Hafði aldrei ferðast erlendis þegar hún flutti sautján ára til Púertó Ríkó

Andrea Sigrún Hjálmsdóttir ólst upp á Akranesi en flutti þaðan fyrir rúmum þrjátíu árum. Á þeim tíma hefur hún tekið sér ýmislegt fyrir hendur og ferðast heimshorna á milli. 17 ára gömul tók hún stórt stökk og flutti til Púertó Ríkó. Þá hafði hún aldrei ferðast út fyrir landsteinana. Nú býr hún á Akureyri ásamt eiginmanni sínum Halli Gunnarssyni. Eftir því sem hún verður eldri þykir henni vænna um að vera frá Akranesi og vinasamböndin sem hún á þar.

Andrea er fædd árið 1970. Hún er dóttir Hjálms Geirs Hjálmssonar og Margrétar Jónsdóttur. Hjálmur Geir kemur frá Snæfellsnesi en vann lengst af sem rafvirki og kennari í rafvirkjun á Akranesi. Margrét vann í bókabúð Andrésar Níelssonar sem faðir hennar stofnaði. Systkini Andreu; Hjálmur Dór og Gunnur, búa á Akranesi með fjölskyldum sínum. Æskan á Skaganum var góð, að sögn Andreu. Þar segir hún að hafi verið gott að alast upp: „Bærinn var allt öðruvísi á þessum tíma. Ég ólst náttúrulega upp á Akranesi fyrir göng. Þannig að bærinn var miklu meira úti á landi heldur en hann er núna. Það var ekki svona mikil tenging til Reykjavíkur. En það var bara mjög næs. Það var mikið íþróttalíf eins og er ennþá og bara einn grunnskóli. En það hafa alltaf verið góðir skólar á Akranesi.“

Annað hvort ferðu til Puertó Ríkó – eða ekki!

Eftir grunnskólann lá leiðin á félagsfræðibraut í Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akranesi. Þar ákvað Andrea að fara í skiptinám. En hvers vegna Púertó Ríkó? „Mér datt það alls ekki í hug,“ segir Andrea. „Foreldrar mínir ætluðu að leyfa mér að fara í skiptinám ef ég færi til Evrópu svo mig langaði að fara til Ítalíu, Spánar eða Frakklands. En svo fékk ég bara Púertó Ríkó úthlutað frá AFS, sem eru alþjóðleg samtök sem sjá um skiptinemanám í 60 löndum. Mér bauðst að fara þangað – eða fara ekki.“

Hún var staðföst í að fara í skiptinám og tók því stökkið. Þannig kom það til að sautján ára stúlka frá Akranesi, sem hafði aldrei ferðast til útlanda, flutti til Púertó Ríkó í heilt ár. „Það voru miklir fundir heima um það hvort ég mætti fara. Á endanum leyfðu mamma og pabbi að ég færi. Ég veit ekki hvað ég hefði sagt við stelpurnar mínar. Þetta er náttúrulega fyrir tíma Internetsins. Þannig að maður gat voða lítið leitað sér upplýsinga. Ég gat ekki gúgglað neitt. Þegar ég hugsa til baka þá er þetta eitthvað absúrd að hafa ekki aðgang að öllum þessum upplýsingum sem við höfum í dag. Auðvitað var maður að stökkva í hið óþekkta. En mér fannst þetta bara alltaf meira spennandi heldur en eitthvað sem hræddi mig.“

Það hefur verið stór breyting að flytja frá Akranesi til Púertó Ríkó? „Maður var alltaf svo rosalega frjáls heima. Og svo kemur maður í samfélag þar sem maður gerir ekkert nema að láta vita af sér. Íslendingarnir áttu pínu erfitt með að finna taktinn þarna út. Það var algengt að fólk væri að skipta um fjölskyldur. Maður var einhvern veginn í allt öðrum takti en fólkið sem maður bjó hjá. Ég skipti nú um fjölskyldu og endaði á að búa hjá fjölskyldu sem bjó í svona „gated community.“ Ég veit ekki einu sinni hvort við eigum hugtak yfir það.“

