Spjallað við Andra Má Jónsson framreiðslumann sem segist vera millistéttarmaður landsins

Enginn á Vesturlandi getur verið jafn orðheppinn þrátt fyrir athyglisbrestinn. Á sama tíma er hann harðduglegur og hnyttinn. Andri Már Jónsson hefur komið sér vel fyrir í Borgarnesi með eiginkonu sinni og tveimur börnum en hann hefur starfað á fjórum vinsælum veitingastöðum á Vesturlandi, nú á Galito á Akranesi. Blaðamaður bauð Andra í kaffi og döðlur og forvitnaðist um hvaðan hann komi og hvert hann sé að fara.

„Ég kem úr Garðabæ og ég byrjaði að læra þjóninn á Loftleiðum undir handleiðslu Trausta Víglundssonar, sem er algjör meistari. Ætli hann sé ekki eitthvað um áttatíu og eitthvað ára í dag, en þvílíkur meistari! Ég kláraði sveinspróf 2014 og var yfirþjónn á Loftleiðum en fann fyrir smá leiða og fór að hafa augu og eyru opin fyrir nýju ævintýri. Ég fékk svo símtal frá Sævari Birni Steinarssyni en hann var að byrja ævintýri upp í Hótel Húsafelli, en hótelreksturinn var í startholunum á þeim tíma. Við Sævar vorum saman á Loftleiðum, lærðum saman og mér fannst þetta mjög spennandi og ég fór heim til mömmu og kallaði á hana að ég væri búinn að segja upp á Loftleiðum og væri á leiðinni upp í Húsafell! Ég tek svo við sem yfirþjónn á nýju Hótel Húsafelli,“ segir Andri þegar hann setur upp í sig döðlu, kjamsar vel á henni og missir um leið einbeitinguna.

Við vorum flengd

Andri nær að torga döðlunni og fer nú að rifja upp þennan tíma á Hótel Húsafelli. „Þórður Þrastarson, eigandi Galito, opnaði bistro- og hótel veitingareksturinn og þetta var algjör sprengja þetta fyrsta sumar sem var opið. Við sem vorum að vinna þarna vorum eiginlega flengd, við vorum bara að opna í rólegheitunum en svo fylltist allt þetta sumar. Fyrsta árið er því svolítið óskýrt í huganum vegna mikillar vinnu, sem ég fílaði reyndar vel. Þetta var svona blanda af ofvirkni og sadisma, þar sem unnið var frá morgni til kvölds, farið í heitan pott, upp í rúm og svo gert það sama daginn eftir, alla daga og allt sumarið. En fólkið sem var að vinna þarna á þessum tíma var samheldið, allir voru á sama báti um að gera vel og þessi tími var gríðarlega skemmtilegur,“ segir Andri. Starfsfólkið bjó þá annað hvort í bústöðum við hótelið eða keyrði á milli staða. Eftir eina langa vakt ákvað Andri að gefa móður sinni gjöf. „Ég var að klára vaktatörn og var á leiðinni í Garðabæinn en ákvað að stoppa á Bjarnastöðum og ná mér í Border Collie hvolp til að gefa mömmu. Kem með hann suður en móðir mín vildi ekki sjá hundinn þannig að hann kemur bara með mér aftur vestur í Húsafell. Og hann lifir enn góðu lífi, heitir Plató og er nokkuð hress,“ segir Andri.

