„Það er algjör heilun sem fylgir því að syngja í kór í hópi góðra kvenna“

Næstkomandi föstudag fagna félagar í Kvennakórnum Ym á Akranesi að þrjátíu ár eru frá stofnun kórsins. Blaðamaður Skessuhorns ræddi við þær Unni Sigurðardóttur og Daðeyju Þóru Ólafsdóttur sem báðar hafa starfað í kórnum frá fyrstu árunum. Þær stöllur segja fátt meira bætandi en að taka þátt í kórstarfi; hitta góða félaga, syngja og svo fylgir starfinu ferðalög um framandi slóðir og ólík lönd.

*Daðey Þóra Ólafsdóttir og Unnur Sigurðardóttir hafa verið í Ymi frá fyrstu árum kórsins. Þær eru viðmælendur Skessuhorns að þessu sinni.*

Á grunni blandaðs kórs

Upphafið að stofnun kórsins má rekja til þess að veturinn 1994-1995 hittust kennarar í Grundaskóla á Akranesi í nokkur skipti til þess að syngja saman. Upp kom sú hugmynd að stofna kór, en fljótlega fækkaði körlunum í þessum söngstundum og dró úr stemningunni. „Til að gera langa sögu stutta ákváðu konurnar í þessum sönghópi að stofna kvennakór, en slíkir kórar voru á þeim árum að spretta upp víða um land,“ segja þær Unnur Sigurðardóttir og Daðey Þóra Ólafsdóttir um upphafið af því að Kvennakórinn Ymur varð til. Í upphafi hafði verið sett auglýsing í Skagablaðið, sem þá var enn gefið út, og konum á öllum aldri boðið að taka þátt í kvennakór. „Tveimur vikum síðar voru 65 konur skráðar í kórinn og var hann formlega stofnaður 31. janúar 1995,“ segja þær Unnur og Daðey. Næstkomandi föstudag er því þrítugsafmæli kórsins og verður haldið upp á það með því að kórfélagar ætla að koma saman í Jónsbúð á Akranesi og í tilefni dagsins að bjóða mökunum með. Það verða því ekki opnir afmælistónleikar, en þess meiri gleði.

„Fyrsti formaður Yms var kosinn Ragnheiður Þóra Grímsdóttir og fyrsti stjórnandi kórsins var Dóra Líndal Hjartardóttir og undirleikari var Bryndís Bragadóttir. Kórnum var gefið nafnið Ymur, en það var Nikolína Th. Snorradóttir sem átti hugmyndina að nafninu. Ymur þýður ómur eða hljómur, vissulega orð sem ekki oft heyrist og virkar því framandi. Lengi var kórinn fjölmennur en hin síðari ár hafa kórkonur verið í kringum 20 til 30 og því er pláss fyrir fleiri,“ segja þær Unnur og Daðey í samtali við blaðamann. Þær segja að Dóra Líndal hafi stjórnað kórnum til ársins 2001 en þá hafi Elfa M. Ingvadóttir tekið við stjórninni. Undir lok hennar tíðar sem kórstjórnanda gaf Ymur út geisladisk með íslenskum sönglögum og sálmum, þjóðlögum og afrískum sálmum. Við af Elfu sem kórstjóri tók síðan Sigríður Elliðadóttir haustið 2005 og hefur hún stjórnað kórnum allar götur síðan.

Margir undirleikarar hafa komið við sögu í Ym, að sögn þeirra Unnar og Daðeyjar Þóru. „Það hefur oft á starfstíð kórsins verið hörgull á undirleikurum. „Í upphafi hélt kórinn árlega sína eigin vor- og jólatónleika.Við höfum í seinni tíð haldið vortónleika með fleiri kórum og oftast verið með jólatónleika. Höfum þá sungið í kirkjum, Tónbergi á Akranesi og víðar. Við höfum kallað til ýmsa undirleikara með okkur fyrir tónleikahald. Undanfarin ár hafa Birgir Þórisson bæjarlistamaður og Flosi Einarsson hlaupið undir bagga,“ segja þær.

