medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Úthlutað úr Íþróttasjóði ríkisins

Bókasafninu lokað tímabundið

80´s kvöld í Bíóhöllinni á föstudaginn

Félagsmenn Visku sjá tækifæri til hagræðingar hjá hinu opinbera

Óvissa ríkir um rekstraraðila Baldurs

Straumlaust var í öllu Borgarnesi í morgun

core/paragraph

Viðtal við knattspyrnumanninn Arnór Smárason sem birtist í Skessuhorni árið 2022

Knattspyrnumaðurinn Arnór Smárason skrifaði undir tveggja ára samning við Knattspyrnufélag ÍA í byrjun nóvember á þessu ári. Arnór hefur leikið sem atvinnumaður erlendis frá byrjun árs 2004 og skrifaði undir sinn fyrsta atvinnusamning hjá hollenska liðinu SC Heerenveen í september sama ár, þá 16 ára gamall. Auk þess hefur hann spilað sem atvinnumaður í Danmörku, Svíþjóð, Rússlandi, Noregi og nú síðast með Val Reykjavík. Arnór er fæddur 7. september árið 1998 og uppalinn á Akranesi. Foreldrar hans eru Smári Viðar Guðjónsson og Guðlaug Margrét Sverrisdóttir og á hann tvö systkini, Önnu Sólveigu og Sverri Mar. Unnusta Arnórs er sænsk og heitir Jeanette og eiga þau þriggja ára dóttur sem heitir Saga og einn þriggja mánaða dreng sem heitir Adrían. Blaðamaður Skessuhorns kom sér fyrir í húsakynnum ÍA á Jaðarsbökkum nýlega ásamt Arnóri og ræddi við hann um atvinnumannaferilinn.

„Ég ólst upp í hverfi á Bjarkargrund 16 og það var í minningunni frábært. Stutt í skólann og stutt út á völl og allt þetta. Ég byrjaði svona fimm sex ára að æfa að einhverju viti og þar var Guðjón V. Guðjónsson að þjálfa okkur. Þarna var maður ekkert rosa góður en ég var mikið á þessum árum einn úti í garði að æfa mig í fótbolta að sparka í vegg og finna upp á ýmsum æfingum heima. Pabbi og afi Gonni bjuggu til lítil mörk sem tíðkaðist ekki mikið á þeim tíma að vera með mörk inni í garði eins og er í dag og þau voru mikið notuð. Ég tók framförum með hverju árinu og ég spilaði alveg upp í 3. flokk með ÍA og varð Íslandsmeistari í 4. flokki. Við fluttum til Molde í Noregi þarna á þessum tíma og komum heim hálfu ári áður en ég fór til Heerenveen.“

Arnór spilaði 25 leiki fyrir Heerenveen á árunum 2008-2010 og skoraði í þeim fimm mörk. Hann varð bikarmeistari með liðinu árið 2009 en vegna erfiðra meiðsla missti hann af mestum hluta tímabilsins árið eftir. En hvernig kom það til að þú fórst út til Hollands aðeins 15 ára gamall?