*Málfríður og dæturnar Jónanna og Aldís.*

Hittir konuna

Andri var búinn að vera yfirþjónn á Hótel Húsafelli þegar hann kynnist ungri konu úr Borgarfirði. „Ég kynnist Málfríði Jónsdóttur uppi á Húsafell en hún var búin að kaupa sér bústað þarna á svæðinu og ég treð mér inn á hana, eins og sannur Garðbæingur. Við búum þarna í bústaðnum í þrjú ár og við eignumst okkar fyrsta barn árið 2019, hana Jónönnu. Dóttir okkar býr fyrstu sex mánuðina í Húsafelli en við fórum að huga að nýjum stað til að búa á eftir þessa sex mánuði. Rafmagnið fór af einhvern daginn og við vorum þarna í skítakulda, með lítið barn og þá fórum við að kíkja á íbúðir til sölu eða leigu,“ segir Andri. Þau langaði ekki að fara á höfuðborgarsvæðið en voru spennt fyrir að vera á Vesturlandi, Málfríður hafði unnið í veitingabransanum á Akranesi en fjölskylda hennar er á Hvítarbakka þar sem hún ólst upp. Það er svo að árið 2019 losnaði íbúð í Borgarnesi og þau stökkva á hana. „Það verða breytingar upp á Hótel Húsafelli. Ég segi upp, Málfríður er í fæðingarorlofi og við ákveðum að skella okkur í frí til Tenerife. Atvinnulaus, með engar áhyggjur af neinu, lesum við tengdapabbi á ströndinni að það sé einhver veira byrjuð að grassera á Íslandi og við hlæjum eins og vitleysingar með einn kaldann í hendi. Svo fer þessi veira að aukast og aukast og við hættum að hlæja en héldum nú samt áfram að drekka bjór,“ segir Andri og skellir upp úr.

Volgur lager á nærbuxunum

Andri og Málfríður komu sér vel inn í samfélagið í Borgarnesi. Málfríður er faglærður kokkur og fékk vinnu í Grunnskóla Borgarness, Jónanna fékk leikskólapláss og Andri nældi sér í vinnu á Hótel Hamri. „Ég var veitingastjóri þarna sumarið 2020, þegar það leit út fyrir að veiran væri á útleið í samfélaginu, en samt ekki. Mjög vel gert hvernig Hótel Hamar náði að stimpla sig inn sem svona Golf Resort, en þangað komu margir Íslendingar sem komust ekki til Tenerife til að spila golf og létu stjana við sig. En síðan var hótelinu lokað og ég var rekinn í fyrsta skipti á ævinni,“ segir Andri. Atvinnulaus á þessum tíma náði Andri sér í aðra atvinnu, eða þannig! „Ég skipti úr því að vera framreiðslumaður yfir í að vera Waterboy í World of Warcraft classic leiknum. Missti mig semsagt í tölvuleik. Þar var harður heimur, ég var kominn með 60 warlock og var meira að segja með heyrnartól og hljóðnema til að rífa kjaft við einhverja Tyrki á hinni línunni! Þannig hljóðaði atvinnuleysið hjá mér. Ég fór og sótti dóttur mína á leikskólann og þess á milli var ég að spila tölvuleik, á nærbuxunum, með volgan lager og talandi við sveitta Tyrki. Þetta var ákveðið tímabil, þar sem ég var ekki að þjóna í jakkafötum heldur var bara á brókinni en það kom loks tími sem ég hugsaði með mér; hvað í andskotanum ég væri að gera! Þannig að leikjatölvan fór í geymsluna,“ segir Andri og tekur bita af nýrri döðlu.

Skallandi veggi og borðandi frauðplast

Andri fór aftur sem yfirþjónn á Hótel Húsafell og byrjaði svo sem veitingastjóri árið 2021 en þá fæddist annað barn þeirra Málfríðar, dóttirin Aldís Helga. „Báðar dætur mínar eru frábærar en eru ólíkar. Jónanna er svipuð og móðir sín; skipulögð og yfirveguð. Aldís er svipuð föður sínum, skallandi veggi og bítandi í frauðplast. En ég fann ekki þessa sömu tengingu við Húsafell, eins og þegar ég hafði haft þarna fyrst. Ekkert með staðinn að gera, heldur fann ég að mig langaði að prufa eitthvað nýtt. Og ég hafði samband við Helgu Margréti hjá Landnámssetrinu í Borgarnesi og ég fer þangað 2022. Það minnti mig á tímann minn á Loftleiðum, það er þessi gamaldags klassík en þetta var í fyrsta sinn í langan tíma sem ég var eingöngu að vinna á veitingastað,“ segir Andri.

