Það er desember 2024; ég sest niður læt hugann reika aftur í tímann þegar ég var á námsárunum mínum og beið spennt eftir að komast heim í jólafrí. Ég var ekki ein um það, allir hlökkuðu til þess að fá frí frá námi, komast heim, hitta fjölskyldu og vini og taka þátt í undirbúningi jólanna.

Undirbúningurinn heima hjá mér fólst meðal annars í því að taka þátt í að hjálpa foreldrum mínum, þó aðallega mömmu við að gera allt húsið hreint, baka að lágmarki tíu sortir af smákökum, lagkökur og útbúa fleira góðgæti. Allt átti að vera hreint og fínt þegar hátíð gekk í garð. Enginn skyldi lenda í jólakettinum og því hafði mamma þann sið að sauma eða prjóna eitthvað handa öllum fjölskyldumeðlimunum. Þegar ég horfi til baka undrast ég hvernig hún komst yfir allt sem hún setti sér að gera í þessum mánuði.

Heima var alltaf mikill gestagangur og því gott að eiga eitthvað gott í gogginn fyrir bæði heimilisfólk og þá sem litu inn. Það var sannarlega séð til þess. Alltaf var tími tekinn í jólakortaskrif, kveikt á kerti, hlustað á jólalög, vinum og ættingjum sendar fallegar jólakveðjur, þakkir og óskir um gæfu á nýju ári. Það var eitthvað svo fallegt við þessa hefð. Jólagjafir voru keyptar eða gerðar til að gleðja og þeim komið fyrir undir litla jólatrénu í stofunni fyrir heimilisfólkið. Aðrir þeir sem fengu jólagjafir frá okkur fengu þær sendar með póstflutningi eða að ferð var gerð með gjafir til ættingja. Þar var Akranes efst á blaði og þangað fórum við alltaf fyrir jól, það var heim fyrir pabba.

Aldrei var jólatréð skreytt fyrr en á Þorláksmessukvöld og þá fannst manni að jólin væru alveg að koma; merkilegt hvaða áhrif þetta litla tré og fábrotið annað skraut í litlu stofunni okkar hafði á allt í þessum undirbúningi. Á aðfangadag var skipt um á öllum rúmum þar sem tandurhrein straujuð rúmföt ilmuðu af því að hafa verið þurrkuð úti. Ég hlakkaði til að leggjast út af með bók og lesa alla jólanóttina. Alltaf fengu bæði kýr og kindur auka tuggu þennan dag og ef hestar voru heima við var þeim gefið sérstaklega. Jólin gengu ekki í garð fyrr en hlustað hafði verið á messu í útvarpinu; jólabjöllurnar hringt jólin inn og orð prestsins náð eyrum allra ,,Gleðileg jól.“ Jólamaturinn beið okkar og alltaf var einhver sérstakur hátíðleiki yfir þessari máltíð, sérstakur ilmur og einskært þakklæti fyrir að fá ekta mömmu jólamat. Allir hjálpuðust að með frágang í eldhúsinu eftir matinn og síðan voru gjafir opnaðar. Heima fengum við alltaf mikið af bókum og það var mikið lesið yfir jólin. Einnig var mikið spilað en ekki mátti spila á jólanótt, pabbi minn var mjög strangur með það þó mikill spilamaður væri. Þessi tími er í minningunni svo einkennilega góður, ég held að samvinna, kærleikur og samvera hafi skipt þar mestu máli.

Í dag, öllum þessum árum síðar velti ég fyrir mér mætti minninga sem er stórkostlegt fyrirbrigði og fær mann oftar en ekki til að fletta upp í huganum því góða sem við höfum upplifað. Meðal annars þess vegna viljum við halda í ákveðnar venjur frá þeim tíma sem við vorum í foreldrahúsum og sköpuðu manni ákveðið öryggi og festu.

Desember er mánuðurinn þar sem langflestir eru ákveðnir í að gefa og gleðja aðra. Ef til vill er það þess vegna sem við bíðum hans, flest öll, af tilhlökkun og eftirvæntingu.

Af hverju skyldi manni líða svona vel með að gleðja aðra? Jú, er það ekki af því að það veitir okkur sjálfum ánægju og góða tilfinningu. Við hugsum til þeirra sem okkur þykir vænt um og viljum gleðja, það er það sem er svo gott. Munum bara að gjafir þurfa ekki að vera stórar eða miklar. Falleg orð eða aðstoð við einhvern sem þarf á því að halda er líka gjöf sem gleður.

Kannast ekki flestir við að hafa spurt móður, föður eða einhvern námkominn, hvað viðkomandi vilji í jólagjöf? Svarið var og er oftar en ekki: ,,Ég þarf ekkert en ég myndi þiggja nærveru þína, því hún er mikilvæg.“ Ég man vel eftir að hafa fengið svona svar og það fær mann til að hugsa um hvað skiptir raunverulega máli.

Í tilvitnun segir: ,,Örlæti er að gefa meira en þú getur og stolt er að þiggja minna en þú þarft.“ (Kahlil Gibran).

Göngum jákvæð inn í jólahátíðina og verum þakklát fyrir að njóta samveru og skapa kærleiksríkar minningar. – Gleðileg jól!

Ingibjörg Inga Guðmundsdóttir

Kveðjur úr héraði – Samvinna, kærleikur og samvera