Rætt við Karen Hjartardóttur verðandi sóknarprest í Setbergsprestakalli

Valnefnd Setbergsprestakalls á Snæfellsnesi valdi á dögunum Karen Hjartardóttur í stöðu sóknarprests. Laufey Brá Jónsdóttir tók við þjónustu Fossvogsprestakalls í Reykjavíkurprófastsdæmi í byrjun maí og tekur Karen við af henni í Setbergsprestakalli í byrjun september í haust. Þangað til mun séra Ægir Örn Sveinsson, sóknarprestur Ólafsvíkur- og Ingjaldshólsprestakalls, leysa af sem sóknarprestur. Karen vígðist í febrúar 2023 til Bjarnanessprestakalls í Austur Skaftafellssýslu og hefur því þjónað þar í rúmlega tvö ár. Karen er fædd á Akranesi árið 1992 og ólst upp á Snæfellsnesi. Hún bjó fyrstu æviárin í Stykkishólmi en árið 2003 flutti fjölskyldan í Breiðuvík á sunnanverðu Snæfellsnesi. Karen er dóttir hjónanna Eyglóar Kristjánsdóttur og Hjartar Sigurðssonar á Stóra-Kambi. Sambýlismaður Karenar er Mikkel Gammelmark og eiga þau saman ellefu ára son. Blaðamaður Skessuhorns sló á þráðinn til Karenar í liðinni viku til að forvitnast um nýja starfið og í leiðinni um hana sjálfa, æskuna, námið og starfið.

Fjölskyldan alltaf verið mjög samrýmd

Karen segir í fyrstu að það hafi verið gott að alast upp á Snæfellsnesi þar sem hún hlaut kærleiksríkt uppeldi. „Ég er elst úr fjögurra systkina hópi og við fjölskyldan höfum alltaf verið mjög samrýmd. Ég var líka svo heppin með að vera þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga ömmu og afa úr bæði föður- og móðurætt sem bjuggu á Snæfellsnesi þegar ég var að alast upp og átti ég í miklum og nánum tengslum við þau.“ En í hvaða grunnskóla varstu og hvernig gekk skólagangan? „Ég var í 1. til 5. bekk í Grunnskóla Stykkishólms og í 6.-10. bekk í Lýsuhólsskóla í Staðarsveit. Það var tekið mjög vel á móti mér og minni fjölskyldu þegar við fluttum á sunnanvert Snæfellsnesið árið 2003. En við fluttum þangað vegna þess að þá var pabbi að róa frá Arnarstapa. Mér leið alltaf vel í Lýsuhólsskóla og eignaðist fljótt þar góða vini og á margar hlýjar og góðar minningar frá mínum skólaárum.“

Erfitt að flytja að heiman og byrja í nýjum skóla á sama tíma

Þú laukst stúdentsprófi frá Fjölbrautaskóla Snæfellinga vorið 2012. Hvað varstu að læra þar og var það skemmtilegur tími? „Ég var á félagsfræðabraut. Það var erfitt fyrst að byrja, erfitt að flytja að heiman og byrja í nýjum skóla á sama tíma. Mér hafði líka liðið svo vel í Lýsuhólsskóla að það fylgdi söknuður að vera ekki þar lengur. En þegar á fyrsta skólaárið leið var ég búin að kynnast krökkum og rifja upp gömul vinasambönd frá því ég bjó í Hólminum. Foreldrar mínir sannfærðu mig um að taka allavega fyrsta framhaldsskólaárið mitt í Grundarfirði en mig langaði að fara til Reykjavíkur eins og ein vinkona mín úr Lýsuhólsskóla. Ég er ánægð með að foreldrar mínir náðu að sannfæra mig um það en ég talaði aldrei aftur um það að fara suður. Kennslan í Fjölbrautaskólanum í Grundarfirði hentaði mér mjög vel og nýttist mér vel þegar ég hóf síðar mína háskólagöngu. En þegar ég var í FSN var mikið um einstaklingsverkefni og kynningar svo ég var ágætlega sjóuð í því að vinna sjálfstætt og koma fram eftir skólagöngu mína þar.“

Hafði ákveðið að fara í kennaranám

Um haustið 2012 þegar þú ert um tvítugt hófst þú nám við Guðfræði- og trúarbragðafræðideild Háskóla Íslands. Var búið að blunda í þér lengi að gerast prestur? „Nei, ég get ekki sagt það. Sem barn langaði mig að verða leikari og á mínum framhaldsskólaárum hafði ég ákveðið að fara í kennaranám eftir að ég lauk framhaldsskólanámi, enda alltaf haft ánægju af að vinna með börnum. Stuttu áður en ég átti að hefja kennaranám fékk ég köllunina mína frá Guði. Hún var kröftug og ég fór fljótt eftir hana að lesa mér til um nám við Guðfræði- og trúarbragðafræðideild Háskóla Íslands. Á þessum tíma var ég þegar komin með samþykkta umsókn til þess að hefja kennaranám og það var stutt í að námið ætti að hefjast og ég taldi því ekki vera miklar líkur á því að ég gæti hafið guðfræðinám strax um haustið. En sem betur fer athugaði ég hvort það væri hægt að breyta um námsleið skömmu áður en skólinn átti að byrja. Því ég hóf guðfræðinám haustið 2012 og sá aldrei eftir því. Ég lauk svo embættisprófi í guðfræði í febrúar 2018.“

