Rætt við Jón Þór Þórðarson um uppgang körfuboltans á Akranesi

ÍA spilar á næsta tímabili í efstu deild karla í körfubolta, Bónus deildinni. Fyrrum leikmaður, þjálfari, sjálfboðaliði og almennur stuðningsmaður er Jón Þór Þórðarson en hann lék á árum áður með ÍA, hefur þjálfað ýmsa flokka og hefur verið virkur stuðningsmaður körfuboltans á Akranesi um langt árabil. Blaðamaður Skessuhorns ræddi við Jón Þór um körfuboltann á Akranesi en að öllum öðrum ólöstuðuðum hefur hann lagt fram drjúgan skerf í starfi félagsins.

Kasta í körfu sem tilbreyting frá fótbolta

Jón Þór er fæddur á því herrans ári 1972 en fyrstu árin bjó hann á Höfðabraut 16 á Akranesi sem er við íþróttasvæðið á Jaðarsbökkum. „Lífið snérist alfarið um fótbolta. Fyrstu minning mín af því að fara í körfubolta kom í kjölfar þess að það voru settar upp körfur á Jaðarsbökkum í tengslum við landsmót UMFÍ árið 1975. Þær voru þar í nokkur ár og fór ég þangað stundum að kasta í körfu sem tilbreytingu frá fótboltanum,“ segir Jón en bætir svo við: „Ég byrjaði að æfa körfubolta 12 ára gamall en til að byrja með var það samhliða því að vera líka í fótbolta. Ég heillaðist strax af þessari íþrótt, hún átti vel við mig þrátt fyrir að ég sé bara einn og ekkert á hæð,“ segir Jón og hlær.

*Ungur Jón Þór að spila fyrir ÍA í þéttsetinni Vesturgötu.*

Einfari að eðlisfari

Eftir að hafa heillast af íþróttinni var ekki aftur snúið hjá Jóni. „Ég er einfari að eðlisfari og var oft tímunum saman að skjóta á körfuna fyrir framan bílskúrinn heima á Dalbrautinni. Ég og Elvar frændi minn spiluðum þar líka oft einn á móti einum. Elvar er fjórum árum eldri en ég og hann eru einn af fyrstu uppöldu Skagamönnunum í körfuboltanum. Hann skólaði mig til og herti vel upp í mér. Það var líka mikill körfubolti á skólalóðunum á þessum árum, fínir vellir bæði við Brekkubæjarskóla og Grundaskóla, og mikið spilað þar. Það gekk mjög vel hjá okkur og vorum við með bestu liðum í okkar aldursflokki,“ segir Jón.

Uppgangur í körfunni

Jón Þór og Jóhannes Helgason voru árið 1988 valdir í drengjalandslið Íslands í körfubolta og voru þeir fyrstu Skagamennirnir til að spila landsleik í körfubolta. „Ég spilaði minn fyrsta leik í meistaraflokki árið 1987 þá aðeins 15 ára, náði að spila nokkra leiki með Gísla Gíslasyni sem þá var að klára sinn glæsilega körfuboltaferil. Ég fór til Bandaríkjanna árið 1990 og spilaði þar bæði fótbolta og körfubolta í menntaskóla í New York, það var mjög lærdómsríkt og bætti ég mig mikið í körfuboltanum. Þegar ég kom heim var að hefjast mikill uppgangur í körfunni á Skaganum og við komumst upp í úrvalsdeild árið 1993. Úrvalsdeildar árin voru mjög ævintýrarík. Við komumst í úrslitakeppni strax á fyrsta ári og svo í bikarúrslit árið 1996. Í heildina spilaði ég yfir 250 leiki með ÍA í meistaraflokki og þá í öllum deildum, mínir síðustu leikir voru árið 2009,“ segir Jón.

*Jón Þór með unga leikmenn á æfingu ÍA ásamt Lucien Thomas Christofis og Victor Bafutto. Ljósm. hig*

Gefandi að sjá ungt fólk finna sig

Blaðamaður spyr hvort að það hafi ekki verið mikið af eftirminnlegum atvikum á ferlinum. „Það er erfitt að nefna einhver einstök atvik, körfuboltinn er búinn að gefa manni mikið og leitt mann á marga skemmtilega staði. Maður er búinn að þvælast um landið þvert og endilangt til að fara á mót og spila leiki. Að fara erlendis til að spila fyrir Íslands hönd, að spila í menntaskóla í Bandaríkjunum og fara á leiki í NBA. Að fylgja Íslandi eftir keppa á Eurobasket og fylgja syni mínum út til að spila fyrir Íslands hönd. Sem leikmaður þá var eftirminnilegt að komast upp í úrvalsdeildina með ÍA árið 1993, spila þar í úrslitakeppni og komast í bikarúrslit árið 1996. Það sem stendur þó upp úr eftir allan þennan tíma er allt það skemmtilega fólk sem maður er búinn að kynnast í gegnum körfuboltann. Það sem hefur gefið mér mest er að sjá allt þetta unga fólk finna sig í körfuboltanum og fyrir sum þeirra hefur karfan jafnvel skipt sköpum í þeirra lífi, fyrir mér eru það stærstu sigrarnir,“ nefnir Jón.

