Þeir glöddust starfsmenn Heitra potta í Reykjavík á dögunum þegar Grundfirðingurinn Magnús Karlsson renndi í hlaðið og vildi kaupa af þeim rafkyntan heitan pott. Eftir stutt samtal tókust samningar um kaup Magnúsar og hátt í 400 kílóa ferlíki var hans.

Sagðist starfsmaðurinn senda pottinn með næstu ferð flutningabíls í Hvalfjörðinn, þar sem Magnús heldur til. Það runnu á sölumanninn tvær eða fleiri grímur þegar Magnús sagðist nú vanur að taka sjálfur með sér heim þær vörur sem hann kaupir í búðum. Hann væri nú enda á bíl og bað drenginn að henda pottinum á toppinn hjá sér. Reynt var að telja Magnúsi hughvarf en skömmu síðar var potturinn, með hjálp lyftara, kominn á toppinn á jeppa Magnúsar. Sjálfur batt sæúlfurinn pottinn tryggilega fastan.

Ökuferðin af Fosshálsinum að sumarbústaðnum, sem stendur skammt frá Hótel Glymi í Hvalfirði, gekk eins og í sögu. Óneitanlega vakti jeppinn, eða réttara sagt potturinn á jeppanum, verðskuldaða athygli vegfarenda enda ekki oft sem ferðamenn taka með sér svo stóran nauðsynjahlut í útilegur.

Magnús hafði boðað til sín tvo iðnaðarmenn er hjálpa skyldu við að koma pottinum á sinn stað. Eins og gerist með iðnaðarmenn koma stundum upp önnur verkefni á síðustu stundu og svo reyndist í þetta skipti. Magnús stóð því einn á hlaðinu. Hvað gera sjómenn sem svo er statt um: Jú, þeir bjarga sér sjálfir.

Með hjálp snærisspotta, trjábola, eðlisfræðiþekkingar og sængur tókst Magnúsi einum síns liðs að koma pottinum á sinn stað. Það sem meira er; hvorki sér á Magnúsi, jeppanum né heita pottinum eftir flutningana. Eftir snögga ferð á Akranes eftir slöngu og fittings var potturinn tilbúinn til notkunar. Það þarf ekki að flækja alla hluti.

*Iðnaðarmennirnir fjarri góðu gamni en byrjað að afferma.*

*Bara „Plug and play,“ eða næstum því, eins og þeir segja bræðurnir í Heitum pottum.*

Þeir bjarga sér sjómennirnir