Heimsókn til Jónu Esterar Kristjánsdóttur í Borgarnesi

Lögreglan nýtir sér gjarnan Facebook samfélagsmiðilinn til að koma athugasemdum á framfæri við íbúa landsins og það þykir sjálfsagt og gagnlegt. Fyrir stuttu brá hins vegar svo við að á síðu Lögreglunnar á Vesturlandi birtist óvenjuleg færsla. Hún var um brauðtertur. Skessuhorn ákvað að kynna sér málið.

Vandað til talningar

Í færslunni kom fram að Lögreglan á Vesturlandi hefði verið á þjóðlegu nótunum og skellt í brauðtertukeppni. Þrír starfsmenn embættisins tóku þátt og mættu með dýrindis brauðtertur. Starfsmönnum lögreglunnar og Sýslumannsins á Vesturlandi var síðan boðið að greiða atkvæði um bestu og fallegustu brauðtertuna. Faglega var að talningunni staðið af fulltrúa lögreglustjórans og varð brauðterta merkt „númer 1“ valin bæði best og fallegust. Fram kom í lokin að sigurvegarinn reikni með því að fá boð á næsta Íslandsmót í brauðtertugerð og að hafa mætti samband við skrifstofu embættisins til að fá upplýsingar um hver hann hefði verið. Við eftirgrennslan kom fram að það var Jóna Ester Kristjánsdóttir í Borgarnesi.

**„Held að þetta sé skemmtilegasta kakan sem ég hef gert en hana fékk ömmukúturinn minn fyrir afmælið sitt.“**

Gott að vera komin heim

Jóna Ester er Borgnesingur að uppruna og býr þar ásamt manni sínum Sveini Andréssyni og syninum Kristjáni. Blaðamaður getur ekki annað en dáðst að húsi þeirra hjóna sem er einkar smekklegt bæði innan sem utan. „Við bjuggum áður í Víðigerði í Reykholtsdal en fluttum hingað árið 2018,“ segir Jóna Ester. „Okkur finnst við vera dottin í lukkupottinn því okkur líður svo vel hérna. Mér finnst ég vera komin heim, að vera komin aftur í Borgarnes.“ Hún hefur unnið hjá embætti Lögreglunnar á Vesturlandi í rúm tvö ár, en vann áður við umönnun í Brákarhlíð um nokkurra ára skeið. „Ég var orðin svolítið andlega þreytt þar,“ segir hún.

Nýja starfið

Hún sá auglýst starf á skrifstofunni hjá lögreglunni, sótti um og fékk. „Það er svo notalegt andrúmsloft þarna,“ segir hún. „Þetta er æðislegur vinnustaður; allir svo skemmtilegir. Það eru komin um tvö og hálft ár núna síðan ég byrjaði og það hefur ekki verið einn leiðinlegur dagur.“ Svo bætir hún við: „Svo er fólkið flest svo ungt, ég er bara ein af ellismellunum, fædd 1969.“ Hjá embættinu er vel hugað að umhverfismálum og hefur það fengið viðurkenningar vegna þess. Jóna Ester segir að starfsfólk sé ekki einu sinni með ruslafötur við skrifborðin sín nema í bollastærð, kappkostað sé að nýta rafrænar lausnir.

**Afmæliskaka fyrir eina átta ára sem pantaði hjarta súkkulaðiköku.**

Brauðtertukeppni

Varðandi það hvernig brauðtertukeppnin kom til þá segir Jóna Ester að starfsmenn komi gjarnan með eitthvað með kaffinu. Hún nefnir sérstaklega tvo samstarfsmenn sína sem ásamt henni gera mest af þessu. „Þetta byrjaði svo með því að einhvern tímann vorum við að tala um sjónvarpskökur og ákváðum að skella í keppni um bestu kökuna,“ segir hún. „Svo var sendur út póstur til starfsmannanna um að smakka og greiða atkvæði. Ég tapaði þá með einu atkvæði. Í framhaldi af þessu fannst okkur að við þyrftum að henda í aðra keppni og það kom upp hugmynd um brauðtertur. Við vorum þrjú sem tókum þátt og starfsmenn komu við og smökkuðu. Það vönduðu allir til verka og það voru gefin stig bæði fyrir útlit og bragð. Fólk var mjög spekingslegt við að smakka. Samt var eiginlega ekki hægt að keppa í þessu því terturnar voru ólíkar; ein var með roast beef og tvær með rækjum. Þær voru ótrúlega flottar og allar rosalega góðar. En ég rústaði þessu,“ segir hún og skellihlær. „ Svo er ég er með leyniuppskrift á majónesinu; blanda saman Gunnars majonesi, Herman léttmajonesi og sýrðum rjóma.“

Súrsætir tómatar

Jónu Ester hefur alltaf þótt gaman að baka. „En það er ekkert gaman að elda hversdagslegan mat eins og bjúgu eða kjötbollur,“ segir hún. „Aftur á móti er skemmtilegt að bjóða fólki í mat og skreyta matborðið.“ Blaðamaður lítur í kringum sig og sér að það er ekki tilviljun hvað heimilið er fallegt, þar er hver hlutur á sínum stað og margt handgert, enda hefur Jóna Ester mikla þörf fyrir að skapa. „Mér finnst mjög gaman að baka,“ segir hún. „Uppáhalds hjá mér er kryddbrauð og ekki síður kleinur, ég set alltaf pínu kanil í þær sem er rosalega gott. Svo fer þetta auðvitað eftir því hver er að koma. En pönnukökur eru alltaf vinsælar. Ég sultaði mikið hér áður fyrr, gerði til að mynda mikið af rifsberjahlaupi og sauð niður græna tómata, súrsæta með vanillu. Þeir eru mjög góðir með kjöti og fiski.