*Kórinn á leið í söngferðalag og skemmtiferð til Færeyja í júlí 1997, ríflega ári eftir að til kórsins var stofnað.*

Frá upphafi

Unnur Sigurðardóttir, sem upphaflega kemur frá Stykkishólmi, var félagi í kórnum frá upphafi en Skagakonan Daðey Þóra Ólafsdóttir var á árinu sem kórinn var stofnaður búsett á Siglufirði en flutti fljótlega á heimaslóðir að nýju og tók þátt í kórstarfinu á fyrstu árum þess. „Starf kórsins varð í upphafi mjög fjölbreytt og skemmtilegt. Því fylgdi ferðalög og þátttaka á kóramótum. Landsmót íslenskra kvennakóra voru þá og eru enn haldin, oftast í maí. Strax í júní sama ár og kórinn var stofnaður tókum við þátt í fyrsta kvennakóramótinu okkar sem haldið var í Reykjavík. Við gistum í KR heimilinu og tókum þátt í smiðjum sem slíkum mótum fylgja. Fyrir hvert landsmót er samið lag sem allir kórarnir æfa heima fyrir mót og frumflytja svo allir saman á lokatónleikum landsmóts, á þessu fyrsta móti fluttum við lagið í Borgarleikhúsinu. Á landsmótinu fundum við vel hversu lifandi og skemmtilegt starf fylgir því að vera í kvennakór. Þetta var því gaman frá upphafi og þess vegna erum við enn starfandi. Árið 2000 var fyrsta norræna kvennakóramótið „Kör kvinna“ haldið í Reykjavík og þar var alveg rosalega góð stemning. Þú getur rétt ímyndað þér að á lokakvöldinu voru 400 konur að koma saman; þar sem konur koma saman þar er gaman,“ segir Unnur.

*Sungið í kirkju í utanlandsferð í einni af ferðum kórfélaga.*

Skemmtilegt þar sem við erum!

Unnur og Daðey Þóra segja að Kvennakórinn Ymur hafi á þessum þrjátíu árum farið í gegnum hæðir og lægðir hvað þátttakendur varðar. „Við vorum flestar 65 konur í kórnum en þá voru hvorki fleiri né færri en 24 í öðrum sópran. Þú getur rétt ímyndað þér að hafi heyrst í okkur,“ segja þær stöllur og hlæja. „Svo höfum við alveg á okkar döprustu stundum farið niður í þann fjölda að varla hefur verið hægt að manna allar raddir í kórnum. Þegar við vorum fæstar vorum við 14 konur að mæta sem er algjört lágmark til að halda úti kór. Vorum eiginlega í bráðri útrýmingarhættu! Svo hafa konur hætt en byrjað aftur, sem betur fer. Núna hefur þetta heldur lagast; eru kórfélagar nú á þriðja tuginn, en við viljum gjarnan fjölga í hópnum. Nýliðun í svona kór þarf að verða jafnt og þétt ekki síst vegna þess að sumar af upphaflegum kórfélögum okkar eru orðnar rígfullorðnar konur í dag og eru við það að rifa seglin. Lagaval kórsins er mjög fjölbreytt t.d. erum við þessa dagana að æfa Hljómasyrpu eftir Gunnar Þórðar, lag eftir Bob Dylan og „May it be“ úr Lord of the rings svo eitthvað sé nefnt. Engin krafa er gerð um þekkingu í nótnalestri aðeins löngunin til að syngja. Við hins vegar getum lofað því að það er alltaf skemmtilegt þar sem við erum. Við erum duglegar að halda allskonar skemmtikvöld og höldum uppi stuði.“

