Frásögn af sjálfboðaliðaferð til Færeyja til viðhalds göngustíga og annarra innviða

Í Færeyjum, er hugað vel að náttúrunni og eru ferðamenn beðnir að huga vel að umhverfinu, ganga vel um hina ósnortnu náttúru, nota göngustíga sem búið er að gera og ekki fara út af þeim. Heimafólk hugsar ekki endilega um að fá sem flesta gesti heldur leggur áherslu á að færri gestir séu verðmætari. Þeir eru til fyrirmyndar hvað þessa hugsun snertir og mættu fleiri þjóðir taka þá til fyrirmyndar, til dæmis með því að bjóða sjálfboðaliðum að koma og vinna með þeim í að laga það sem þarf til að geta tekið enn betur á móti gestum.

Frá árinu 2019 hafa Færeyingar boðið sjálfboðaliðum að koma og vinna að viðhaldsverkefni á fjölförnum ferðamannastöðum og göngustígum. Tekið hefur verið á móti 80 sjálfboðaliðum sem vinna undir stjórn heimamanna og með heimamönnum, en þeir geta skráð sig í verkefnið án umsóknar. Í vetur, dagana 14. og 15. janúar, var opnað fyrir umsóknir og allir gátu sótt um hvaðanæva úr heiminum. Valdir eru 80 einstaklingar úr hópi umsækjenda en í þessari lotu voru 15.500 sem sóttu um. Fyrir einhverja slembilukku var ég valin í þennan hóp.

Þeir sem eru valdir sjá sjálfir um að koma sér til Færeyja. Færeyingar sjá um ferðir innan Færeyja og allt uppihald, gistingu og fæði. Heimamenn sjá um að skipuleggja hvar og hvað á að gera. Sjálfboðaliðum er skipt upp í hópa með um tíu í hverjum hópi auk heimamanna, bæði stjórnenda og sjálfboðaliða frá Færeyjum. Vinnudagar voru frá 1.-3. maí 2025 og því mæting 30. apríl. Þeir merkja liðin með lituðum húfum sem eru prjónaðar af heimamönnum. Þær nýttust mjög vel þar sem hiti var um þrjár gráður allan tímann og rigning, svo þær yljuðu vel. Ég fékk að vera í brúna liðinu.

Þegar til Færeyja var komið var tekið á móti okkur í flugstöðinni og okkur afhent húfan góða og síðan var farið í rútum til Bæjar þar sem kynning á verkefnunum var í kirkjunni og boðið uppá súpu og brauð í gömlum fiskverkunarskúr. Þar á eftir var okkur skipt upp og rútuferð að okkar stað. Brúna liðið fór til Leynar sem er mjög lítið þorp á Straumey og laga átti göngustíg milli Leynar og Kollafjarðar. Gistum við í Stykkid sem er beint á móti Leynar (sést á myndinni sem hér fylgir) Leynar hægra megin og Stykkid vinstra megin á myndinni. Ekkert okkar hafði áður sést. En þrátt fyrir það bar ekki skugga á samveruna í húsinu sem við gistum í.

Í Brúna liðinu voru einstaklingar frá átta þjóðum; Þjóðverji, Belgi, Lettar, Bandaríkjamenn, Íri, Kanadamenn, Færeyingar og Íslendingur. Til gamans má nefna að allir í hópnum auk verkefnastjóra fengu minjagrip frá Íslandi, þ.e. handprjónað skraut frá Ullarselinu til að hengja á grein, mini Reykavodka flösku og hraunmola. Eitt fannst mér alveg ótrúlegt; það var að aldrei bar á góma þær öfgar sem eru í heiminum. Þó voru bæði Bandaríkjamenn og nágrannar Rússlands með í för.

Laga þurfti göngustíg þar sem það hafði verið farið með hrossahóp eftir stígnum og því göngustígurinn illa farinn eftir þau. Fimmtudagurinn 1. maí byrjaði á því að ganga upp að vinnuskúr vatnsveitunnar sem var okkar kaffi- og matarpásuskúr og þaðan áfram upp á göngustíginn. Mikil bleyta og drulla var allsstaðar á stígnum og vorum við með skóflur, fötur og arnarnefjur til að moka, færa til grjót og drena stíginn.

Föstudagurinn 2. maí var farið af stað aftur og þá vorum við að leggja grjót í stíginn. Það þurfti að bera það í pokum frá vinnuskúrnum og upp stíginn. Við mynduðum keðju, þ.e. tveir að setja í pokana, svo voru tíu að bera pokana að næsta manni sem síðan hélt áfram keðjunni, tveir voru síðan við endann og röðuðu grjóti í stíginn. Þetta gekk mjög vel fyrir sig. Okkur taldist til að við hefðum flutt um fimm tonn af grjóti í göngustíginn og allt borið í pokum á bakinu.

Laugardaginn 3. maí fórum við til Kvívíkur sem er næsti bær, einungis einn kílómetra í burtu. Hluti hópsins drenaði úr „sundlaug.“ Það háttar þannig til að á rennur í gegnum Kvívík og er göngubrú yfir ána. Þar eru steyptir veggir til að hægt sé að loka fyrir og gera sundlaug. Íbúarnir í Kvívík nota sundlaugina yfir sumarið. Þar safnast á vetrum mikill sandur, möl og grjót, þar sem áin rennur áfram til sjávar í gegnum sundlaugina.

Hluti hópsins risti ofan af göngustíg grastorfi sem hafði vaxið yfir. Það var orðið erfitt að ganga á grasinu vegna hálku í bleytu (göngustígar eru mjög brattir í Færeyjum).

Þegar búið var að vinna í Kvívík var okkur boðið í svona „Olís kaffi hitting“ í gömlu húsi við höfnina. Þar hittast vinir á laugardagsmorgnum og koma með meðlæti með kaffinu. Þau voru svo elskuleg að bjóða okkur í kaffi og með´í. Þetta er gamalt hús með safngripum, bæði húsgögnum og allskonar handverkfærum.

Um hádegi fórum við svo í húsið okkar og gengum frá eftir okkur, fórum í rútu til Þórshafnar, á Hótel Færeyjar. Þar fengum við herbergi og því næst var boðið til veislu hjá OY brewing. Matur, drykkur og hágæða skemmtun með færeyskum listamönnum og auðvitað dansaður hringdans með Færeyingum, langt fram á nótt.

Sunnudaginn 4. maí var heimferð.

Ég vil að endingu hvetja þá sem áhuga hafa á sjálfboðavinnu sem þessari að sækja um á https://visitfaroeislands.com/ Það eru forréttindi að fá að taka þátt í verkefni sem þessu. Fæeyingar eru höfðingjar heim að sækja. Lífsgleði, gestrisni og áhugi á fólki og samveru finnst mér einkenna Færeyinga. Þetta var í þriðja skifti sem ég kem til Færeyja. Ætla þangað aftur.