Erfitt að flytja að heiman

„Þór Hinriksson var að þjálfa mig í 3. flokki hjá ÍA og var með einhverjar tengingar hjá Heerenveen. Ég og Rúrik Gíslason frá HK fórum til Hollands á reynslu hjá félaginu og vorum þarna í viku og fengum báðir samningstilboð eftir tvo daga. Við fórum svo aftur út með fjölskyldunum okkar og það var mjög spennandi og skemmtilegt. Mér leist strax rosa vel á þetta og ákvað bara að kýla á það. Ég var þarna ekki orðinn 16 ára þannig að ég mátti í raun ekki skrifa undir alvöru samning og var fyrsta hálfa árið á áhugamannasamningi. Þegar ég varð 16 ára skrifaði ég undir minn fyrsta alvöru atvinnusamning og það var stór stund. Það var erfitt að flytja að heiman, ég var ekki búinn með tíunda bekkinn og fékk þau skilaboð að heiman að ég þyrfti að læra vel heima á meðan ég væri þarna úti og koma svo vel undirbúinn fyrir samræmdu prófin. Það gekk síðan bara vel enda búið að ýta aðeins vel á mann sem var bara gott. Fyrstu tvö árin bjó ég hjá fjölskyldu sem voru stuðningsmenn liðsins og voru þannig séð í vinnu fyrir klúbbinn, að vera með leikmenn heima hjá sér. Ég var í tvö ár með Lasse Schöne sem lék síðar með Ajax og danska landsliðinu. Það var mjög skemmtilegur tími en þegar hann flutti út kom Björn Jónsson til liðsins, hann flutti inn til mín og bjuggum við saman í eitt ár. Það var þægilegt að taka ekki stóra stökkið strax, að fara frá mömmu og pabba og búa sjálfur einn einhvers staðar, fimmtán ára og kunna ekki neitt. Þetta var flott millilending, að fara inn á fjölskyldu þar sem allt var gert fyrir þig, þau þvoðu þvottinn minn og elduðu ofan í mig. Maður þurfti í raun ekki að pæla í neinu, nýtt land og nýtt tungumál og þetta var mjög góð ákvörðun að vera þarna. Tungumálið lærði maður furðu fljótt, við vorum þrisvar í viku tvo tíma á dag að læra hollensku á milli æfinga og allir útlendingarnir í klúbbnum voru settir í hollenskuskóla, það komu kennarar á aðalvöllinn og við vorum í stífri kennslu. Áður en ég lærði hollensku var þetta miklu erfiðara, að vera mættur á stóra sviðið og vita og kunna ekki neitt en um leið og tungumálið kom þá var þetta miklu auðveldara.“

Talar sex tungumál

Arnór talar hollensku reiprennandi og ekki nóg með það því hann talar alls fimm erlend tungumál. Auk hollenskunnar talar hann ensku, sænsku, dönsku og norsku. „Ég tala hollensku reiprennandi og hef alltaf reynt að halda henni við þegar ég get. Ef það voru einhverjir Hollendingar í liðunum sem ég hef verið í þá talaði ég alltaf hollensku við þá. Ég hef alltaf reynt að halda tungumálunum gangandi, ég hef verið í öllum þessum löndum í nokkur ár og er fljótur til að mynda að skipta yfir úr sænsku í dönsku svo tekið sé dæmi. Það var alltaf markmiðið hjá mér að komast sem fyrst inn í menninguna og tungumálið í því landi sem ég var í. Mér fannst það mikilvægt og það hjálpaði mér mjög mikið að komast fljótt inn í hlutina.“

Þegar Arnór var 19 ára spilaði hann sinn fyrsta leik með aðalliði Heerenveen. „Ég fékk aðeins að þefa af þessu þetta tímabil, það var búið að ganga vel hjá varaliðinu og ég hafði tekið þennan tröppugang. Var fyrst hjá U17, síðan U19, hjá varaliðinu og síðan aðalliðinu. Heerenveen var topplið í hollensku deildinni á þessum tíma og þetta var rosa stórt fyrir mig. Árið eftir fékk ég í raun mitt fyrsta tækifæri, spilaði marga leiki og skoraði nokkur mörk. Við unnum hollenska bikarinn þetta tímabil og maður var í stóru hlutverki hjá liðinu. Þetta leit allt mjög vel út og allt þetta erfiði sem var að baki, þessi fimm ára uppbygging, blómstraði á þessu tímabili.“

Síðan lendir þú í erfiðum meiðslum? „Það var taug í bakinu sem leiddi niður aftan í læri og ég átti mjög erfitt með að hlaupa, gat varla hreyft mig eitthvað meira en bara labbað í sjö til átta mánuði. Það tók langan tíma að komast að því hvað þetta var, ég fór til Þýskalands til virts læknis sem fann út úr þessu og eftir það komst ég í gang aftur. Þá var samningurinn minn að renna út og ég búinn að vera frá í næstum eitt ár. Þarna var ég búinn að vera hjá félaginu í sjö ár og mér fannst kominn tími á að prófa eitthvað nýtt.“

core/image

Arnór varð bikarmeistari með Heerenveen árið 2009.