*Á jólatónleikum með Grundartangakórnum 2014. Flosi Einarsson spilar undir.*

Reglulega til útlanda

Þær Unnur og Daðey segja að kórinn hafi verið duglegur að ferðast og gert þannig starfið skemmtilegt og gefandi. „Við höfum farið reglulega til útlanda. Þegar við fórum í okkar fyrstu ferð var farið til Færeyja og með í för var hljómsveitin Melasveitin með Gísla Gísla og félögum. Við fórum þá á Vogastevnuna í Sörvogi í Færeyjum sem er vinabær Akraness. Svo fórum við í ferð til Póllands með viðkomu í Jónshúsi í Kaupmannahöfn. Einnig höfum við farið til Deventer í Hollandi, Skotlands, Mílanó á Ítalíu, Derry á Írlandi á kóramót og núna síðast fórum við til London í haust, sungum þar á tónleikum með Íslendingakórnum í London og fórum svo á „Abba voyage“ í Abba Arena höllinni. Þetta er því eiginlega tóm gleði. Okkur líður alltaf vel og í okkar hópi er gaman; að hittast, syngja og gleðjast,“ segja þær Unnur og Daðey.

*Kórinn að synja undir stjórn Dóru Líndal. Í Færeyjum í júlí 1997 kom kórinn fram í sérsaumuðum búningum sem Þorbjörg Snorradóttir hannaði og saumaði.*

Kvöldið er áfram ungt

Reglubundnar æfingar kvennakórsins Yms eru nú í Tónlistarskólanum á Akranesi undir stjórn Sigríðar Elliðadóttur sem stýrt hefur kórnum í tvo áratugi. Á fyrstu árum kórsins var hins vegar æft í Brekkubæjarskóla og síðar í Grundaskóla. „Til marks um það hversu vel okkur líður get ég nefnt að eftir hverja æfingu, en þeim lýkur oftast klukkan 21:30 á kvöldin svo maður er að koma heim um 22:00, þá er maður ennþá svo hress og líður svo vel eftir sönginn og hittinginn. Þá er samt svo mikið eftir af kvöldinu! Þá erum við konurnar búnar að hittast, hlæja og skemmta okkur svo vel að jafnvel þótt maður sé kominn heim þá er kvöldið ennþá ungt. Gleðin er svo mikil og samveran nærir sálina,“ segir Daðey Þóra.

*Umslagið á geisladiski kórsins sem gefinn var út árið 2005.*

Víða sungið

Til að halda starfi kórsins gangandi þurfa kórfélagar að afla fjár. „Við höfum verið að halda kökubasara og höfum tekið að okkur ýmis verkefni til fjáröflunar. Höfum meðal annars tekið að okkur þrif á leikskóla og á Byggðasafninu í Görðum eftir endurbætur þar. Þá höfum við í mörg ár tekið að okkur verkefni í tengslum við sjóstangveiðimót á Akranesi; bæði að sjá um veitingar og að þjóna til borðs á sjóstangveiðimótum og alltaf sungið fyrir þá nokkur lög. Höfum meira að segja tekið að okkur að keyra heim af hátíðinni,“ segja þær og hlæja. „Við höfum sungið í verslunum fyrir jólin og farið upp á Höfða. Einnig höfum við sungið í bleiku messunum í Akraneskirkju og þá höfum við sungið á Vökudögum og í Vitanum; héldum tónleika með Fjallabræðrum í Hallgrímskirkju í Saurbæ, auk þess sem við höfum tekið þátt í „Syngjandi konur á Vesturlandi“ undir leiðsögn Kristjönu Stefánsdóttur söngkonu og leiðbeinanda. Margt í okkar starfi snýst um að hitta aðrar konur og karla, sem eru að syngja í sönghópum og kórum, það gefur lífinu lit. Allt starf í lifandi og skemmtilegum kór gefur lífinu gildi,“ segja þær að endingu.

*Sigga Ket að dansa við stýrimanninn í ferð til Póllands 2001.*

Kvennakórinn Ymur fagnar þremur áratugum í söng og gleði

„Það er algjör heilun sem fylgir því að syngja í kór í hópi góðra kvenna“

„Það er algjör heilun sem fylgir því að syngja í kór í hópi góðra kvenna“