medium

large

thumbnail

small

custom-size

Landsnet þvertekur fyrir að til standi að byggja Holtavörðulínu 1 sem 400 kV línu

Nokkurra bíla árekstur á Vatnaleið

Óskum öllum dýrum gleðilegra áramóta

1536x1536

Enginn slasaður í fimm bíla árekstri

Stærsta saga ársins hinn mikli vöxtur jarðskjálfta í Mýrafjöllum

2048x2048

Styrktartónleikar fyrir Birtu Björk Birgisdóttur

core/paragraph

Menningar- og fræðslunefnd Félags eldri borgara á Akranesi og nágrenni hefur staðið fyrir skyndihjálparnámskeiði undanfarið fyrir félagsmenn og var það síðasta af þremur haldið seinasta fimmtudag. Námskeiðið er sniðið að þörfum eldri borgara og farið inn á þá þætti sem nýtast þeim í daglegu lífi. Mikil þátttaka hefur verið á þessum þremur námskeiðum og alls hafa hundrað manns tekið þátt.

Blaðamaður Skessuhorns hitti þær Steinunni Sigurðardóttur og Sigríði Eiríksdóttur sem eru í nefndinni og fyrsta spurningin varðaði hvaðan þessi hugmynd hefði komið að halda þetta námskeið?&nbsp; „Hugmyndin um slíkt námskeið kom þegar við vorum á ráðstefnu sem Öldrunarráð Íslands hélt fyrr á árinu í febrúar um öryggi í víðum skilningi,“ segja þær. Síðan settust þær yfir skyndihjálparnámskeið sem í boði eru og voru sammála um að þær þyrftu að láta útbúa sérstakt námskeið sem höfðaði til eldri borgara. „Við vildum taka fyrir hættur á heimilunum og einnig praktíska hluti,“ segja þær stöllur. „Við vorum sammála um að tveir tímar væri hæfilegur tími fyrir fólk á okkar aldri.“

core/image

<figure class="wp-block-image size-large"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/11/Vel-sott-namskeid-i-skyndihjalp-fyrir-felaga-i-FEBAN-1-1200x900.jpg" alt="" class="wp-image-84739"/><figcaption>Steinunn og Sigga eru ánægðar með námskeiðið. </figcaption></figure>

Vissi enginn hvar hjartastuðtækið var staðsett

Er eitthvað sem kom ykkur á óvart á námskeiðinu? Steinunn segir að það sem henni fannst mjög vel heppnað á þessu námskeiði var að það var farið vel yfir „helstu slysahættur“ á heimilum og hvað hægt sé að gera betur heima hjá fólki til að minnka líkur á óhöppum. „Óhöpp hjá eldra fólki gerast flest í heimahúsum og það var gott að fara vel yfir það. Þá var einnig farið mjög vel í gegnum það hvernig við eigum að haga okkur á slysstað. Ef við komum að slysi, hvað eigum við að gera? Þá var farið yfir það hvernig við getum hjálpað og veitt andlegan stuðning. Margir á okkar aldri leggjast ekki endilega á hnén og fara að hnoða en við getum gert svo margt annað.“ Sigga kemur inn á annan hlut: „Mér fannst mjög merkilegt þegar þær sýndu okkur hjartastuðtækið, það vissu alls ekki allir hvar það var staðsett í húsinu á Dalbraut 4. Það er svolítið mál að nota þetta og það geta allir hafið endurlífgun með aðstoð tækisins. Þetta er svo einfalt og mikið öryggi í því að allir kunni á þetta tæki.“

Nú hafa yfir hundrað manns sótt námskeiðið, hvernig hafa viðtökur félagsmanna verið? „Ég hef ekki heyrt neitt nema gott,“ segir Steinunn.&nbsp; En hvernig var svona skiptingin milli karla og kvenna? „Það var mikill meirihluti konur og kannski er ástæðan sú að meirihluti í félaginu eru konur. Ég hugsa að það hafi verið yfir níutíu prósent konur á þessu námskeiði, hvað sem það svo segir okkur.“