Er námið erfitt og getur þú því lýst því hvernig það fer fram? „Námið er held ég ekki erfitt ef þú sinnir því samviskusamlega. Það sem getur verið erfitt er að það er ekki hægt að taka það enn sem komið er í fjarnámi. Í síðastliðnum mánuði var ég stödd ásamt mörgu góðu fólki á presta- og djáknastefnu Seltjarnarneskirkju. Ein af ályktum þeirrar stefnu var að skora á Guðfræði- og trúarbragðafræðideild Háskóla Íslands að koma á fjarnámi til að auðvelda fólki að stunda nám í guðfræði og vona ég svo sannarlega að Háskóli Íslands taki það til sín og breyti því sem fyrst.“

Flutti til Danmerkur

Þú vígðist í febrúar 2023 til Bjarnanesprestakalls í Austur Skaftafellssýslu. Hvað varstu að gera í millitíðinni? „Fljótlega eftir að ég lauk embættisprófi flutti ég til Danmerkur með fjölskyldu minni. Þar bjuggum við á Sjálandi í litlum bæ sem er heimabær mannsins míns, sem er danskur. Ég starfaði örlítið við sjálfboðastörf úti og tók önn í uppeldisfræði, aðallega til þess að bæta mig í dönskunni og naut þeirra forréttinda að geta sinnt barninu mínu heima heils hugar. En fyrir þann tíma þegar við bjuggum á Íslandi hafði ég haft mörgu að sinna. Ég var í fullu námi, starfsnámi og að sinna ungu barni og mestmegnis ein þar sem maðurinn minn flutti ekki til Íslands fyrr en árið 2016. En við eigum saman einn son, hann Theódór, sem er fæddur árið 2014 og varð 11 ára í apríl síðastliðnum.“

Mun ætíð vera þakklát

Þú hefur verið rúmlega tvö ár fyrir austan. Hvernig hefur sá tími verið og hvers áttu mest eftir að sakna þaðan? „Tíminn minn í Hornafirði hefur verið mér ákaflega góður og eitthvað sem ég mun ætíð vera þakklát fyrir. Það er ótrúlega dýrmætt að fá að taka sín fyrstu skref sem prestur með öðrum og reynslumiklum presti sér við hlið. Það hefur verið gott að leita til sóknarprestsins hér í Hornafirði varðandi ýmislegt tengt prestsstarfinu. Það sem ég á mest eftir að sakna er fólkið sem hér býr. Það tók svo vel á móti mér og minni fjölskyldu þegar við komum hingað árið 2023 og svo mun ég auðvitað einnig sakna stórbrotnu náttúrunnar hér.“

Þú ert nú aftur komin á æskuslóðirnar. Hvernig er sú tilfinning? „Sú tilfinning er ótrúlega góð. Ég hef ekki búið á Snæfellsnesinu síðan ég flutti suður í ágúst 2012 til að hefja nám í guðfræði.En ég hef allar götur síðan verið dugleg að fara í heimsókn vestur á fallega Snæfellsnesið. Ég hlakka til að búa þar með fjölskyldu minni og nálægt foreldrum mínum og systkinum og fá að þjóna í Grundarfirði og nágrenni.“

Hefur mikinn áhuga á barnastarfi

Munu einhverjar áherslubreytingar verða með komu þinni og hvernig sérðu þetta fyrir þér? „Ég sé fyrir mér að vera í góðu sambandi við sóknarnefnd og sóknarbörn Setbergsprestakalls og heyra hvað þau vilja að sé í boði í prestakallinu sínu. Það hefur verið kröftugt barnastarf í Setbergsprestakalli og sé ég fyrir mér að halda því öfluga starfi áfram. Ég hef mikinn áhuga á barnastarfi og hef starfað við það innan þjóðkirkjunnar sem og í sumarbúðum KFUM og KFUK.“

Eitthvað að lokum? „Ég er full þakklætis samstarfsfólki mínu og sóknarbörnum ásamt íbúum öllum í Bjarnanesprestakalli. Hversu vel þau tóku á móti mér og fjölskyldu minni og ég kveð þau með söknuði. En á sama tíma er ég full bjartsýni og ánægju yfir því að vera að koma aftur á mínar á heimaslóðir, á Snæfellsnesið. Ég hlakka til að taka við sem sóknarprestur í Setbergsprestakalli og þjóna og kynnast fólkinu sem þar býr.“

*Karen við skírn litla frænda síns sem hlaut nafnið Friðrik Darri.*

„Full bjartsýni og ánægju yfir því að vera að koma aftur á mínar á heimaslóðir“

Rætt við Karen Hjartardóttur verðandi sóknarprest í Setbergsprestakalli

Rætt við Karen Hjartardóttur verðandi sóknarprest í Setbergsprestakalli