Þjálfari í 30 ár

Þjálfaraferill Jóns hófst þegar hann byrjaði að þjálfa yngri flokka hjá ÍA árið 1992. „Þjálfaraferillinn byrjaði snemma og bratt. Ég var svo þjálfari hjá meistaraflokki kvenna í efstu deild, tímabilið 1995/96, fyrsta og eina skiptið sem ÍA hefur verið með lið í efstu deild kvenna. Þegar ég var í íþróttakennaraskólanum á Laugarvatni á árunum 1996 – 1998 þá var ég spilandi þjálfari hjá Hamri í Hveragerði. Ég flutti á Skagann strax eftir útskrift og hef síðan þá verið meira og minna að þjálfa hjá ÍA í flestum flokkum. Síðustu ár hef ég verið að einbeita mér að minnibolta þjálfun sem er mjög skemmtilegt. Það á vel við mig að vera að vinna með ungum krökkum. Þjálfaraferillinn spannar þannig rúm 30 ár og hefur hann verið mjög lærdómsríkur og gefandi,“ segir Jón og brosir.

*Jón Þór á Nettó körfuboltamótinu í Reykjanesbæ árið 2017. Ljósm. jho*

Nýta neista

Núverandi lið deildarmeistara ÍA er samsett af stórum hópi leikmanna af Akranesi. Var tekin einhver ákvörðun um uppbyggingarstarfsemi í körfunni? „Það má segja að þessi uppbygging hafi hafist 2011 þegar ákveðið var að setja dálítið púður í meistaraflokkinn, reyndir leikmenn komu til baka og það skapaðist stemning í kringum liðið. Við náðum að nýta þennan neista til að hefja starf í yngri flokkunum frá grunni og byrjuðum þar í minnibolta sex ára með iðkendur fædda 2004 & 2005. Þessi hópur hefur síðan dregið vagninn upp alla yngri flokkana og gert það mjög vel. Bæði hafa þeir verið meðal bestu liða í sínum aldursflokki og sett þannig ákveðin viðmið og standard. En ekki síður hafa þeir verið mjög öflugir félagsmenn sem hafa gefið mikið af sér í aðstoð við þjálfun, dómgæslu og fleira. Það er mikið til þeim að þakka hversu vel hefur tekið að byggja upp yngriflokkastarfið og skapa metnað þar. Eins hafa fyrrum leikmenn ÍA gefið mikið af sér til félagsins, þeir eru kjarninn í núverandi stjórn. Það var því mjög ánægjulegt að sjá svo marga uppskera núna eftir allt það sem búið er að leggja á sig, ég er óendanlega stoltur af öllu þessu góða fólki,“ segir Jón.

Áskorun fyrir íþróttasamfélagið

Hvernig er möguleiki á því að halda áfram þessu góða starfi á Akranesi, sérstaklega þar sem fótboltinn er gífurlega umfangsmikill og vinsæll? „Ég hef ekki áhyggjur af yngriflokka starfinu, við höfum haft gott jafnvægi í að stilla það af með fótboltanum þannig að yngstu iðkendurnir geti æft báðar greinar. Vonandi tekst líka að byggja upp stelpu starf í körfunni hjá ÍA, við höfum gert nokkrar tilraunir með það en það hefur reynst erfitt að halda þeim í körfuboltanum,“ segir Jón en heldur áfram. „Það verður svo áskorun fyrir íþróttasamfélagið á Akranesi að halda úti keppnisliðum í efstu deild bæði í fótbolta og körfubolta. Það krefst mikils fjármagns að vera með afrekslið í fremstu röð og mikilvægt að nýta það vel. Það sem er spennandi núna er að þessar greinar deila núna saman aðstöðu á Jaðarsbökkum þar sem verið er að taka í notkun nýtt íþróttahús þar. Ég er vongóður um að þar skapist sú stemning þar sem þessar greinar styðji hvor aðra í að ná sem bestum árangri, við erum jú öll ÍA,“ nefnir Jón.

Körfuboltinn hefur tekið miklum framförum

Nú hefur Jón verið viðriðinn körfubolta í ansi mörg ár en hvaða breytingar hefur hann orðið mest var við? „Körfuboltinn á Íslandi hefur tekið miklum framförum, öll þjálfun orðin mun betri, gæðin hafa aukist mikið og ungir leikmenn eru orðnir tæknilega góðir mjög snemma. En þegar maður horfir á gamla leiki þá kemur það manni samt á óvart hversu gott þetta var á sínum tíma, í raun mun betra en mann minnti,“ nefnir Jón og brosir.