Vann danska bikarinn

Arnór samdi við danska liðið Esbjerg á Jótlandi árið 2010 til þriggja ára, lék alls 60 leiki og skoraði í þeim leikjum 14 mörk. Esbjerg féll niður í 1. deild á hans fyrsta ári en vann sér sæti aftur í úrvalsdeildinni árið eftir og varð síðan bikarmeistarar árið 2013 eftir 1-0 sigur á Randers.

Arnór segir um þá ákvörðun að ganga til liðs við Esbjerg hefði verið smá skref aftur á bak en hann hefði séð möguleika á því að spila meira eftir ár frá keppni. „Við féllum á fyrsta ári, það var smá sjokk en við rúlluðum síðan yfir fyrstu deildina árið eftir og komum sterkir inn í efstu deild og unnum bikarinn. Það var skemmtilegt og mikil upplifun því öll fjölskyldan var mætt á Parken á úrslitaleikinn til að styðja mig. Þegar maður lítur til baka þá var þetta eitt af stærstu augnablikunum á ferlinum.“

Arnór gerði þriggja ára samning við sænska liðið Helsingborg í júlí árið 2013, lék alls 55 leiki og skoraði tólf mörk. Hann var að mestu í byrjunarliðinu fyrstu tvö árin sem sóknarmaður og hægri kantmaður og spilaði til úrslita í bikarnum árið 2014 gegn Elfsborg en þurfti að sætta sig við tap, 0-1. Í janúar árið 2015 tilkynnti Helsingborg honum að liðið væri að leitast eftir því að selja hann vegna fjárhagsvandræða þrátt fyrir að hann ætti eftir tvö ár af samningi.

Sagt að hann fengi ekkert að spila

„Þegar ég kom á miðju tímabili til Helsingborg voru þeir í efsta sæti en við náðum ekki að vinna titilinn og árið eftir var mikil vonbrigði. Liðið stóð alls ekki undir væntingum á því tímabili, þjálfarinn var rekinn og Henrik Larsson tók við sem þjálfari. Hann kallaði mig á fund eftir jólafrí, það voru búin að vera peningavandræði hjá liðinu og gengið ekki nógu gott. Hann sagði strax að hann hefði ekki not fyrir mig, það væri verið að skera niður og ég væri hluti af þeim niðurskurði. Samband okkar byrjaði því brösuglega og hann sagði við mig að ef ég yrði þarna áfram fengi ég ekkert að spila. Það var smá skellur að heyra það en ég hef alltaf verið þannig að maður vill sanna sig. Ef einhver segir að þú getir ekki eitthvað þá fer smá eldmóður í gang hjá manni.“

Arnór gekk til liðs við rússneska liðið Torpedo Moscow á láni í febrúar 2015 og skoraði mark í sínum fyrsta leik á móti Zenit. Hann lék alls ellefu leiki og skoraði tvö mörk á þessu hálfa ári hjá félaginu. Arnór og liðsfélagar hans fóru í verkfall 19. maí vegna ógreiddra launa en liðið sat þá á botni deildarinnar. Liðið endaði í 15. sæti og féll niður um deild þetta tímabil.

Drakk í sig menninguna

Arnór segir að deildin í Rússlandi hafi verið sú sterkasta sem hann hafi spilað í á ferlinum. „Ég skoraði í mínum fyrsta leik á móti Zenit sem voru með leikmenn eins og Hulk, Salomón Rondon, Axel Witsel og André Villas-Boas var að þjálfa þá. Hulk kom þeim yfir úr aukaspyrnu og svo náði ég að stela einu stigi með marki á síðustu mínútunni. Það var mjög gaman að fá að spreyta sig í þessari deild og gaman að búa í Moskvu. Ég ákvað að drekka í mig alla menningu, fór á fullt af söfnum, var alltaf í einhverjum skoðunarferðum um borgina og upplifði hana eins og hægt var.“

Í apríl í leik Torpedo Moscow og Arsenal Tula brutust út slagsmál meðal stuðningsmanna og þurfti að stöðva leik á meðan óeirðalögreglan skakkaði leikinn. „Stuðningsmennirnir voru með apahljóð þegar dökkir leikmenn voru að spila í hinu liðinu nokkrum vikum áður og fengu fyrir þá hegðun þriggja leikja bann. Það voru því engir stuðningsmenn okkar í þremur heimaleikjum í röð og loks þegar þeir máttu koma aftur sem var í þessum leik brutust út alvöru slagsmál. Þá fengu þeir aftur fjóra leiki í bann þannig að ég náði ekki að spila marga heimaleiki með stuðningsmönnunum okkar,“ segir Arnór og hlær.