Á meðan á skiptináminu stóð heyrði Andrea í foreldrum sínum í síma einu sinni í mánuði. Auk þess sendi hún bréf heim og fékk send dagblöð frá Íslandi frá móður sinni í pósti. Andrea segir reynsluna af því að þurfa að aðlagast allt öðruvísi lífi hafa hjálpað henni í lífinu. Eftir skiptinámið reyndi hún að halda sambandi við fjölskylduna sem hún bjó hjá með bréfaskiptum. Hún missti sambandið við þau en þegar Facebook kom til fann hún þau þar. Árið 2017 fór Andrea ásamt fjölskyldu sinni, manninum og dætrum þeirra tveimur, til Púertó Ríkó og heimsótti fjölskylduna sem hún hafði búið hjá tæpum þrjátíu árum fyrr.

*Hallur, Dögun og Fönn á skíðum í Whistler í Kanada.*

Leiddist og fór í háskólanám

Eftir stúdentsprófið flutti Andrea til Reykjavíkur þar sem hún lærði gullsmíði. Hún eyddi sumri í Berlín og flutti svo til Kaupmannahafnar. Þar kynntist hún manninum sínum, Halli Gunnarssyni. Þegar Andreu var boðin vinna við gullsmíði í Reykjavík fluttu þau saman þangað. Þar eignuðust þau sína fyrstu dóttur, Fönn. Þegar Halli langaði í háskólanám fluttu þau norður til Akureyrar. „Mér bara leiddist á Akureyri. Svo ég ákvað að prófa að fara í háskólann.“ Andrea naut sín vel í félagsfræði í Háskólanum á Akureyri. Þegar hún lauk við meistaragráðu var henni boðin vinna við háskólann. Þar starfar hún enn í dag.

Ævintýri vestanhafs

Meistaranámi lauk Andrea í háskólanum UBC í Vancouver í Kanada. Fjölskyldan flutti því vestur á bóginn þegar dæturnar tvær, Dögun og Fönn, voru þriggja og átta ára. En hvernig var að flytja út með fjölskyldu? „Það þarf að koma börnunum í skóla og Dögun var náttúrlega þriggja ára og það var mjög erfitt að fá leikskólapláss. Það kostaði bara hálfa höndina að vera með barn í fullum leikskóla, þannig að hún var bara hálfan daginn. Hallur vann frá Íslandi og var í hálfu starfi og það eiginlega bjargaði okkur.“

Andrea segir það hafa verið gaman að flytja út með börn. Þau hafi kynnst fólki í gegnum til dæmis skóla dætra sinna. „Við áttum alveg dásamlegan tíma þarna úti.“ Andrea segir það hafa verið meðvitaða ákvörðun að flytja eitthvert þar sem þau höfðu ekkert tengslanet. „Við tókum eiginlega ákvörðun um að gera þetta að stærri áskorun.“ Fjölskyldan bjó í fjölskylduíbúð á háskólasvæðinu. „Þar bjó fólk sem var eins og við. Það var að koma yfirleitt langt að, átti lítil börn og var ekki með neitt tengslanet. Þannig að maður kynntist fólki líka svolítið í kringum það og við eigum enn þá mjög góða vini sem við kynntust á róló í hverfinu.“ Hjónin hafa haldið góðu sambandi við vini sem þau kynntust í Vancouver. Þau hafa fengið nokkra vini í heimsókn til Íslands og eiga einmitt von á heimsókn frá vinahjónum í haust. Andrea segir auðveldara að halda sambandi með tilkomu samfélagsmiðla. Árið 2021 flutti fjölskyldan aftur til Kanada, í þetta sinn til Viktoríu. Þar bjuggu þau í hálft ár á meðan Andrea var í rannsóknarleyfi.