Eigum að gera það sem við kunnum

Steinunn segir að tilgangurinn með því að halda svona námskeið sé að styrkja einstaklinginn í því að bregðast „rétt“ við ef hann kemur að óvæntu atviki, slysi eða veikindum. Mikilvægt er að vita hvernig eigi að bregðast við en að fyrsta hugsunin sé ekki að hlaupa í burtu. „Það er lögð mikil áhersla á það að við gerum það sem við kunnum því við gerum ekki neitt rangt. Við getum bjargað lífi ef við notum þekkinguna en ef við gerum ekkert vitum við ekki hvernig fer. Til dæmis ef einhver fær hjartaáfall þá hringja fyrst í 112 og hefja meðferð eftir þeim leiðbeiningum sem við fengum og leiðbeiningum frá Neyðarlínunni.“ Sigga bætir við: „Annað dæmi, ef það stendur í manni á t.d. veitingastað, þá er það í eðli okkar að fara afsíðis því við viljum ekki vera hóstandi yfir alla. Ef við verðum vör við slíkt eigum við alltaf að athuga hvort við getum hjálpað því þetta geta verið lífshættuleg atvik. Að lokum segja þær að þetta námskeið hafi farið fram úr öllum þeirra væntingum hvað þátttöku varðar og heyri ekki annað en að félagar þeirra séu ánægðir.

<figure class="wp-block-image size-large"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/11/Vel-sott-namskeid-i-skyndihjalp-fyrir-felaga-i-FEBAN-2.-1200x900.jpg" alt="" class="wp-image-84740"/><figcaption>Lára, Ólína og Anna Þóra hafa kennt skyndihjálp í um þrettán ár.</figcaption></figure>

Hundruð námskeiða

Anna Þóra Þorgilsdóttir, Ólína Ingibjörg Gunnarsdóttir og Lára Björk Gísladóttir eru leiðbeinendur á námskeiðinu og blaðamaður tók þær í spjall. Anna Þóra tekur orðið og segir að Steinunn hefði komið að máli við þær og óskað eftir því að þær héldu námskeið sem væri sniðið að því sem þær Sigga voru með í huga. „Þannig að þetta er ekki svona hefðbundið fjögurra klukkustunda skyndihjálparnámskeið eins og við erum með alla jafnan en mjög margt svipað.“ Eruð þið með mikla reynslu í því að halda skyndihjálparnámskeið? „Við fórum allar þrjár á leiðbeinandanámskeið fyrir þrettán árum,“ segir Ólína, „og við höfum kennt saman síðan þá. Ég held að okkur sé óhætt að segja hundruð námskeiða ef við leggjum þetta allt saman.“

En er þetta í fyrsta skipti sem þið kennið eldri borgurum eða hvað? „Nei, en þetta er í fyrsta skipti sem við höldum svona sérsniðið námskeið. Við höfum verið með skyndihjálparnámskeið út um allt land en kennt mjög mikið á Akranesi, á Grundartangasvæðinu, í skólum og leikskólum og hjá alls konar fyrirtækjum, stórum sem smáum. Við kennum oftast í gegnum Rauða krossinn en við erum líka sjálfstætt starfandi leiðbeinendur. Við erum sjálfar með lítið fyrirtæki og erum stundum að kenna einstaklingum út í bæ sem óska eftir skyndihjálparnámskeiðum.“

Dugleg að segja frá

En hvernig hafa viðtökurnar við þessu námskeiði verið? „Mjög góðar,“ segir Lára. „Maður hittir fólk úti í búð eða í sundi og það er að spyrja: Hvernig kemst ég á þetta námskeið? Þetta hefur vakið athygli og spyrst fljótt út. Þau sem hafa mætt eru greinilega dugleg að segja frá námskeiðinu og virðast ánægð. Það hefur gengið alveg rosalega vel og við höfum þurft að bæta við fólki á námskeiðin sem við erum virkilega glaðar með.“

