Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála hefur vísað frá kæru um þá ákvörðun sveitarstjórnar Borgarbyggðar að samþykkja nýtt deiliskipulag fyrir Grjótháls. Umrædd breyting gerði kleift að reist var mælimastur til undirbúnings uppsetningu vindorkuvers á svæðinu.

Sveitarstjórn Borgarbyggðar samþykkti fyrr á þessu ári tillögu að deiliskipulagi í landi Sigmundarstaða í Þverárhlíð. Í kjölfarið var óskað framkvæmdaleyfis fyrir uppsetningu mælimastursins og var það veitt. Mastrið var reist í sumar. Skömmu síðar kærðu tuttugu landeigendur ákvörðun sveitarstjórnarinnar til úrskurðarnefndarinnar.

Í kærunni kom fram að samþykki sveitarstjórnar hafi meðal annars ekki verið í samræmi við kröfur skipulagslaga um náttúruvernd og laga um stjórn vatnamála. Þá nefndu kærendur einnig að það skjóti skökku við að heimiluð sé uppsetning mælimasturs til að kanna hugsanleg afköst raforkuframleiðslu vindorkuvers sem engin heimild sé fyrir að koma upp á svæðinu. Þá töldu kærendur einnig að þar sem mastrið sjáist frá mjög stóru svæði innan Borgarfjarðar muni það rýra verulega fegurð og ásýnd umhverfisins og því eigi kærendurnir hagsmuna að gæta af úrlausn málsins.

Í úrskurði nefndarinnar kemur fram að þeir einir geti kært stjórnvaldsákvarðanir til úrskurðarnefndarinnar sem eigi lögvarða hagsmuni tengda þeirri ákvörðun sem kærð sé. Því sé áskilið að kærendur eigi lögvarinna einstaklingsbundna hagsmuna að gæta af úrlausn máls umfram aðra og jafnframt að þeir hagsmunir séu verulegir.

Nefndin segir í úrskurði sínum að kærendurnir tuttugu eigi jarðir sem allar eru í nokkurri fjarlægð frá mastrinu umdeilda. Því var þeim gefinn kostur á því að gera nánar grein fyrir grenndarhagsmunum sínum. Í svörum þeirra kom meðal annars fram að ljósmengun stafi af mastrinu sem valdi truflunum. Þá hafi umferð þyrla aukist vegna mastursins og einn kærandi nefndi að mastrið sé í 2,6 kílómetra fjarlægð frá veiðivatni á landareign hans og þar sé ljós því „stöðugt og truflandi.“

Í niðurstöðu nefndarinnar kemur fram að þau ágreiningsefni málsins séu með þeim hætti að þau séu í raun þau sömu og þau eru fyrir ótilgreindan fjölda mögulegra eigenda annarra landsvæða. Verði þau því að takmörkuðu leyti talin einstaklingsbundin. Þótt um sé að ræða mannvirki sem líta megi svo á að beri nokkuð á í annars lítt snortnu landslagi verði ekki komist hjá því að benda á að einungis sé ráðgert að mannvirkið standi í tvö ár og gert sé ráð fyrir slíkum mannvirkjum í aðalskipulagi sveitarfélagsins. Er það því mat nefndarinnar að hagsmunir þeirra tuttugu landeigenda er kærðu séu ekki nægilega ríkir til þess að þeim verði játuð aðild að kærumáli þessu. Því vísaði úrskurðarnefndin málinu frá.

Kæru um mælimastur vísað frá úrskurðarnefnd