Á forsíðu Skessuhorns í dag segjum við frá afar fallegri gjöf sem afhent var á sunnudaginn. Félagið Vinstri grænir í Grundarfirði ákvað að selja félagsheimili sitt, Kommakot, og verja söluandvirðinu óskiptu til samfélagsverkefna á svæðinu. Gjöfin er til minningar um Ragnar Elbergsson sem var foringi vinstri manna í Grundarfirði í hálfa öld. Í stað þess að lúra á andvirði hússins var ákveðið á vettvangi félagsins að gefa eignir þess og stýrði Ingi Hans Jónsson formaður því verki, kallaði sig reyndar útfararstjóra af þessu tilefni. Tilviljun réði því að sama dag fór fram landsfundur VG í Reykjavík. Ingi Hans, sem er mikill æringi eins og margir þekkja, sagði við mig að þetta væri líklega í fyrsta og eina skiptið í Íslandssögunni sem stjórnmálaflokkur gefur það sem hann sjálfur hefur aflað. Oftast séu stjórnmálamenn að úthluta almannafé.

Af ýmsum ástæðum er það svo að félög sem heyra undir stjórnmálaflokka hafa átt undir högg að sækja á liðnum árum. Ástæður þess eru margvíslegar. Flokkar hafa átt og rekið myndarlegar flokksskrifstofur og þar hefur félagsstarfið verið ræktað af myndarbrag. Þar áttu kjörnir fulltrúar stað til að rækta tengsl sín við grasrótina. Nú hafa lög um persónuvernd valdið því að fólk fær ekki lengur leyfi til að grufla í íbúaskrám og slíku. Fjáraflanir eru því erfiðar. Þar við bætist að almennt gengur ekki eins vel og áður að fá fólk til að sinna félagsstörfum. Einhverra hluta vegna er tími til slíks minni en hann var áður, þrátt fyrir styttingu vinnuvikunnar. Væntanlega nærir fólk félagsþörf sína svo í auknum mæli í gegnum tölvur og samfélgsmiðla.

Stærsta ástæða þess að stjórnmálaflokkar reyna ekki eins mikið og áður að hlúa að starfi grasrótarfélaga á landsbyggðinni er mögulega sú að búið er að setja rekstur flokkanna á fjárlög. Geta má þess að á þessu ári er töluvert hærri fjárhæð sem flokkarnir fá á fjárlögum til eigin rekstrar en það sem allir einkareknir fjölmiðlar landsins fá samanlagt úr opinberum sjóðum. Menn mega hafa sínar skoðanir á þeirri skiptingu, en persónulega finnst mér dálítið vitlaust gefið. Styrkir til stjórnmálaflokka eru svo jafn háir frá ríkinu hvort sem viðkomandi stjórnmálaafl leitar sér tekna af eigin rammleik, eða bara sleppir því. Í tilfelli styrkja til einkarekinna fjölmiðla eru þeir hins vegar að hámarki fjórðungur af útlögðum kostnaði sem sannarlega til fellur við launagreiðslur blaðamanna. Flokkarnir fá peninga úr ríkissjóði í hlutfalli við atkvæðamagn í síðustu kosningum, jafnvel þótt þeir hafi engum manni komið á þing. Þingmannalaus Sósíalistaflokkur fær sem dæmi hátt í 30 milljónir króna á ári og rekur fyrir þann pening sinn eigin fjölmiðil. Já, það er misjafnt mannanna lánið.

Ég get ekki annað en brosað af þeirri tímasetningu sem VG í Grundarfirði valdi til að gefa til samfélagsins sjóð sinn allan. Sömu helgi var nefnilega landsþing móðurflokksins haldið í Reykjavík þar sem lagður var grunnur að því að hætta samstarfi í ríkisstjórn eins fljótt og auðið er. Ríkisstjórnarflokkunum hefur gengið afleitlega að halda fylgi sínu að undanförnu ef marka má hverja skoðanakönnunina á fætur annarri. Samanlagt fylgi þessara þriggja flokka er komið niður í fimmtung. Engum dylst að fremur köldu andar á stjórnarheimilinu og fátt sem sameinar flokkana til góðra verka, annað er væntumþykja til stóla og valda. Þessi ríkisstjórn hefur átt góðar stundir en einnig slæmar. Þeim síðartöldu fjölgar heldur. Mest var fylgið við stjórnina þegar hún treysti þríeykinu margfræga alfarið til að stýra aðgerðum á Covidárunum. Stjórninni hefur gengið best við hamfarastjórn, en verst við stjórnun efnahagsmála og misskiptingu landsins gæða. Af þeirri ástæðu vill meirihluti landsmanna sjá fyrir endann á samstarfinu og kallar eftir kosningum. Hafa ekki lengur þolinmæði til óbreytts ástands. Spurning hvort stjórnin þurfi að ráða sér útfararstjóra líkt og vinstri menn í Grundarfirði gerðu um liðna helgi?

Magnús Magnússon

Gáfu það sem þeir sjálfir öfluðu