ég ætla mér að fagna þeim ráðahag, enda tel ég Ólaf Adolfsson hafa margsýnt það á liðnum árum að hann kann að eiga samskipti við fólk, bæði pólitíska meðreiðarsveina sem andstæðinga. Lengi stýrði hann bæjarstjórn á Akranesi og var vel látið af honum í því starfi. Nú eftir tæpa viku kemur svo Alþingi saman. Ég trúi því og treysti að Ólafur Adolfsson leggi lóð á þá vogarskál að málefnaleg umræða fari fram á þingi milli stjórnar og stjórnarandstöðu. Hann sagði sjálfur í viðtali að málþóf ætti ekkert endilega lengur upp á pallborðið hjá þjóðinni. Það er rétt.

Magnús Magnússon

Gleðipillur