Arnór upplifði ýmislegt á meðan á dvöl hans stóð í Rússlandi og segir að hann lumi á ansi mörgum skemmtilegum sögum frá þessum tíma en blaðamaður náði út úr honum með herkjum einni skemmtilegri sögu úr búningsklefanum.

Arnór var á láni hjá rússneska liðinu Torpedo Moscow árið 2015.

„Nei, ég sagði það aldrei“

„Eins og gengur og gerist í þessum löndum þá eru bónusar í gangi fyrir sigurleiki og við vorum að fara að spila mikilvægan leik sem við þurftum að vinna. Sumir af okkur voru ekki búnir að fá launin sín síðustu mánuði og ég var einn af þeim. Forseti félagsins kom inn í klefa hjá okkur og sagði: „Ef þið vinnið leikinn á eftir þá tvöfalda ég sigurbónusinn hjá ykkur!“ Allir voru þá vel gíraðir í leikinn sem við unnum svo, komum inn í klefa og allir þvílíkt peppaðir. Forsetinn kom inn, allir að spyrja um bónusinn því venjan var að hann kæmi inn og dreifði honum. Forsetinn kom síðan inn og sagði: „Nei, ég sagði það aldrei.“ Það varð allt vitlaust í klefanum og menn alls ekki sáttir. Daginn eftir voru menn enn brjálaðir yfir þessu og sögðu að þetta væri algjör skandall. Allur klefinn neitaði síðan að fara á æfingu fyrr en forsetinn kæmi og borgaði þennan bónus. Þjálfarinn kom síðan inn og sagði öllum að fara á æfingu og það sátu allir leikmenn kyrrir. Svo kom forsetinn inn og allir mjög pirraðir út í hann. Síðan fór hann út í bíl, náði í einhvern poka og svo byrjaði hann að dreifa til allra. Þá fórum við allir fljótlega út á æfingu og allir sáttir.“

Eftir dvölina í Rússlandi sneri Arnór aftur til Helsingborg, vann sér fljótt sæti í byrjunarliðinu og spilaði 14 af síðustu 15 leikjum leikjum liðsins í deildinni.

„Þegar ég kom til baka frá Rússlandi til Helsingborg fékk ég þau skilaboð aftur að ég fengi ekkert að spila en ég hélt nú ekki. Ég ætlaði að sanna mig, spilaði síðustu 14 leiki liðsins og var orðinn einn af lykilmönnum liðsins.“ Í viðtali í desember árið 2015 eftir að Arnór hafði samið við Hammarby hrósaði Henrik Larsson þjálfari Helsingborg Arnóri í hástert og sagði meðal annars: „Arnór er mjög góður leikmaður en fyrst og fremst er hann einn mesti atvinnumaður sem ég hef kynnst á ferlinum.“

Arnór samdi við sænska liðið Hammarby í lok árs 2015 og skrifaði undir þriggja ára samning. Hann lék alls 60 leiki með liðinu og skoraði ellefu mörk.

„Fyrstu tvö árin spilaði ég nánast alla leiki og var alltaf á hægri kantinum. Birkir Már Sævarsson spilaði með mér í hægri bakverðinum fyrstu tvö árin og markvörðurinn Ögmundur Kristinsson var með okkur fyrsta árið. Hammarby er stærsta félag sem ég hef spilað fyrir, völlurinn tekur 30 þúsund og það var nánast fullt á öllum leikjum. AIK og Djurgarden eru granna leikirnir þarna, þeir eru rosalega stórir og fólkið gjörsamlega lifði fyrir fótboltann og félagið. Ég náði alltaf að ná fram mínu besta í þessum stóru leikjum en náði ekki einhvern veginn ekki alveg að sýna mitt rétta andlit í hinum leikjunum. En um leið og það voru einhverjir stórir leikir og mikið undir þá náði maður að stíga upp og spila vel.“

Árið 2018 færði Arnór sig yfir til Noregs og gekk í raðir Lilleström. Þar lék hann 36 leiki á þremur árum og skoraði í þeim ellefu mörk.

