Trausti Eyjólfsson var fæddur í Vestmannaeyjum árið 1928, sonur Sigurlínu Sigurðardóttur verkakonu þar og Eyjólfs Þorsteinssonar bónda á Hrútafelli. Uppeldisárin átti hann í Eyjum en flutti upp á land og sótti sér menntun í Bændaskólanum á Hvanneyri í Borgarfirði.

Árið 1949 giftist hann Jakobínu Björgu Jónasdóttur. Hún var dóttir Jónasar Helgasonar bónda og hreppstjóra á Grænavatni í Mývatnssveit og konu hans Hólmfríðar Þórðardóttur. Þau Trausti og Jakobína hófu búskap í Gunnarsholti á Rangárvöllum og byggðu þar býlið Kornbrekku en fluttu tveimur árum síðar til Vestmannaeyja og bjuggu þar uns þau festu kaup á jörðinni Volaseli í Lóni, reistu þar íbúðarhús og ráku þar blandað bú í 10 ár uns þau fluttu aftur til Vestmannaeyja árið 1968. Þar reisti þau sér hús, þótt ekki yrði af því að þau flyttu í það vegna óvæntra atburða sem urðu í janúar árið 1973, þegar eldgos hófst í Heimaey. Trausti hafði fyrr um haustið fengið orlof frá störfum í Vestmannaeyjum til þess að taka að sér að sinna félagsstarfi nemenda Bændaskólans á Hvanneyri um eins ár skeið.

Þegar gosið hófst í Heimaey flutti Jakobína kona hans ásamt börnum þeirra og fjölskyldan sameinaðist á Hvanneyri. Þar varð heimili þeirra hjóna síðan og yngri barna þeirra. Fyrstu árin og um allnokkra hríð bjuggu þau hjónin sér heimili á heimavist skólans og sinntu því starfi, að aðstoða nemendur skólans við hversdagslegustu hluti í daglegu lífi og urðu mörgum þeirra hollráðir vinir og ráðgjafar enda gengu þeir inn og út af heimili þeirra eins og það væri heimili foreldra þeirra. Þegar farið var að reka þvottahús við heimavist skólans tók Jakobína að sér þá starfsemi um árabil en Trausti hafði það starf að sinna nemendum á heimavistinni, sá m.a. um að styrkja félagslíf þeirra með ýmsum hætti auk þess að vinna ýmis störf önnur fyrir skólann. Þá var um árabil rekið sumarhótel á heimavist skólans sem Trausti sá um og má nærri geta að Jakobína kona hans hefur lagt þar gjörva hönd að verki með honum.

Þegar fram liðu stundir reistu þau hjónin sér hús við Túngötu 7 á Hvanneyri og undu þar hag sínum vel. Heimili þeirra var hlýlegt og myndarlegt og þau hjón góð heim að sækja enda félagslynd bæði og tóku virkan þátt í félagslífi sveitarinnar.

Trausti hafði haga hönd og fékkst m.a. við að binda inn skjöl og bækur fyrir skólann. Hann orti einnig ljóð og þýddi söngtexta og fékkst við það í frítíma sínum að mála myndir fyrir sjálfan sig og aðra.

Kirkjan sem nú stendur á Hvanneyri var á sínum tíma reist af Bændaskólanum og átti að veita nemendum hans kirkjulega þjónustu meðan á námi þeirra stóð, jafnframt því að vera sóknarkirkja Hvanneyrar og nærliggjandi bæja. Trausti fékk það hlutverk meðfram öðrum störfum við Bændaskólann og síðar Landbúnaðarháskólann, að sinna kirkjunni og opna fyrir aðkomufólki sem vildi skoða hana. Það fórst honum svo vel úr hendi að hann var fenginn til þess að vera meðhjálpari kirkjunnar og gegndi því starfi frá hausti 1972 til ársins 2017 eða um 45 ára skeið. Þessi þjónusta hans við kirkjuna fyrir skólann, söfnuðinn, sóknarprestana og organista hennar var ómetanleg. Hún var unnin af einstakri trúmennsku, elskusemi, hlýju og mikilli vandvirkni. Fyrir athafnir fór hann um kirkjuna og týndi suðandi flugurnar úr gluggum og lagði í lófa sinn og bar þær út á stétt til þess að sleppa þeim út í frelsið. Þær áttu sinn rétt til lífs eins og við mennirnir sagði hann. Og þegar hringt var til helgra tíða og við upphaf athafna var allt til reiðu í kirkjunni, fágað og fínt. Trausti stóð gjarnan á kirkjutröppunum eða í kirkjugættinni og tók fagnandi á móti söfnuðinum með hlýjum og elskulegum orðum. Betri aðstoðarmann í guðshúsi var vart hægt að hugsa sér og fyrir þessa eftirminnilega þjónustu hans ber honum nú heilshugar þökk frá söfnuði Hvanneyrarkirkju að honum látnum.

Fyrir hönd Hvanneyrarsafnaðar segjum við því sem þetta skrifum í kveðjuskyni: Haf þú þökk fyrir allt og allt, þú trúfasti þjónn í húsi Guðs, fyrir vináttu þína og elskusemi alla. Megir þú nú hvíla í friði Guðs sem skóp þig!

Við sem eftir lifum kveðjum nú Trausta, góðan trúfastan vin, þakklátum huga og minnumst hans með söknuði um leið og við þökkum honum samfylgdina. Við vottum fjölskyldu hans og vinum samúð okkar við fráfall hans. Hann hvíli í friði og minning hans lifi.

 

Flóki Kristinsson, fv. sóknarprestur

Guðmundur Sigurðsson, sóknarnefndarformaður Hvanneyrarkirkju