Stóra breytingin í huga Jón er þessi mikla umfjöllun um körfuboltann. „ÍA TV er gott dæmi um það og á það uppruna sinn með útsendingum frá körfuboltaleikjum ÍA árið 2016. Þjálfun barna og unglinga hefur einnig batnað mikið, það er mikill metnaður þar í gangi og mörg félög að gera mjög vel. Krakkarnir hafa líka mikið aðgengi að því að horfa á allskonar myndbönd til að læra af, þau hafa öll tækifæri til að verða mjög góð í sinni íþrótt,“ segir Jón.

*Jón hjálpar til með að þrífa svita af gólfi íþróttahússins að Jaðarsbökkum. Ljósm. jho*

Vonandi taka sem flesti slaginn

Þegar ÍA var síðast í úrvalsdeild karla var góð blanda af heimamönnum og erlendum leikmönnum en hvernig sér Jón næsta tímabili hjá meistaraflokki karla? „Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist með leikmannamál hjá ÍA fyrir næsta vetur og spilar þar töluvert inn í hvernig reglur KKÍ varðandi erlenda leikmenn koma til með að verða. Við erum með tvo erlenda leikmenn í Srdan og Lucien sem hafa verið lengi á Íslandi og aðlagast samfélaginu á Akranesi mjög vel. Það var svo mikill fengur að fá bræðurna Kristófer og Mána á Skagann. Ungu heimastrákarnir eru núna komnir á háskólaaldur og spurning hvort þeir séu tilbúnir til að tvinna það saman að vera í háskólanámi og iðka körfubolta með ÍA. Þetta á meðal annars við um son minn hann Þórð Frey, hann ákvað svo um áramótin að taka sér frí frá körfuboltanum til að einbeita sér að undirbúningi fyrir háskólanám í sjúkraþjálfun. Vonandi taka sem flestir slaginn og að við náum að setja saman góða liðsheild sem nær að spjara sig í Bónusdeildinni, sem er mjög erfið,“ nefnir Jón.

Allir taki virkan þátt í félagsstarfinu

Jón hefur starfað við ýmislegt hjá ÍA en hvaða starf hefur hann ekki tekið að sér? „He, he, góð spurning. Ég er búinn að vera leikmaður, þjálfari, formaður, foreldri og almennur stuðningsmaður. Ég hef samt ekki staðið einn í þessu og ávallt haft gott fólk í kringum mig. Foreldrar mínir studdu vel við bakið á mér og var pabbi m.a. í stjórn félagsins þegar það fór upp í úrvalsdeild á sínum tíma. Hún Imba mín hefur líka staðið með mér í þessu sem og systur mína tvær þær Svava Huld og Berglind. Ég átti líka góða fyrirmynd í Ragnari heitnum Sigurðssyni, það var ekkert lítið sem hann lagði á sig fyrir félagið í áratugi og gekk í flest verk. Það hefur verið gæfa félagsins að hafa í gegnum tíðina haft öfluga félagsmenn sem hafa látið mikið til sín taka þrátt fyrir oft krefjandi aðstæður og mjög takmarkað fjármagn. Það gera sér allir líka grein fyrir því að það þarf að hafa öflugt félagsstarf til að hægt sé að láta starfið ganga upp. Það er því mikið lagt upp úr því að allir iðkendur félagsins taki virkan þátt í félagsstarfinu, það ber öllum skylda til að starfa á ritaraborði, dæma leiki eða taka þátt á fjáröflunum. Þetta er svona þétt keðja þar sem allir leggja sitt af mörkum og hjálpa hver öðrum,“ segir Jón.

Íþróttir eru mitt líf

Hvað er það við körfuboltann sem gerir hann svona skemmtilegan. „Körfubolti er mjög taktískur leikur og vægi hvers leikmanns er mjög mikið. Það er fátt skemmtilegra en að sjá tvö jöfn körfuboltalið etja kappi þar sem leikurinn getur sveiflast fram og til baka og mikil spenna og dramatík í lokinn. Stemningin á slíkum leikjum er engu lík og það er það sem fólk sækist eftir að upplifa. Úrslitakeppnin í körfubolta er eitt það besta íþróttaefni sem til er,“ nefnir Jón og bætir við í lokin: „Íþróttir eru mitt líf og fyrir mér er Akranes því Paradís á jörð, það hafa verið mikil forréttindi að hafa alist þar upp og upplifað nokkur gullaldarskeið í íþróttum. Það hefur útheimt mikla seiglu og þrautseigju hjá mörgum sjálfboðaliðum að byggja upp körfuboltastarf á Akranesi. Ég er stoltur að vera partur af þeim hópi og framtíðin er björt fyrir körfuboltann á Skaganum. Áfram ÍA!,“ segir Jón að lokum.

*Þjálfari meistaraflokks karla árið 2016. Ljósm. jho*

Körfuboltinn er búinn að gefa manni mikið

Rætt við Jón Þór Þórðarson um uppgang körfuboltans á Akranesi

Rætt við Jón Þór Þórðarson um uppgang körfuboltans á Akranesi