Hvernig nemendur eru eldri borgarar; eru þeir frábrugðnir öðrum nemendum? Anna Þóra segir að þeir séu mjög skemmtilegir og mjög svo áhugasamir og Ólína bætir við: „Þetta er mjög lífsreynt fólk og búið að lenda í ýmsu. Það er aðeins öðruvísi að kenna þeim, þau vilja minna taka þátt í verklega hlutanum en eru sérstaklega áhugasöm og þakklátir nemendur. Þau treysta sér ekki í það að prófa að hnoða þannig að við tökum það bara að okkur sem er allt í góðu.“

Á hvaða hátt hjálpar svona námskeið eldri borgurum? Lára svarar spurningunni: „Það er gott fyrir þá að þekkja einkenni eins og við verki í brjósti eða heilablóðfalli og bjarga sér ef eitthvað kemur upp á. Eins með forvarnir, við ræðum mikið hvað þau eiga að gera ef þau lenda í einhverju og fyrstu viðbrögð við sjúkdómum, slysum og veikindum. Með hækkandi aldri þá aukast líkurnar á þessum sjúkdómum þannig að þau eru betur í stakk búin til að meta hvenær þarf að hringja á hjálp og hvenær ekki. Að koma kannski fólkinu í kringum sig fyrr undir læknishendur en annars hefði verið gert.“ Anna Þóra nefnir einnig að það sé mikil áhersla lögð á það á námskeiðinu að sækja hjálp. „Maður getur kannski greint hversu alvarlegt ástandið er og hringt eftir hjálp. Þetta er eiginlega sjálfstyrkingarnámskeið, að þau hafi sjálfstraust til að meta ástandið og taka af skarið og óska eftir hjálp.“

Hafa skapast góðar umræður

Það eru svona níutíu prósent konur á námskeiðinu. Einhver sérstök ástæða fyrir því? Ólína nefnir að það er mjög oft þannig að konur eru miklu virkari í öllu félagsstarfi. „Þeir karlmenn sem hafa verið á námskeiðinu hafa reyndar verið mjög áhugasamir, þeir eru mjög duglegir að spyrja og ræða eitthvað sem hefur kannski komið upp á. Það hafa skapast góðar umræður á námskeiðinu og við reynum að hafa þetta lifandi og líflegt. Það má alltaf spyrja, segja sögur og það er engin spurning heimskuleg.“ Lára nefnir einnig að þær leggja mikla áherslu á að þau þori að taka skrefið. „Að vera ekki sá sem lokar augunum og snýr sér undan heldur að vera sá sem þorir. Þau útskrifast með meira sjálfstraust og meiri getu til að hjálpa öðrum í neyð. Það er alltaf að aukast í dag í samfélaginu að fólk er ekki að hjálpa, það er ekki að taka af skarið og aðstoða þá sem eru í neyð. Það er orðinn boðskapur skyndihjálpar í dag, að fá fólk til að hjálpa og til að taka skrefið.“ Anna Þóra kemur inn á það að í raun og veru er bara nóg að hringja. „Það er til dæmis bara frábær skyndihjálp. Ef þú treystir þér ekki inn í aðstæður, þá geturðu allavega hringt. Það hefur breyst með 112 því þar fær maður hjálp með ýmislegt.“

Eitthvað sem þið viljið nefna í lokin? „Það verða allir að læra skyndihjálp. Við viljum bara hvetja alla til að fara á skyndihjálparnámskeið og viðhalda þekkingunni reglulega. Það er mælt með því að fara á tveggja til þriggja ári fresti. Það er rosalega gott að kunna skyndihjálp en best að þurfa aldrei að nota hana,“ segja þær að endingu.

Fréttaveita Vesturlands

Vel sótt námskeið í skyndihjálp fyrir félaga í FEBAN