Rætt við Jóhönnu Vigdísi Pálmadóttur, 19 ára glímukonu úr Dölunum

Jóhanna Vigdís Pálmadóttir hefur æft glímu frá sex ára aldri. Hún hefur verið kosin íþróttamanneskja UDN í þrjú skipti og hefur verið að glíma með landsliði Íslands frá árinu 2023. Nýverið kom Jóhanna heim með Evrópumeistaratitil í Gouren, en það er hefðbundinn glímustíll frá Bretagne, vesturhluta Frakklands, og eru fyrstu heimildir um þennan glímustíl frá 14. öld. Blaðamaður Skessuhorns ræddi við Dalakonuna og nýkrýndan Evrópumeistara um ferðalagið.

*Tvö úr Dölunum; Jóhanna Vigdís og Benóní Meldal.*

Keltnesk fangbrögð

Landsliðshópur tók þátt í keppni í Frakklandi í febrúar, þar sem Jóhanna sigraði í sínum flokki í grein sem kallast Backhold eða hryggspenna. „Við fórum til Frakklands til að taka þátt í alþjóðlegri keppni í keltneskum fangbrögðum, þar sem við kepptum bæði í Backhold og Gouren. Það var ómetanleg reynsla að keppa við sterka andstæðinga víðs vegar að úr Evrópu og reyndi á mig bæði líkamlega og andlega. Ég hafnaði í 2. sæti í Backhold eftir harða úrslitaglímu. Í Gouren gekk mér einstaklega vel og var ég að lokum valin Gouren kona mótsins, sem var mikil viðurkenning og heiður,“ segir Jóhanna.

Munur á glímu og Gouren

Er mikill munur á íslensku glímunni og Gouren? „Í íslenskri glímu eru glímubelti og þar er markmiðið að fella einstaklinginn þannig að einhver hluti líkamans annar en útlimir snerti jörðina og þú hefur tvær mínútur til þess. Í Gouren eru ekki belti heldur stakki þar sem þú tekur tök og þú mátt breyta tökunum eins og þú vilt en bannað er að taka í buxur. Í Gouren eru stig sem ákvarða hver vinnur; lamm, kostin og kein, og ef þú færð lamm er það fullur sigur líkt og ippon í júdó en þar lendir einstaklingurinn beint á báðum herðablöðum og þá er glíman búin,“ nefnir Jóhanna en heldur svo áfram: „ Svo er kostin hálfur sigur líkt og wazari í júdó þar sem einstaklingur dettur á annaðhvort herðablaðið og svo er kein sem er einn fjórði sigur en þar lendir einstaklingurinn á mitt bakið. Einnig eru refsistig, diwall sem er viðvörun og fazi sem er brot. Ef einstaklingur fær tvö fazi fær andstæðingurinn poent stig. Ef enginn hefur skorað lamm eða kostin fyrstu fjórar mínúturnar fá keppendur 30 sekúndna hvíld þar sem þeir geta talað við þjálfarana sína og síðan er þremur mínútum bætt við, ef ekki er komið lamm á þessum sjö mínútum bera dómararnir saman stigin í lokin og sá sem hefur safnað fleiri stigum eða sýnt meiri yfirburði í glímunni stendur uppi sem sigurvegi,“ segir Jóhanna.

*Íslenski landsliðshópurinn sem fór út á Evrópumeistaramótið í keltneskum fangbrögðum.*

Eitt klósett með setu fyrir 200 manns

Jóhanna segir ferðasöguna mjög áhugaverða. „Við gistum og kepptum yfir helgi í bænum Saint-Renan en gistum í heimavistar byggingu sem hýsti keppendurna. Á heimavistinni var eingöngu eitt klósett með setu fyrir rúmlega 200 manns, sem vakti bæði undrun og kátínu meðal hópsins,“ nefnir Jóhanna. „Á föstudeginum var vigtun sem allir þurftu að standast til þess að öðlast keppnisrétt á mótinu. Ef þú náðir ekki vigtun varstu annaðhvort settur í annan þyngdarflokk eða misstir keppnisrétt á mótinu. Allir í íslenska liðinu náðu vigtun sem var mikill léttir, sérstaklega fyrir þá sem höfðu þurft að fasta eða takmarka inntöku dagana á undan. Eftir það gátu þeir loks snætt og endurheimt kraftana,“ segir Jóhanna.

