Íslenskir bændur hafa verið gæfumenn að því leyti að eiga marga frábæra forystumenn alveg þar til Haraldur Benediktsson lét af störfum formanns og Sigurgeir Þorgeirsson af störfum framkvæmdastjóra BÍ og fór til enn mikilvægari starfa. Síðan hefur verið svartnætti yfir þessum störfum þó að flestum muni fyrst hafa orðið óbærilegt með núverandi fólki. Kynnum af formanninum ætla ég stuttlega að segja af hér á eftir en framkvæmdastjórann þekki ég aðeins í sjón, aldrei notið þess heiðurs að ávarpa hana enda víst ekki sama hvernig er gert. Samkvæmt blaðafréttum fékk fyrrverandi forsætisráðherra að reyna það eftir drykkjuhóf. Það er eina afrek hennar sem ég man.

Stéttvísi íslenskra bænda hefur aldrei verið sterk. Forysta þeirra varðar samt óneitanlega nokkru um kjör þeirra. Frá því umræddir forystumenn hófu störf hafa frásagnir af bágri afkomu bænda orðið sífellt fyrirferðameiri í málgagni bænda, Bændablaðinu. Langar frásagnir af því hve bændur greiddu með hverju kg eða lítra sem þeir framleiddu af kjöti, mjólk og í morgun á vefnum Bondi.is einnig garðyrkjuafurðum, stolti formannsins. Einhvern tímann hefðu bændur haft vit á að setja ekki áfram á í starfi fólk sem skilar þannig árangri.

Ég naut þess að starfa með forystumönnum bænda í nær fimm áratugi og get þar sagt ýmislegt til samanburðar. Ekki er það jákvætt fyrir þau hjúin. Yfirleitt voru þetta miklir gáfu- og dugnaðarmenn, sem tóku á málum af þekkingu og veittu bændum hlutfallslega betri kjör miðað við aðra landsmenn en núverandi formaður hefur skammtað. Umrædda eiginleika held ég líka að núverandi formann skorti mjög. Þetta held ég skýri talsvert af lélegum árangri hans. Þeir vissu líka hvað nauðsynlegt væri að gera og stefna að, sem núverandi formaður hefur margsýnt að hann er algerlega ráðvilltur um.

Viðskipti mín sjálfs við Gunnar eru öll vegna merkilegrar fjárbókar frá Þernunesi. Ég fór fram á við stjórn RML að bændum væri veittur aðgangur að þessari þekkingu sem nú er að hjálpa þeim að útrýma riðu hjá sauðfé. Þessi stjórn lagðist alfarið gegn slíkum ósköpum þó að þeim sé samkvæmt lögum falið bæði að afla og miðla þekkingu í landbúnaði. Ég hef líka slæma reynslu af margskonar lögbrotum framkvæmdastjóra RML sem m.a. Helgi Bjarnason segir frá í Morgunblaðinu fyrir um ári en hann var ætíð meðan hann starfaði þar einlægur áhugamaður um landbúnaðarmál. Tæpt hundrað framsæknustu fjárbænda landsins óskaði líka með kurteislegum undirskriftum eftir að ég fengi að skrá þetta. Stjórnin hafði þetta að engu enda áhugalaus um óskir bænda. Þessu segi ég frá vegna þess að Gunnar Þorgeirsson (það er formaðurinn sem þú skalt fella) ber stjórnunarlega ábyrgð á þessu öllu. Hann hefur líka staðfest það rækilega við mig bæði skriflega og munnlega að þessar ólöglegu samþykktir verji hann nánast út yfir gröf og dauða, þó að ég hafi grunsemdir um að aldrei hafi hann lesið umsóknina vegna þess að þegar ég að lokum fékk að ræða málin við hann kom hann sér aldrei að efninu, vildi helst aðeins ræða persónu sína, sem hann trúði greinilega að væri ósnertanleg.

Það var ekki þrautalaust að fá fund þessa önnum kafna formanns. Tók um hálft ár. Þegar ég starfaði hjá samtökum bænda sem þá voru á tímabili nokkur, þá var sama hvaða einstaklingur kom inn af götunni þá var hann búinn að ná fundi þess sem hann taldi sig eiga erindi við, jafnvel formanni eða framkvæmdastjóra, væri hann í húsi. Umfang landbúnaðarins samt talsvert meira og fjöldi bænda meiri en nú. Byggð líka víða traustari. Gestrisni hefur löngum verið talið aðalsmerki íslenskra bænda. Grunar því að háttur núverandi formanns í þessum efnum sé þeim mörgum ekki að skapi.

