Evrópukeppnin í knattspyrnu karla 2024 hefst á föstudaginn og fer fram að þessu sinni í Þýskalandi. Síðast var Evrópumótið haldið í Þýskalandi árið 1988 og þá í Vestur-Þýskalandi. Mótið stendur yfir í einn mánuð eða frá 14. júní til 14. júlí. Riðlakeppnin stendur yfir þar til 26. júní og útsláttarkeppnin hefst þremur dögum síðar, 29. júní. Fyrirkomulagið verður með sama hætti og á síðasta Evrópumóti. 24 lið eru í sex riðlum og efstu tvö liðin í hverjum riðli fara áfram í 16-liða úrslitin. Þau fjögur lið sem eru með bestan árangur í þriðja sæti komast einnig áfram. Leikið er í níu borgum víðs vegar um Þýskaland og úrslitaleikurinn fer síðan fram í Berlín sunnudaginn 14. júlí. Ríkjandi Evrópumeistarar eru Ítalir en þeir höfðu betur gegn Englandi í vítaspyrnukeppni í úrslitaleiknum á Wembley árið 2021.

Ísland tók þátt í fyrsta og eina skiptið á EM sem haldið var í Frakklandi árið 2016 og það er enn í fersku minni þegar Ísland sló út England í 16-liða úrslitunum þar sem þeir unnu frækinn sigur. Wayne Rooney kom Englandi yfir á 4. mínútu með marki úr vítaspyrnu og héldu líklegast þá flestir að eftirleikurinn yrði auðveldur fyrir Tjallana. En aðeins tveimur mínútum síðar jafnaði Ragnar Sigurðsson metin fyrir Ísland og Kolbeinn Sigþórsson breytti stöðunni í 2-1 á 18. mínútu. Þrátt fyrir færi á báða bóga urðu mörkin ekki fleiri og einn stærsti sigur Íslands í knattspyrnu staðreynd.

Undirritaður var einn af þeim fjölmörgu sem skellti sér í kjölfarið til Frakklands til að verða vitni að leik Frakklands og Íslands í 8-liða úrslitunum. Í sigurvímunni eftir leik Íslands og Englands keypti ég ásamt tveimur vinum flug til Parísar. Við redduðum okkur miða á leikinn í gegnum miðasala sem seldi fjölmörgum öðrum Íslendingum einnig miða á leikinn. Þegar til Frakklands var komið fóru að renna á okkur tvær grímur því alltaf tafðist að fá miðana afhenta og það endaði með því að lofað var að þeir yrðu afhentir fyrir utan hinn glæsilega leikvang, Stade de France, rétt fyrir leik. Þar var aldeilis maðkur í mysunni því ansi margir voru sviknir um miða og sátu eftir með sárt ennið á meðan leikurinn var í gangi. Við vorum svo heppnir að fá miða í umslagi fyrir okkur þrjá með látum en einn af okkur hafði í miklu stresskasti keypt miða á leikinn á svörtum markaði fyrir um 30 þúsund krónur því á tímabili leit út fyrir að engir miðar yrðu afhentir. Slíkur var atgangurinn að við náðum ekki að gefa eða selja aukamiðann frá okkur fyrir leik því við vorum á hlaupum til þess að ná leiknum. Þegar á völlinn var komið kom í ljós að tveir af okkur voru saman í sætum en sá þriðji við annan endann á vellinum með stuðningssveit Frakka ofan í sér. Í hálfleik fór félagi minn á svæðið þar sem Íslendingarnir voru en miðinn dýri var staðsettur þar og ég hringdi því í hinn félaga minn til að mæla mér mót við hann. En þar sem yfir 75 þúsund manns voru á vellinum var símasambandið ansi lélegt og náði ég því aldrei sambandi við hann og vorum við því félagarnir þrír á sitt hvorum staðnum í seinni hálfleik. Stemningin á vellinum var hins vegar kyngimögnuð enda komust Frakkarnir í 4-0 fyrir hálfleik og unnu að lokum 5-2 sigur.

Ferðin var afar eftirminnileg og ekki síst fyrir það að finna samtakamátt allra Íslendinganna sem söfnuðust saman á börum Parísarborgar og víðar til að skemmta sér og öðrum og njóta augnabliksins. Næstu vikur í Þýskalandi eiga án vafa eftir að bjóða upp á spennu og dramatík, sigra og töp, gleði og sorg og alls konar tilfinningar. Því er um að gera að finna sér lið til að halda með í keppninni þar sem Ísland komst því miður ekki á EM í þetta skiptið. Í mínu tilviki er það lið Englands og þó að vonin hafi minnkað aðeins um sigur á EM eftir tap gegn litla Íslandi á föstudaginn þá veit maður aldrei hvað gerist, það er galdur knattspyrnunnar.

Valdimar K. Sigurðsson

Boltaspark í brennidepli