Gaman að stoppa lengi á sama stað

Andrea og Hallur búa á Akureyri en eru dugleg að ferðast. Hún er forvitin og vill kanna nýja staði en segir Hall íhaldssamari. „Hann vill helst fara á sömu staðina aftur og aftur. En hann kemst nú yfirleitt ekki upp með það, svo finn ég eitthvað skemmtilegt fyrir okkur,“ segir hún og hlær. Allan síðasta vetur voru hjónin á Ítalíu. Þau fóru með Norrænu og keyrðu til Sikileyja. Þar dvöldu þau um tíma og keyrðu svo um meginlandið. Áður hafa þau verið eina önn í Slóveníu og Portúgal. „Það er ótrúlega gaman að fara og stoppa lengur á sama stað. Við erum bara svo ótrúlega lánssöm að vera í þannig störfum að geta gert þetta.“ Hún segir mikil forréttindi að vera í sveigjanlegu starfi, þegar hún fái rannsóknarleyfi reyni þau að nýta það og fara eitthvert í burtu. Í vetur hafa hjónin þó verið óvenju mikið heima á Íslandi. „Við vorum að eignast barnabarn og þá tímir maður ekki að fara. Við þurfum aðeins að endurskoða það hvort við tímum að vera langan tíma í burtu eftir að Styrmir Uni fæddist.“ Andrea nýtur sín vel í ömmuhlutverkinu. Hún segir það eins dásamlegt og fólk tali um.

Ferðin sem stendur upp úr

Jólum og áramótum 2014 fögnuðu Andrea og fjölskylda í Marokkó. „Það var geggjuð ferð en það var krefjandi að fara með stelpurnar. Það er náttúrulega svolítið agressífur kúltúr. En það var mjög góð ferð. Mér finnst bara alltaf rosa gaman að ferðast og fara á nýja staði og borða góðan mat og svona. Það stendur upp úr að hafa flutt til Vancouver. Það var frábær ákvörðun. Vesturströnd Kanada togar alltaf í okkur. Við vorum líka dugleg að ferðast þegar við bjuggum í Vancouver. Við fórum niður til Bandaríkjanna og fórum mikið á bretti í Whistler. En ég er svo nýjungagjörn að mér finnst allir staðir geggjaðir.“

Akureyringur eða Akurnesingur?

Þegar blaðamaður bauð Andreu í viðtal var hún óviss hvort hún væri nógu tengd Vesturlandi þar sem langur tími er liðinn frá því hún bjó á Skaganum. Þegar að viðtalinu kom sagðist hún hafa velt þessu mikið fyrir sér, verandi félagsfræðingur. „Ég fór að hugsa þegar þú heyrðir í mér, að hérna, mér þykir eiginlega alltaf meira og meira vænt um að vera frá Akranesi, að vera af Skaganum. En auðvitað er ég líka Akureyringur og ég er náttúrlega búin að taka virkan þátt í samfélaginu á Akureyri. Ég er búin að vera bæjarfulltrúi og við erum búin að ala upp báðar stelpurnar okkar þar. Mér finnst ég alveg vera Akureyringur en ég kem samt frá Akranesi og mér þykir vænt um það og að eiga góða vini á Akranesi. Eftir því sem maður verður eldri þá þykir manni vænna um þessi vináttusambönd sem hafa fylgt manni í rauninni alltaf. Ég held sterkum tengslum við vinahóp af Skaganum og systkini eru þarna og foreldrar mínir. Þannig að ég kem reglulega á Skagann.“ Ljóst er að þrátt fyrir mikið heimshornaflakk og langa búsetu fyrir norðan er sterkt í Andreu að vera frá Akranesi.

Malín Eyfjörð nemi í blaðamennsku við HÍ tók saman

„Ég er svo nýjungagjörn að mér finnst allir staðir geggjaðir“

Hafði aldrei ferðast erlendis þegar hún flutti sautján ára til Púertó Ríkó

Hafði aldrei ferðast erlendis þegar hún flutti sautján ára til Púertó Ríkó