Hlustaði sennilega fyrst á Gunnar í svokölluðu streymi frá setningu Búnaðarþings á síðasta ári. Boðskapur hans helstur að binda sig við skoðanir hollensks öfgastjórnmálamanns, sem mun hafa tafið stjórnarmyndun þar í landi uppundir ár. Trúi því seint að slíkar skoðanir séu orðnar haldreipi íslenskra bænda. Þeir geta í öllu falli sparað sér innflutning þeirra frá EB landi. Nægir þar að benda þeim á þingflokk Miðflokksins þar sem þannig öfgaskoðanir virðast þrífast dável.

Næst minnist ég þess að í apríllok var boðað til samstöðufundar með bændum í Miðfirði sem orðið höfðu fyrir hörmulegum riðutilfellum. Daginn áður fékk ég frá honum tölvupóst þar sem Gunnar sagði mér að hann skildi nákvæmlega ekkert í riðumálunum. Ekki bað ég hann um að upplýsa bændur nánar um það. Hann rauk hins vegar á fundinn sem framsögumaður, upplýsti fólk, m.a. þingmenn og ráðherra, um fáfræði sína og hneykslaði þar flesta með að ræða nær eingöngu ruslamál sveitarfélaga sem hann taldi sig sérfróðan um. Hef samt heyrt ýmsa tala um þau mál að ég held af meiri þekkingu og viti.

Síðasta afreksverk Gunnars sem ég vil rifja upp varð í haust þegar hann fór á fund danskra bænda. Þetta var eftir að honum hafði tekist að glutra einni stærstu eign Bæandasamtakanna, Bændahöllinni, úr höndum þeirra, hafði þar að vísu fengið einhverja hjálp frá sumum síðustu forvera hans í starfi og þeirra hjálparkokkum. Þessa dagana fundu verkamenn, sem voru að vinna að umbótum á höllinni fyrir ný verkefni, járnhólk sem kallaður var hornsteinn. Útvarpið vissi að símasamband við Danmörku var gott og hringdi í Gunnar. Hann virðist koma alveg af fjöllum við fréttina og ekki vitað af þessu. Ég mundi að frá lagningu hornsteinsins er sagt í sögu Bændasamtaka á Íslandi, sem stofnun hans hafði gefið út fyrir allnokkrum árum og þá sá ég að þar var einnig texti skjalsins, sem var í hólknum, með öllum undirskriftum. Gunnar lýsti yfir áhuga á að mega krota viðbót á skjalið, ekki veit ég hvað, get mér til frásögn af hvernig honum hafði tekist að glutra þessari aðaleign samtakanna. Slík var þekking þessarar mannvitsbrekku á sögu þeirra samtaka sem honum hafði tekist að blekkja bændur til að trúa að hann væri hæfur um að stjórna. Tel mig eins og fleiri þekkja að fjöldi bænda er með ólíkindum sögufróðir. Grunar að þeim falli þess vegna þungt að heyra svona sögur um söguþekkingu formanns síns. Gömlu formennirnir hefðu aldrei gatað svona í viðtali.

Læt staðar numið að rifja upp gömul axarsköft Gunnars sem formanns. Þar trúi ég sé feitan gölt að flá. Þeir atburðir verða ekki bættir. Framtíðina má reyna að hafa áhrif á.

Nú stendur bændum loksins nýr formaður til boða. Það er í boði tápmikill og duglegur drengur sem hefur staðið sig allvel í félagsmálum. Mér og forsvarsmönnum sauðfjársæðingastöðvanna ásamt fjölda bænda þykir að vísu miður að hann bar ekki gæfu til gegnum fagráð í sauðfjárrækt að fara að mínum ráðum síðasta sumar um fjölda lambhrúta fyrir stöðvarnar í desember 2023.

Ég trúi samt að Trausti Hjálmarsson blási nýju lífi í BÍ. Í þeim efnum horfi ég líka til þess að hann á stóran frændgarð sem í eru margir bestu bændur sem ég þekki á Íslandi í dag. Þar veit ég að hann ber gæfu til að leita sér ráða við að leysa mörg erfið vandamál sem bíða. Einnig á hann frænda utan þess hóps sem einum sinni var landbúnaðarráðherra og gæti vafalítið orðið ráðhollur.

Bændur! Nú er það ykkar að skipta um formann Bændasamtakanna. Þannig getið þið horft fram til betri kjara og bjartari daga með raunhæfri og sanngjarni umræðu um málefni íslensks landbúnaðar á næstu árum. Þar þurfið þið mann sem gerir eitthvað af þekkingu og viti. Það veit ég að Trausti Hjálmarsson gerir. Þá vona ég að hafa sýnt fram á að núverandi formaður er alveg óhæfur til að leiða BÍ næstu ár.

 

Jón Viðar Jónmundsson