Rætt við Grétar Jónatan Pálmason, ungan knattspyrnumann hjá ÍA um ferðalög, fótbolta, félagslíf og framtíðina

Grétar Jónatan Pálmason er 16 ára gamall Búðdælingur sem stundar nám við Menntaskóla Borgarfjarðar í Borgarnesi. Grétar er í nemendafélagi MB og stundar fótbolta á Akranesi en hefur frá sex ára aldri stundað fótboltaæfingar í Borgarnesi og á Akranesi. Skessuhorn hitti á Grétar í húsakynnum Menntaskóla Borgarfjarðar og spjallaði við hann um ferðalög, fótbolta, félagslíf og framtíðina.

Brattabrekka var farin á Duster

Grétar segir að hann hafi fyrst byrjað að fara á æfingar í Borgarnesi. „Alveg þangað til í 5. flokki en þá fór ég á æfingar út á Akranes. Við vorum þrír úr Dölunum sem fóru og mömmur þeirra voru líka að keyra, tvisvar í viku. En eftir að við fórum út á Skaga þá voru þetta þrisvar í viku sem við fórum á æfingar, alveg upp í 10. bekk,“ segir Grétar. „Þessar konur sem keyrðu mig líka, þær Hanna Sigga og Monika eru alveg geggjaðar. Þær keyrðu mig í fimm eða sex ár og það var mikil hjálp því mamma og pabbi hefðu ekki getað gert þetta ein,“ segir Grétar en var þá farið í öllum veðrum? „Ég tuðaði þangað til við fórum af stað því ég vildi ekki sleppa æfingum. Þótt að það hafi verið appelsínugul viðvörun, þá keyrðum við oft í blindbyl. Það er oft mjög slæmt veður á Bröttubrekkunni en við fórum samt, á Dacia Duster og maður var nú stundum skíthræddur á leiðinni, sko,“ segir Grétar og brosir.

Er smá krefjandi

Söngkeppni Menntaskóla Borgarfjarðar var haldin í febrúar á þessu ári og var Grétar einn af kynnum kvöldsins. Hann situr í stjórn nemendafélagsins, en hvernig gengur að púsla saman skóla, nemendafélagi og fótbolta? „Það gengur allt vel, sko. Ég ætla samt ekki að bjóða mig aftur fram í nemendaráðið því það tekur tíma frá mér. Ég vil sinna því en hef ekki nægilegan tíma til þess þó svo að ég reyni eins og ég get. Mér gengur vel í skólanum, er að ná öllu þannig að ég púsla þessu öllu saman, ekki mjög erfitt en smá krefjandi. Kem til dæmis heim af erfiðri æfingu og þá fer ég á einhvern viðburð til dæmis en ég vil ekki vera að slaka á, þó svo að ég sé þreyttur,“ nefnir Grétar.

Ekki gaman að hlaupa án bolta

Góðgerðavika var haldin í Menntaskóla Borgarfjarðar þar sem nemendafélagið stóð fyrir skemmtilegum áheitaleik, þar sem allur ágóði fór í gott málefni. Grétar setti sér áheit, með því að hlaupa frá Hvanneyri í Borgarnes, og ef hann næði 25.000 kr þá myndu tveir kennarar hlaupa með honum. „Það gekk bara mjög vel. Við hlupum fyrir Birtu Björk Birgisdóttir sem er að berjast við krabbamein og það var bara gaman að klára það hlaup og getað styrk gott málefni. En það var ekkert gaman meðan á hlaupinu stóð, mér finnst ekki gaman að hlaupa án bolta en næst tek ég bolta með mér,“ nefnir Grétar og brosir.

Nánustu vinir mínir hér

Blaðamaður spyr hvers vegna Grétar hafi valið að koma í skóla í Borgarnes. „Þessi skóli er miklu opnari og ég held að þú ert ekki bara kennitala hér. Það þekkjast allir, það er létt að fá hjálp og svo á ég fullt af vinum hérna. Ég á líka vini á Skaganum en mínir nánustu vinir eru hér, sem komu úr Búðardal, sko,“ nefnir Grétar. „Ég hefði kannski átt að fara út á Skaga út af afreksbrautinni en þar eru morgunæfingar og slíkt en nú er verið að gera fjölnota íþróttahús hér í Borgarnesi og þá get ég farið þangað á morgnana og æft mig eitthvað. Ég held að ég muni nýta mér að hafa þetta nýja íþróttahús, taka morgunæfingar þarna og er ég mjög spenntur fyrir því,“ segir Grétar.

Hugsa um það sem ég er að gera núna

Grétar verður 17 ára nú í september og hann er ekki mikið búinn að spá í frekara nám eða framtíðarplön. „Ég á tvö ár eftir af framhaldsskóla og það er bara að hugsa um það sem ég er að gera núna. Þegar tíminn er kominn að hugsa um eitthvað annað, þá geri ég það. Verð ekki lengi að því,“ segir Grétar. „Ég finn mér eitthvað iðnnám og fer í það, kannski píparann eins og pabbi. Pabbi er að klára meistaranám, alveg geggjaður og kannski fer ég á samning hjá honum. Ég er ekki að hugsa um háskólanám núna. Það væri gaman að fara til Bandaríkjanna í háskóla, ég neita því ekki, en þó svo að ég nái því ekki eða fái ekki fótboltasamning, þá finnst mér gaman í fótbolta og reyni ekki að pirra mig yfir neinu.“

Heppinn með þjálfara

Grétari var boðið á eina æfingu hjá meistaraflokki karla hjá ÍA og segir að upplifunin hafi verið góð. „En ég hef verið heppinn með þjálfara. Elinbergur Sveinsson var með mig í fyrra og hann er meistari, sko. Siggi Jóns og Stebbi eru núna þjálfarar okkar og þeir eru mjög góðir. Og þegar Jón Theodór Jónsson tók við þjálfun í Borgarnesi, peppaði hann mig mjög mikið áfram í fótbolta. Svo tóku strákarnir hérna í Borgarnesi vel á móti mér þegar ég kom hingað fyrst og mig langar alltaf að vera í Borgarnesi, ég elska Borgarnes,“ nefnir Grétar. En hvert stefnir Grétar í lífinu? „Ég hef metnað í að gera meira og betur. Árgangurinn sem ég er að æfa og spila með hjá ÍA er mjög sterkur og við erum með mjög öflugt lið. Ég ætla að spila fótbolta þangað til ég get það ekki lengur og hafa gaman af því í leiðinni,“ segir Grétar að lokum.