Mikið hefur verið rætt um markið sem var tekið af Skagamönnum í leik ÍA og Víkings á laugardaginn. Á einhvern óskiljanlegan hátt dæmdi dómari leiksins markið af og til að bæta gráu ofan á svart skoruðu Víkingar sigurmarkið í síðustu sókn leiksins. Þegar atvikið var skoðað betur eftir leik var ekki nokkur leið að sjá hvað dómarinn var að dæma á og líklegast dæmt brot af því hann hélt að hann hefði séð það. Skagamenn voru æfir eftir leik, þjálfari jafnt sem leikmenn, enda sæti í Evrópukeppninni undir og tugir milljóna króna. Margir vilja sjá Varsjána (VAR) í íslenska boltann og í þessu tilfelli hefði það verið gott að hafa hana og markið eflaust verið dæmt gilt. Ég er hins vegar ekki á þeirri skoðun enda af gamla skólanum og finnst mistök, hvort sem leikmenn eða dómari gera þau, hluti af leiknum. Ég er hlynntur marklínutækninni en annað má eiga sig. Eftir að enski boltinn innleiddi þessa tækni þar sem maður getur séð marga leiki í hverri viku verð ég að segja að skemmtanagildið hefur minnkað talsvert. Verst var þetta í heimsfaraldrinum þegar engir áhorfendur voru á vellinum, þá var skemmtilegra að horfa á blek þorna. Þetta tekur allt of langan tíma að fá niðurstöðu og eins það að leikmenn eða áhorfendur geti eiginlega ekki fagnað marki því þeir vita ekki hvort markið verði dæmt gilt eður ei. En svona er þetta bara, allir hafa sína skoðun á þessu og það er bara gott og gilt.

Árið 1991 fóru leikmenn Skallagríms í Borgarnesi til Ísafjarðar til að spila leik við BÍ88 í 3. deild karla í knattspyrnu og var undirritaður þar á meðal. Um var að ræða leik í toppbaráttunni undir lok móts og áttu bæði lið möguleika á að komast upp í 2. deild. Ekki blés byrlega í upphafi ferðar því í ljós kom að markvörður Skallanna var vant við látinn og tók þjálfarinn, Sigurður Halldórsson, þá ákvörðun að setja sjálfan sig í markið. Siggi Donna var þarna 34 ára, hávaxinn en hættur að spila og hafði verið hafsent á sínum knattspyrnuferli. Þegar leikmenn BÍ88 sáu þennan slána í upphituninni ná að grípa boltann þegar vel tókst til hugsuðu þeir sér gott til glóðarinnar og héldu vafalaust að um léttan leik yrði að ræða. Það varð ekki reyndin og stóð Siggi sig bara ansi vel á milli stanganna við að verja fjölmörg skot heimamanna. En þá kemur að aðalatriðinu sem tengist því sem fyrr var skrifað. Lið BÍ88 jafnaði metin í 2-2 rétt fyrir leikslok og þá spurðum við dómara leiksins áður en við tókum miðjuna hvað væri mikið eftir og sagði hann tvær mínútur. Skömmu síðar og innan þessa tímaramma fékk ég stungusendingu inn fyrir vörnina, fór framhjá markmanninum og lagði boltann í netið. Við fögnuðum þessu sigurmarki eins og brjálaðir þar til kom í ljós að dómarinn hafði flautað leikinn af áður en boltinn fór í netið og markið því ekki gilt. Nú vitna ég í blaðið Bæjarins besta á Ísafirði sem skrifaði um leikinn: „Skallagrímsmenn voru mjög ósáttir með þennan dóm og gerðu harðan aðsúg að dómaranum, ýttu honum til, kipptu í hann og fleira í þeim dúr auk allra þeirra ljótu orða sem hann fékk. Hættu þeir ekki fyrr en markvörður liðsins kom og fékk þá til að hætta þessari óíþróttamannslegu framkomu. Er ljóst að nokkrir leikmenn Skallagríms eiga á hættu að fá rautt spjald þegar dómarinn sendir skýrslu sína til KSÍ.“ Engir leikmenn Skallagríms fengu rautt í skýrslu dómara sem þegar betur var gáð skráður með réttindi sín á Hnífsdal sem er nágrannabær Ísafjarðar og því fannst okkur vera smá maðkur í mysunni í þessu máli.

Fyrir mörgum árum síðan, þegar ég var að vinna í ónefndu fyrirtæki í Garðabæ, vandi ég komur mínar af og til á föstudögum í heimsókn í fyrirtækið Samhentir þar sem fótbolti var mjög oft ræddur. Einn daginn barst þessi frægi leikur í tal og kom þá í ljós að meðal sölumanna Samhentra var dómarinn í þessum umrædda leik og var þá mikið hlegið þegar það komst upp. Ekki vildi dómarinn viðurkenna að brögð hefðu verið í tafli og virtist ekki alveg muna eftir leiknum enda ansi langt síðan. Það vakti þó enn meiri kátínu þegar kom í ljós að á skjámynd á tölvunni hans var mynd af heimabæ hans, Ísafirði! En svona getur boltinn og lífið verið og ekki orð um það meir.

Valdimar K. Sigurðsson

Eigi skal leggja dóm á dóm