Ljósi brugðið á ljósmyndir og áhugamál Guðmundar Bjarka Halldórssonar

Mjög víða stunda áhugaljósmyndarar ómetanlega samtímaskráningu fyrir sín byggðarlög; fanga m.a. atvinnulíf, menningu, mannlíf eða náttúru. Samtímaskráning af þessu tagi er mikilvæg þótt vissulega sé nú almennara að fólk taki myndir, einkum á síma. Hér á Vesturlandi eru fjölmargir sem stunda áhugaljósmyndun af kappi. Í jólablöðum Skessuhorns á liðnum áratugum hafa áhugaljósmyndarar á Vesturlandi verið kynntir til leiks, einn á hverju ári. Við köllum þetta fólk samtímasöguritara, fólkið sem á í fórum sínum þúsundir eða tugþúsundir mynda frá liðnum árum. Myndir sem varðveita annars glötuð augnablik.

Guðmundur Bjarki Halldórsson er Sagnaritari samtímans í Skessuhorni að þessu sinni. Hann er fæddur 1974 á Akranesi og alltaf búið þar utan námsáranna í Reykjavík. Hann er menntaður lífeindafræðingur og er deildarstjóri rannsóknastofu HVE á Akranesi. Bjarki er giftur Arndísi Höllu Guðmundsdóttur, börnin eru fjögur og fyrsta barnabarnið er á leiðinni. En hvenær skyldi áhuginn fyrir ljósmyndun hafa byrjað hjá Bjarka? „Það byrjaði árið 2007 en þá kaupi ég mína fyrstu alvöru myndavél; Canon 350 D. Ég ákvað að læra bæklinginn með vélinni utanað og sá strax að þetta var græja sem bauð upp á óendanlega möguleika. Fyrst var markmiðið að taka góðar myndir af börnunum og síðan þróaðist áhugamálið áfram. Árið 2009 fer ljósmyndunin á svolítið skrið. Við vorum tveir, ég og Sverrir mágur minn, og komum upp aðstöðu til stúdíómyndatöku heima í skúr. Buðum vinum og ættingjum að koma og sitja fyrir. Árið eftir var svo hópur fólks sem stofnaði Ljósmyndaklúbbinn Vitann hér á Akranesi. Hilmar Sigvaldason og Friðþjófur Helgason voru hugmyndasmiðir að því verkefni. Við einmitt héldum upp á 15 ára afmæli klúbbsins á Vökudögum og settum upp stóra yfirlitssýningu félagsmanna nú í haust,“ segir Bjarki, en hann er einmitt formaður félagsins á þessu ári en hefur verið í stjórn Vitans frá 2012.

Ljósmyndun er mjög vítt fyrirbrigði og fólk fær áhuga fyrir ólíkum viðfangsefnum innan greinarinnar. „Ég hef mikið verið að vinna með fólki, í portrett- og fjölskyldumyndatökum. Þá er ég í náttúrumyndatökum og íþróttir hafa einnig heillað. Auk þess hef ég unnið dálítið fyrir fyrirtæki og einstaklinga, svo sem við að mynda skartgripi, föt og bíla. Meðal annars fyrir Dýrfinnu gullsmið, KrÓsk, Heilbrigðisstofnun Vesturlands og Öskju bíla. Fótboltann hef ég svo verið að mynda fyrir Vísi, Moggann og Skessuhorn. Þannig hef ég náð að hafa lítilsháttar tekjur út úr því sem ég skilgreini samt sem áhugamál. Undanfarin ár hef ég dregið úr slíkri þjónustu enda í fullu starfi á rannsóknastofunni og vel mér vandlega verkefni til að vinna að hverju sinni. Auðvitað á maður bara að gera það sem manni finnst skemmtilegt og gera sér áhugamálið ekki of erfitt.“

Í dag er uppáhalds viðfangsefni Bjarka að mynda fólk og gjarnan viðburði þar sem margir koma saman. Þannig er fótboltaleikur stór viðburður sem gefur möguleika á að setja í öndvegi bæði leikmenn en ekki síður áhorfendur. „Þá finnst mér gaman að auglýsingaljósmyndun þar sem maður fer kannski með kjól eftir Kristínu Ósk systur mína út í náttúruna, stilli upp í fallegu umhverfi og nýti bæði náttúrulega birtu og flass. Bílamyndatakan er síðan snilld því þar sameinast tvö mjög skemmtileg áhugamál; bíladellan og ljósmyndun í eitt.“

Hér fylgir með örlítið brot af milljónum mynda sem Bjarki hefur tekið í gegnum tíðina. Verkefnið að velja myndir úr safni liðinna ára segir Bjarki hafa verið snúið, mörg skemmtileg augnablik í tímans rás sem ratað hafa fram fyrir linsuna hjá honum. „Ég er í dag með tvær myndavélar að jafnaði; Canon EOS R6 (m2) og Canon EOS 5D (m4). Eldri vélin er speglavél en sú nýrri er speglalaus, næmari og fljótari að fócusa og slíkt. Það er kostur í „aktion“ myndatöku ekki síst á íþróttaleikjum,“ segir Bjarki. Það er því enginn bilbugur á ljósmyndun hjá Guðmundi Bjarka. „Svo er ljósmyndaklúbburinn frábær félagsskapur og ég hvet alla áhugasama til að kíkja á fund til okkar og slást í hópinn. Facebook síðan okkar heitir Vitinn, félag áhugaljósmyndara á Akranesi.“