Dagur í lífi er vikulegur liður þar sem fólk segir frá einum degi í liðinni viku.

Nafn: Ásta Björk Björnsdóttir

Fjölskylduhagir/búseta: Er gift Haraldi Má Stefánssyni kennara og grasvallafræðingi. Við erum bæði innfæddir Borgnesingar, snúbúar sem fluttum heim fyrir um tíu árum síðan. Við eigum þrjú börn og tvær tengdadætur, allt, að mínu mati, yfir meðallagi yndislegt fólk. Strákarnir okkar eru báðir í námi og eru fluttir að heiman, Stefán og Árdís búa í Berlín, Björn og Alma búa í Kópavoginum en dóttir okkar Anna er að klára grunnskóla og býr sem betur fer enn heima.

Starfsheiti/fyrirtæki: Ég starfa sem skólasafnskennari í Grunnskólanum í Borgarnesi og kenni líka nemendum íslensku sem eiga annað móðurmál. Ég er menntuð sem sérkennari en skipti um starfsvettvang, eða starfsvinkil, í fyrra eftir að hafa unnið við kennslu, ráðgjöf og greiningar síðan ég var krakki. Safnakennsla er mjög skemmtileg vinna þar sem ég fæ að tengja saman áhuga minn á lestri, bókum og velferð barna. Það var æskudraumur að vinna á bókasafni, ég á svo góðar minningar af Héraðssafninu hjá Bjarna og Önnu þegar ég var barn, held að þau hafi smitað mig af bakteríunni.

Dagurinn: Fimmtudagurinn 7. september árið 2023.

Klukkan hvað vaknaðirðu og hvað var það fyrsta sem þú gerðir? Ég vaknaði klukkan 6:30. Mér finnst mjög gott að vakna snemma en ég er ekki mjög góð í því. Fyrsta verk dagsins er alltaf að gefa köttunum og hundinum að borða, maður kemst ekki upp með að bíða með það. Eldaði mér minn venjubundna hafragraut með fræjum og var svo heppin að geta bætt í hann jarðarberjum og bláberjum. Dagur getur varla byrjað betur en það. Kíkti stutt á helstu fréttir og þegar allar fréttaveitur, innlendar og erlendar, höfðu staðfest að heimurinn er sannarlega á heljarþröm, var tími kominn til að klæða sig og leika við tíkina í garðinum. Þar sem hvorug okkar nennti því nú samt almennilega tók það fljótt af. Í rigningarsuddanum varð mér hugsað til frétta sem ég hafði lesið á DR fyrr um morguninn þar sem Danir kvarta yfir að hitinn stefnir yfir 25 stig fjórða daginn í röð. Mér átti eftir að verða hugsað til þessa oft þennan dag. Ég náði stuttum lestri í krimmanum mínum áður en ég fór í vinnuna rétt fyrir klukkan 8, fátt er eins hressandi í morgunsárið og skandinavískt morð.

Hvenær fórstu til vinnu og hvernig? Ég er heppnasta kona í heimi, labba í vinnuna á fjórum mínútum. Ég varð samt blaut í gegn á leiðinni.

Fyrstu verk í vinnunni? Ég byrjaði vinnudaginn á að vera í afgreiðslunni og taka á móti börnum sem vantaði nýjar bækur. Þetta finnst mér mjög skemmtilegt. Á milli afgreiðslna skráði ég nýjar bækur sem okkur voru gefnar inn á safnið og Vesna samstarfskona mín plastaði þær svo af sinni alkunnu snilld og gekk frá þeim til útlána.

Hvað varstu að gera klukkan 10? Klukkan 10 þurfti ég að ljúka við að undirbúa kennslu áður en nemendur mínir mættu í íslenskutíma.

Hvað gerðirðu í hádeginu? Í hádeginu kom 3. bekkur á safnið og fékk nýjar bækur. Ég kynnti fyrir þeim nýja bókaklúbba sem eru í boði fyrir nemendur og þegar krakkarnir voru farnir lagði ég lokahönd á nýjasta bókaklúbbinn, Litla fólkið og stóru draumarnir. Tók ekki matartíma, átti samt útrunna jógúrt á kaffistofunni sem ég gat gleypt í mig.