„Síðasta árið hjá Hammarby datt ég út úr liðinu og ákvað að fara og skrifa undir hálfs árs samning við Lilleström sem var þá í smá veseni og í fallbaráttu. Það gekk mjög vel hjá Lilleström en þá stend ég á þrítugu og hugurinn aðeins farinn að hvarfla heim. Ég skrifaði síðan í byrjun árs 2019 undir tveggja ára samning við Lilleström en nokkru síðar fór ég aðeins að finna fyrir í hnénu og spilaði nánast meiddur allt það ár. Ég komst því miður eiginlega aldrei almennilega í gírinn og við féllum þetta ár. Svo var ég bara frá allt síðasta tímabilið mitt og fór í aðgerð á hné. Lilleström komst svo upp aftur, Tryggvi Hrafn Haraldsson kom í hálft ár og stóð sig vel, Björn Bergmann Sigurðarson kom þarna einnig en ég náði mér engan veginn í gang. Ég náði ekkert að byrja að æfa fyrr en síðustu vikurnar þegar samningurinn minn var að renna út og þarna vorum við þrjú fjölskyldan einangruð í eitt ár í Covid-19 og ég meiddur. Þarna fór maður að huga að því að koma heim en var samt ekkert rosa jákvæður á að ég væri að fara að spila knattspyrnu aftur, ég bara vissi það ekki. Ég var búinn að vera í aðgerðum og varla snert bolta allt þetta ár þannig að ég vissi að ég þyrfti tíma.“

Arnór tók þá ákvörðun árið 2021 að flytja aftur heim til Íslands eftir 17 ár erlendis og gekk til liðs við Val sem gerði tveggja ára samning við hann. Arnór lék 34 leiki fyrir Val og skoraði sex mörk.

„Það kom síðan á daginn að ég þurfti þennan tíma til að jafna mig af meiðslunum og fyrsta tímabilið með Val var vonbrigði, ég komst aldrei í gang og það má lítið út af bregða á svona stuttu tímabili. Ég tognaði aftan í læri fyrir fyrsta leik og var frá í meira en einn mánuð. Svo þegar ég var kominn í gang aftur þá tognaði ég hinum megin og þá var tímabilið búið. Tímabilið í ár var miklu betra fyrir mig persónulega og ég náði þar heilu undirbúningstímabili án meiðsla. Ég náði að lyfta almennilega, hnéð og skrokkurinn var í góðu standi og ég var með á öllum æfingum allt undirbúningstímabilið. Þá kemur maður inn í tímabilið á allt öðrum forsendum og veit að maður er tilbúinn í verkefnið.“

Arnór að fagna marki í leik með Hammarby.

Langaði upp á Skaga

Þjálfari Vals, Heimir Guðjónsson, var rekinn um miðjan júlí í sumar og Ólafur Jóhannesson tók við liðinu. Það breytti heilmiklu hjá Arnóri, hann fékk lítið sem ekkert að spila eftir það og var yfirleitt varamaður. „Það voru þvílík vonbrigði og mjög leiðinlegt því ég tel mig hafa verið einn af lykilmönnum liðsins. Ég vildi fá að koma upp á Skaga í leikmannaglugganum því ég sá bara í hvað stefndi með nýjum þjálfara. Ég fékk þá þau skilaboð frá honum að ég væri einn af mikilvægustu mönnum liðsins og myndi fá fullt af leikjum. Það var flott fyrir mig sem leikmann að heyra það og var ekkert að pæla meira í því. Eftir á að hyggja var þetta leiðinlegt að þetta fór svona en við fjölskyldan vorum búin að ákveða það um mitt sumar að okkur langaði að koma heim upp á Skaga. Ég fann að ég var tilbúinn í það, skrokkurinn í fínu standi og það var kominn tími á það að fara heim. Það sem er í gangi hérna á Skaganum núna finnst mér spennandi, að vera hluti af því að búa til nýtt lið, nýja liðsheild með fullt af spennandi leikmönnum og aðstoða við það að bæta ÍA og koma þeim aftur í fremstu röð.“