Samheldinn hópur

Íslenski hópurinn á Evrópumeistaramótinu í keltneskum fangbrögðum samanstóð af ellefu keppendum, fjórum þjálfurum, einum fararstjóra, einum stuðningsmanni og forseta FILC (Alþjóðlega sambandið í Keltneskri glímu). „Laugardagurinn var mikið tilhlökkunarefni en einnig stressandi. Við upphaf mótsins fór fram formleg setning þar sem öll lið gengu inn með þjóðfána sína. Keppnisgreinarnar voru tvær: Gouren og hryggspenna. Á laugardeginum kepptu þeir sem voru í +70 kg flokki í Gouren, en þeir sem voru í -70 kg flokki kepptu í hryggspennu. Dagurinn gekk vel og allir stóðu sig frábærlega,“ segir Jóhanna. „Sunnudagurinn fylgdi í kjölfarið, og þó að margir væru orðnir þreyttir, ríkti mikil gleði og samheldni í hópnum. Keppni hélt áfram með góðum árangri og um kvöldið var haldið Galakvöld þar sem allir klæddust sínu fínasta pússi og fögnuðu saman að loknu vel heppnuðu móti,“ segir Jóhanna.

Upplifðu smá af menningu borgarinnar

Á mánudeginum hélt hópurinn til Parísar og var mættur snemma til höfuðborgar Frakklands og gat hópurinn notað einn sólarhring til að skoða sig um. „Við gátum skilið töskurnar eftir á hótelinu og farið með lest niður í bæinn til að skoða Eiffel turninn. Það var frábær viðbót við keppnisferðina og gaf okkur tækifæri til að upplifa smá af menningu og fegurð borgarinnar. Ég og vinkona mín fórum bara tvær í smá göngutúr og hún sagði: ,,Jódí, við erum bara tvær ungar stelpur að labba aleinar í gettó hverfi í París!“ Þá varð ég soldið stressuð, en svo rann upp fyrir mér og ég sagði við hana: ,,Ég veit ekki betur en við séum Evrópumeistarar í því að slást.“ Þá létti yfir okkur og við hlógum,“ segir Jóhanna.

*Jóhanna fagnar sigri með samlöndu sinni.*

Uppsker það sem maður sáir

Jóhanna sótti júdó æfingar, bæði á Selfossi og til Keflavíkur, til undirbúnings fyrir Evrópumeistaramótið, þar sem þessi fangbrögð eru ólík því sem hún á að venjast. „Í raun hefur þetta kannski ekki mikla þýðingu annað en það að maður uppsker það sem maður sáir og ég lagði mikinn metnað í þetta,“ segir Jóhanna. En hefur hún orðið vör við frekari athygli eftir að hafa orðið Evrópumeistari? „Nei, ég myndi nú ekki segja það. Glíma á Íslandi hefur því miður ekki náð nægilega miklu skriði til þess að við fáum umfjöllunina, en draumurinn er auðvitað að fólk viti meira um glímu og að glíma fái meiri athygli, bæði hérlendis og erlendis,“ segir Evrópumeistarinn Jóhanna Vigdís að lokum.

„Ég veit ekki betur en við séum Evrópumeistarar í að slást“

Rætt við Jóhönnu Vigdísi Pálmadóttur, 19 ára glímukonu úr Dölunum

Rætt við Jóhönnu Vigdísi Pálmadóttur, 19 ára glímukonu úr Dölunum