Hvað varstu að gera klukkan 14? Í gær vann ég lengur til að geta hætt snemma í dag. Ég hljóp heim í rigningunni klukkan 14 og sótti bílinn. Varð aftur gegnblaut.

Hvað gerðirðu eftir vinnu? Ég brunaði með þrjá leikmenn ÍA/Skallagríms úr 3. flokki kvenna í leik í Keflavík. Það rigndi alla leiðina og mér varð hugsað til Dananna í 28 stigunum. Á meðan stelpurnar hituðu upp fór ég í sund í frábæru sundlauginni í Keflavík. Í sturtuklefanum sá ég í fyrsta skipti skilti sem á stóð „Notið sundfatnað þegar farið er til laugar!“ Ég velti því fyrir mér hvaða röð óheppilegra atvika hefði orðið til þess að ákveðið var að hengja þetta skilti upp. Laugarvörðurinn er greinilega mikill aðdáandi Roy Orbison og blastaði tónlist yfir sundlaugarsvæðið sem skapaði skemmtilega framandi stemningu, mér leið eins og ég væri í bíómynd. Eftir mjög stutt sund náði ég að setja tvo grandalausa karlmenn í heita pottinum í hættu með því að kveikja á svo svakalega kröftugu nuddi að ég þeyttist yfir pottinn í öllu mínu veldi. Þeir báru sig samt vel og engin slys urðu á fólki. Í Keflavík var úði og gola. Það gerði ekki til því leikurinn átti að spilast inni í höll. Það varð samt ekki þannig. Svo að úti sat ég í einn og hálfan tíma, í blauta jakkanum mínum, og hugsaði til Dananna. ÍA/Skallagrímur áttu langt frá sinn besta leik, 0-0 í leikhléi en eitthvað vantaði upp á sjálfstraustið og 0-4 tap blasti við í leikslok. Ég nýtti hálfleikinn í að hlýja mér í bílnum og heyra stuttlega í sonum mínum og mömmu, gott að heyra að allir eru í góðum gír.

Hvað var í kvöldmat? KFC sá um að fóðra fótboltakonurnar eftir leikinn. Salat á línuna og svo var brunað heim með stuttri viðkomu í Ísbúð Huppu í Mosfellsbæ.

Hvernig var kvöldið? Ég var komin heim um kl. 21. Tíkin mín horfði alvarleg á mig og sagðist ekki hafa komist í neina göngu þann daginn. Ég er ekki viss um að það hafi verið rétt hjá henni en við græjuðum okkur út með hlaðvarp og bolta. Það var gott að ná smá útivist, það er svo gott að leika sér. Ég hlusta mikið á tónlist og hlaðvörp, hlusta alla daga, allan daginn. Þar sem í vikunni komu fréttir af því að Reza Baluchi hafi enn einu sinni reynt að hlaupa á blöðrunni sinni milli landa, hlustaði ég aftur á þáttinn Blöðruhlauparinn mikli frá Persíu í hinu frábæra hlaðvarpi Draugar fortíðar. Síðan náði ég í dag þáttum eða brotum úr Mørkeland, Criminal, This is Love og The Moth. Mæli með.

Hvað var það síðasta sem þú gerðir áður en þú fórst að hátta? Um klukkan 22 gat ég loks sest við verkefni dagsins. Ég er í námi í upplýsingafræði í HÍ og var búin að einsetja mér að lesa um rannsókn á upplýsingasvæðum og hvað einkennir tilviljanakennda miðlun upplýsinga á þeim. Las greinina, hún var ekki skemmtileg. En með lestrinum hlustaði ég á John Grant, dásamlegan tónlistarmann sem gefur hlýtt í hjartað.

Hvenær fórstu að sofa? Ég fór svo að sofa um klukkan 23:30. Endaði daginn eins og ég byrjaði hann, á því að lesa í sænska krimmanum mínum. Málið er enn óleyst.

Dagur í lífi skólasafnskennara í Borgarnesi