Það féll snjór í nótt. Reyndar ekki mikill, en þó nægur til að hylja jörð. Við þær aðstæður ljómar jörðin og litir jólaljósanna í húsunum allt í kring magnast upp og skapa enn hátíðlegri blæ. Snemma í morgun, á þriðja sunnudegi í aðventu, rölti ég í vinnuna. Allir dagar eru vinna á þessum tíma árs. Verkefnið er líkt og síðustu daga að lesa inn efni, teikna blað og senda umbrotsmanninum. Hvað skyldi blaðið nú verða stórt að þessu sinni? Allt þarf jú að passa, engu má gleyma, myndir þurftu að njóta sín… Nú er komið vel á þriðja áratug síðan vinna mín á aðventu helgaðist af þessu verkefni, fyrir löngu orðin hluti af undirbúningi jólanna hjá mér. Þetta er svona árstíðavinna rétt eins og sauðburður að vori, heyskapur í júlí eða upphaf skóla að hausti. Grunnur er raunar snemma hausts lagður að þessu eintaki af blaðinu okkar, byrjað að undirstinga væntanlega viðmælendur og svo framvegis.

Svo þegar þetta blað er komið út get ég fyrir alvöru byrjað annan undirbúning jólanna. Fæ núna ríflegan tíma, eða tæpa viku frá útgáfudegi til aðfangadags. Í blaðinu í dag rifja fjölmargir upp hefðir og siði í aðdraganda hinnar helgu hátíðar. Ég var einmitt að lesa sumt af þessu efni inn í morgun og fylltu þau skrif mig gleði. Ekki finnst mér síst ánægjulegt hversu margir eru tilbúnir til að leggja okkur lið með skrifum og færa lesendum innsýn í þeirra upplifun á aðventu. Hafi þeir allir þökk fyrir sem og aðrir viðmælendur okkar. Afraksturinn er svo hnausþykkt blað af áhugaverðu efni um hvunndagshetjur Vesturlands í leik og starfi.

Eitt fyrsta verk mitt eftir að búið verður að koma jólablaðinu til lesenda er að fara í sveitina vopnaður sög. Við hjónakornin búum svo vel að hafa byrjað skógrækt fyrir um aldarfjórðungi síðan. Hófum uppgræðslu og plöntuðum mörg þúsund skógarplöntum í mel á landi okkar. Það tók plönturnar vissulega nokkur ár að ræta sig og koma sér almennilega á legg, en eftir að rétti sveppurinn var kominn í skóginn hófst vöxturinn af krafti. Þá fengu plönturnar líka smám saman skjól af hver annarri. Flest þessara trjáa eru í dag orðin það hávaxin að þau myndu betur henta á gólfi samkomuhúss en í litlu stofunni okkar. Að velja sér jólatré úr eigin ræktun, greni eða furu, er engu að síður skemmtilegt, en getur verið flókið ef úrvalið er gott. Eftir skógarhöggið verður svo hitað kakó í litla kofanum okkar, mögulega farið í heita pottinn, smáfuglunum gefið ríkulega af korni, litið við í kirkjugarðinum og síðan brunað heim. Við þessar lúxus aðstæður finnst mér ekki annað koma til greina en skreyta heimilið með lifandi jólatré. Ég reyndar kalla þetta grisjun því að sjálfsögðu tek ég tré sem skapar þá nágrannatrjánum aukið rými til vaxtar.

Ég sá það á skrifum þeirra sem nefna jólahefðir á þeirra heimilum að fólk er að draga úr ýmsu því sem valdið getur streitu. Mikið er ég ánægður að sjá það. Það koma nefnilega blessuð jól hvort sem inni í búri eru fimmtán smákökusortir í stórum döllum, eða þrjár gerðir af lagkökum. Það má líka alveg hvítþvo alla veggi á vorin þegar birtu nýtur, eiginlega miklu skynsamlegra. Það er nefnilega gott að hófstilla sig í þessu eins og öðru. Láta ekki markaðsöflin ræna sig skynseminni. Hamingjan er heldur ekki fengin með dýrum gjöfum og prjáli. Hún felst miklu fremur í því að hlúa að heilsunni, fjölga ánægjustundum með fjölskyldunni og sem fjærst snjalltækjum og öðru áreiti. Í því samhengi vil ég nefna að ég hlustaði á ávarp sem Halla Tómasdóttir forseti okkar flutti nýverið. Það færði hún í tal ógnina sem steðjar að unglingum vegna óhóflegrar skjánotkunar. Nefndi hún að mælingar sýndu að 13-15 ára unglingar verja að meðaltali níu klukkustundum á sólarhring við skjáinn. Fá jafnvel 170 smáskilaboð á dag! Þetta er náttúrlega grafalvarlegt og því skynsamlegt að þjóðin leggist á eitt um að færa til betri vegar. Það myndi auka hamingju og draga úr kvíða ungra sem aldinna sem ánetjast hafa of mikilli skjánotkun ef það yrði áramótaheitið að þessu sinni að hvíla tækin aðeins meira.

Að því sögðu óska ég lesendum gleðilegrar hátíðir, árs og friðar.

Magnús Magnússon

Gleðilega hátíð!