Arnór á að baki 37 leiki með yngri landsliðum Íslands og skoraði í þeim níu mörk. Hann var í landsliðshópi Íslands í lokakeppni á Evrópumóti leikmanna 21 árs og yngri sem var haldið í Danmörku í júní árið 2011 þar sem Ísland endaði í þriðja sæti í sínum riðli og rétt missti af sæti í undanúrslitunum.

„Það var rosalega skemmtilegt að taka þátt í því móti og mjög eftirminnilegt. Ég byrjaði fyrsta leikinn á móti Hvíta Rússlandi og kom síðan inn á í leiknum á móti Dönum sem Ísland vann 3-1 en við hefðum aðeins þurft eitt mark í viðbót til að komast upp úr riðlinum. Það má segja að þarna hafi verið saman kominn grunnurinn og hópurinn að velgengni íslenska landsliðsins næstu árin.“

Arnór hefur spilað 26 A landsleiki fyrir Íslands hönd og skorað þrjú mörk. Fyrsti landsleikur Arnórs var árið 2008 gegn Wales þegar hann kom inn á sem varamaður tíu mínútum fyrir leikslok. Í byrjun árs 2019 spilaði Arnór sína síðustu tvo landsleiki í bili, við Svíþjóð og Eistland.

Rosaleg liðsheild

„Ég fékk til að byrja með ágætis rullu hjá landsliðinu og var síðan alltaf í hóp fyrstu árin hjá Lars Lagerbäck, spilaði ekki mikið en var alltaf hluti af þessum hópi. Ég var með í undankeppninni fyrir HM 2014 og mikið með fyrir EM 2016 og einnig í undankeppninni þegar við komumst á HM 2018. Ég var oftast í hóp í þessum leikjum en spilaði lítið, allir voru heilir og byrjunarliðinu var lítið breytt sem virkaði vel. Allir voru mjög samstíga í þessum hópi og rosaleg liðsheild, það voru allir að vinna að því að liðinu myndi ganga vel<a>. </a>Það er mikill heiður að hafa verið hluti af þessum hópi mestmegnis en auðvitað vonbrigði og afar svekkjandi að hafa ekki komist með á EM og HM. Það eru samt alveg örugglega margir sem hefðu viljað vera í minni stöðu og ótrúlega gaman að fá að upplifa þetta.<a>“</a>

Fann ekki skólann sinn

Hvað sérðu fyrir þér eftir að þú hættir í boltanum? „Það er búið að bjóða mér að koma inn í sænska umboðsskrifstofu sem einhvers konar umboðsmaður sem mér finnst alveg spennandi. Eftir öll þessi ár úti og þessa reynslu sem ég hef fengið úr boltanum þá vil ég starfa eitthvað í kringum fótbolta. Hvað sem verður, það verður að koma í ljós. Ég tók menntaskóla í fjarnámi frá VMA á Akureyri en kom aldrei inn í þann góða skóla. Ég fór á útskriftarathöfnina með mömmu og pabba og við vorum að rúnta á Akureyri. Ég hafði ekki hugmynd um hvar skólinn væri sem ég var búinn að vera í öll þessi ár og það tók smá stund að finna hann en það tókst að lokum sem betur fer!“

Arnór segir að lokum að hann hafi upplifað ansi margt á sínum ferli og sé mjög stoltur af þessum tíma sem hann hefur spilað sem atvinnumaður. „Ég hef kynnst fullt af góðu fólki, margs konar menningu og lært mörg tungumál. Ég hef spilað með eða á móti mörgum frábærum leikmönnum þannig að ég lít mjög stoltur til baka á atvinnumannaferil minn.“

Fréttaveita Vesturlands

Úr sarpi: „Lít mjög stoltur til baka á ferilinn minn“