Ég heiti Sævar Jónsson og er 57 ára blikksmiður á Akranesi. Ég er alinn upp í Kópavogi og Skógarströnd á Snæfellsnesi. Ég er sonur hjónanna Jóns Hilbergs Sigurðssonar frá Stykkishólmi og Kristjönu Emelíu Guðmundsdóttur frá Dröngum á Skógarströnd. Foreldrar mínir voru ekki pólitískt fólk en það var hins vegar afi minn hann Guðmundur Ólafsson frá Dröngum og var hann mikill sjálfstæðismaður. Hann afi minn var einn fárra í sveitinni sem lét ekki segja sér hvar hann ætti að versla sitt þó svo að kaupfélagið hafi lagt hart að honum.

Að vera sjálfstæðismaður og tilheyra flokki sem lagði áherslu á að vera flokkur sem tilheyrir stétt með stétt, já það var nefnilega þannig að Sjálfstæðisflokkurinn var þannig flokkur, stétt með stétt þar sem allir sem vildu starfa sjálfstætt og gera eins mikið úr hlutunum og við mögulega gátum, þessum flokki hef ég ávallt viljað tilheyra.

Undanfarin ár hefur mér fundist flokkurinn hafa fjarlægst okkur sem tilheyrum millistétt landsins, já hugtakið stétt með stétt hefur að mínu mati og margra annarra þynnst út og við fjarlægst hvort annað, ég sakna flokksins sem ég tilheyrði svo sannarlega.

Ég lærði blikksmíði í Iðnskólanum í Reykjavík og útskrifaðist sem blikksmiður árið 1990, starfaði í Reykjavík til ársins 1996 eða þangað til við fjölskyldan fluttum upp á Skaga þar sem ég hóf störf í Blikksmiðju Guðmundar, blikksmiðja sem stofnuð var af Guðmundi J. Hallgrímssyni árið 1975 og verður því 50 ára 1. apríl nk. Árið 2007 eða 5. janúar keypti ég blikksmiðjuna, ég settist fljótlega í stjórn Félags blikksmiðjueigenda og tók svo við sem formaður þess félags árið 2013 og sinnti því embætti þar til á síðasta ári.

Að halda utan um svona félag krefst oft útsjónarsemi og kænsku, lítið félag sem tilheyrði stórum félagsskap, já félagið okkar er partur af Samtökum iðnaðarins (SI). Mjög oft heyrði ég þær raddir að við sem lítið félag ættum ekkert erindi í slík samtök og var ég svo sem oft sammála því.

Árið 2014 tók hins vegar við formaður í SI sem átti svo sannarlega eftir að láta til sín taka, formaður sem kom einmitt úr frekar litlu fyrirtæki og hafði svipaða sýn á lífið og tilveruna og við hin sem í félaginu erum. Þessi nýi formaður heitir einmitt Guðrún Hafsteinsdóttir. Já, þessi kona lét svo sannarlega verkin tala og heillaði nánast alla með jákvæðni, orku og vilja; vilja til þess að sameina og sýna skilning.

Á þeim tíma sem Guðrún var formaður eða til ársins 2020 heyrði ég nánast aldrei neitt tal um sundrungu eða óánægju, Guðrún virtist hafa ótrúlega stjórn og hæfileika til að sameina mjög mismunandi aðila bæði stóra og litla.

Nú hefur Guðrún Hafsteinsdóttir svo sannarlega sýnt okkur að hún hefur það sem þarf til að taka að sér erfið verkefni enda á sínu fyrsta kjörtímabili sem þingmaður nr. 1 í Suðurkjördæmi var hún sett sem dómsmálaráðherra þar sem hún lét strax til sín taka.

Guðrún er ein af okkur, Guðrún er akkúrat manneskjan sem getur og hefur tengt saman stétt við stétt, það sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur svo lengi talað fyrir en ekki svo mikið staðið við.

Guðrún Hafsteinsdóttir hefur nú ákveðið að bjóða sig fram til forystu í Sjálfstæðisflokknum og þar með að taka að sér það hlutverk að leiða flokkinn til þeirrar vegferðar að tengja saman stétt við stétt. Ég treysti Guðrúnu til þessa verks og ég vona innilega að þú, kæri landsfundarmaður, sjáir það rétta og kjósir Guðrúnu Hafsteinsdóttur til formanns Sjálfstæðisflokksins.

Framtíð Sjálfstæðisflokksins er í ykkar höndum!

 

Sævar Jónsson, Akranesi