*Í sparifötunum að æfa sig á trompetinn.*

Framreiðslumaður og þjónustulund

Andri fer nú upp á háa C-ið þegar blaðamaður fer að ræða þjónustulund og hvað góður framreiðslumaður þurfi að búa yfir. „Ég fór einhvern tímann á Tinder stefnumót og ég kvaddi stúlkuna þegar hún fór að tala um kvikmyndagerð. Ég var auðvitað með það sem starf í kynningu minni á Tinder, að ég væri framreiðslumaður. Hún misskildi þetta eitthvað stúlkan, en framreiðslumaður annast faglega þjónustu og stjórnun í veitingasal, tekur á móti gestum með viðeigandi hætti og stjórnar veisluhaldi í samstarfi við matreiðslumenn og annað fagfólk. Ég sem framreiðslumaður er að selja vöruna sem ég er að bjóða uppá og ég er að búa til tengingu við viðskiptavini. Ég reyndar man ekki öll nöfn en ég er með gott minni og man vel eftir andlitum. Mér finnst einhver fegurð í þjónustulund og það er mikill gæðamunur á að koma inn á veitingastað og það er dekrað við, það er talað við og þjónninn setur svip á upplifunina. Eins og staðan er á þjónustustigi í dag, finnst mér það vera dvínandi. Það er mikill skortur á lærðum framreiðslunemum, það er lítil kveikja hjá yngra fólki að fara í þessa grein og það kemur niður á greininni. Láttu mig ekki byrja að tala um QR kóða,“ segir Andri og blaðamaður biður hann að fá sér eina döðlu og útskýra þetta svo betur. „Ég get ekki QR kóða á matseðlum því það er verið að mismuna öllum kynslóðum. Eldra fólk er ekki mikið inn í þessum nýjungum og getur þá hugsanlega ekki notað þessa kóða. Við erum orðið svo félagsfælin, út af símum og samfélagsmiðlum, að við viljum frekar panta, inni á veitingastað í gegnum símann í stað þess að þjónn komi og taki niður pöntunina. Þegar fyrirtæki er með einstaklinga með góða þjónustulund, skilar það sér í jákvæðari umtali, að mínu mati,“ segir Andri og róar sig niður.

Uppfullur af ADHD og hugmyndum

Dægradvöl eða afþreying er eitthvað sem tekur þig úr þínu venjulega umhverfi en hvers konar dægradvöl nýtir Andri sér? „Ég er að spila á trompet en ég lærði á það hljóðfæri þegar ég var sex ára gamall. Reyndar hætti ég því þegar ég fékk spangir, en er núna kominn í nám við Tónlistarskóla Borgarfjarðar hér í Borgarnesi. Ég er duglegur að spila heima og það er tónlist í fjölskyldunni. Ég fer svo að veiða en pabbi veiddi mikið þegar ég var yngri en var þó aldrei í laxveiði. Ég kem frá mestu millistétt Garðbæinga sem til er, ég er millistéttarmaður landsins. Ég hafði engan áhuga á veiðum þegar ég var yngri en svo fékk ég að fara með bróður hennar Málfríðar, Jón Heiðari, upp á Arnarvatnsheiði og hann kenndi mér. Algjör snillingur sá maður og hann pungaði mig áfram þangað til ég setti í fyrsta fiskinn. Og eftir það var ekki aftur snúið,“ segir Andri.

Getum ekki verið ánægðari

Í lokin förum við að tala um Borgarnes og Andri er snöggur að klára síðustu döðluna. „Ég fer með stelpurnar í leikskólann á morgnana, ég fer í ræktina og keyri síðan í vinnu út á Skaga. Við erum komin í nýtt húsnæði í nýju hverfi hér í Borgarnesi sem okkur líður gríðarlega vel í. Umhverfið er algjör paradís og stelpurnar geta hoppað út og þá eru þær komnar í óspillta náttúruna. Fullt af skemmtilegum gönguleiðum hér í kring, strönd og leiksvæði fyrir stelpurnar. Við getum ekki verið ánægðari myndi ég halda,“ segir hinn bráðhressi Andri að lokum.

Alltaf fílað mikla vinnu

Spjallað við Andra Má Jónsson framreiðslumann sem segist vera millistéttarmaður landsins

Spjallað við Andra Má Jónsson framreiðslumann sem segist vera millistéttarmaður landsins