**Peysur sem Jóna Ester prjónaði og gaf í brúðargjöf, hún heklaði að sjálfsögðu skrautið líka.**

Mamma við eyrað

Jóna Ester segist vera dellukerling, en blaðamaður myndi frekar vilja tala um skapandi handverk. „Þú sérð það út um allt,“ segir hún. „Ég er að perla og endalaust að prjóna og hekla. Svo datt ég í að gera tækifæriskort sem var mjög skemmtilegt. Núna ligg ég á You tube og er að læra grunnsporin í að orkera.“ Hún samsinnir því að gott sé að eiga hugðarefni; hafa áhugamál. Það sé svo margt skemmtilegt sem hægt sé að gera, til dæmis hefur hún prufað bútasaum. „Þegar ég var yngri var ég alltaf svo fljótfær og þurfti að gera allt strax.“ Svo vitnar hún í móður sína, Margréti Sigurþórsdóttur. „Mamma sagði að ég væri ekki nógu vandvirk. Og núna þegar ég er að gera eitthvað hugsa ég: Ætli mamma yrði ánægð með fráganginn á þessu?“ Þær mæðgur eru miklir samherjar í handverkinu. „Hjá mömmu verður allt að vera í nýjustu tísku, hvort sem er föt eða húsgögn,“ segir Jóna Ester. „Allt sem hún gerir er svo vel gert, hún er alger snillingur og margt hérna er frá henni komið.“

**Kleinurnar eru með ogguponsi af kanil**

Hræripottahendur

Jóna Ester segist hafa þessa miklu sköpunarþörf frá báðum foreldrum sínum, þetta sé líka fyrir hendi hjá Kristjáni Albertssyni föður hennar. „Svo var Sigurþór móðurafi mjög flinkur í höndunum,“ segir hún. „Og amma Jóna sem ég heiti í höfuðið á, hún dó þegar ég var bara sjö ára. En ég á eina svo sterka minningu um hana. Hún var í eldhúsinu að hræra í potti og ég sá „bingóið“ hristast. Ég horfði á hana með aðdáun og óskaði þess að ég yrði svona alveg eins, með svona bingó. Og það hefur ræst, ég er með hræripottahendur eins og amma,“ segir hún hlæjandi. „Sigga amma var nú ekki verri, Sigríður Halldóra Guðmundsdóttir. Hún kenndi mér að steikja lærissneiðar. Krydda vel og steikja upp úr miklu smjöri. Setja í eldfast mót, ponsu vatn og meira smjör yfir, svo inn í ofn, þetta er úrvalsréttur.“ En áttu uppskrift sem þú værir treg til að deila? „Já, það væri pönnukökuuppskriftin hennar tengdamömmu,“ segir hún. „Við erum bara nokkur með hana og mér finnst hún best.“ Það er sem sagt Kolbrún Sjöfn Árnadóttir frá Deildartungu sem á þessa snilldaruppskrift.

„Fékk þá snilldar hugmynd að sauma út jóladagatöl handa barnabörnunum. Hugsaði það ekki alveg til enda því ég varð náttúrulega að kaupa 48 pakka fyrir þau. En þau voru rosalega ánægð og það er nóg fyrir mig.“

Braust inn og breytti

Það er ekki allra að fá hugmyndir, en af þeim er nóg hjá Jónu Ester. „Ég fæ stundum ótrúlega skrýtnar hugmyndir,“ segir hún. „Tvö af barnabörnunum sem eiga bæði afmæli í ágúst fóru einu sinni sem oftar burt í sumarfrí í nokkra daga með foreldrum sínum. Ég var þá búin að sanka að mér alls kyns dóti, fór heim til þeirra og tók herbergin þeirra í nefið, breytti, hengdi upp alls konar. Það voru seríur með laufblöðum og límmiðar og nýtt á rúmin. Svo þegar þau komu heim færði ég þeim þetta sem gjöf. Þau voru svo glöð!“ Hún segir að þegar hugmyndirnar komi þurfi hún helst að bregðast við strax, áður en þær gleymist. „Eitt á ég eftir að gera, mig hefur alltaf langað til að skrifa barnabók. Ég er með svo margar hugmyndir að ég gæti byrjað á nokkrum. Þær verða fyrst og fremst að vera fyndnar. Ég eftir að gera bráðfyndna bók hvort sem ég gef hana út eða ekki.“

Að breytast í gæs

Komið er að lokum heimsóknarinnar til Jónu Esterar Kristjánsdóttir sem býr að einstaklega jákvæðu lífsviðhorfi svo til eftirbreytni hlýtur að teljast. Hún segir að þótt það sé einstaklega gaman í vinnunni geti hún ekki beðið eftir að hætta að vinna til að gera eitthvað skemmtilegt allan daginn. „Það er bara allt skemmtilegt,“ segir hún. „Það er ekki hægt að eyða tímanum í að vera í fýlu yfir einhverju, best er að setja það að baki sér og halda áfram. Það er eiginlega eins og að breyta sér í gæs.“ Blaðamaður hváir. „Jú, það er sagt að eitthvað sé eins og að skvetta vatni á gæs. Þá festist ekkert við mann,“ segir Jóna Ester að lokum og góð eru þau orð.

Það er bara allt skemmtilegt!

Heimsókn til Jónu Esterar Kristjánsdóttur í Borgarnesi

Heimsókn til Jónu Esterar Kristjánsdóttur í Borgarnesi