medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Liðnir tímar og nýir fléttaðir saman á Breið

Fjórum sýningum bætt við á Diskóeyjuna

Kvikumagn undir Svartsengi aldrei verið meira frá 10. nóvember

Gul viðvörun frá klukkan 13 til 22

Erum á rangri leið í tannheilbrigðismálum

Húsasmiðurinn sem varð lögregluþjónn

core/heading

<h2>Viðtal - Rætt við þá Róbert Þór Henn og Daníel Þór Heimisson, sjúkraþjálfara og liðsstjóra yngri landsliða Íslands í knattspyrnu</h2>

core/paragraph

Margir Íslendingar kannast við það hvernig vart er hægt að fara nokkuð í heiminum án þess að hitta samlanda sína þar fyrir. Það þarf þó kannski ekki að koma á óvart að blaðamaður hafi hitt hóp samlanda sinna þegar hann fór á landsleik Íslands gegn Ísraelum í Búdapest, þar sem hann er búsettur, í mars síðastliðnum. Annað hvort væri það nú. Hitt kom blaðamanni meira á óvart að hitta þar fyrir tvo vaska unga menn sem uppveðruðust allir þegar hann greindi þeim frá því að hann ynni fyrir Skessuhorn.

„Okkar heimablað, ég les það alltaf,“ sagði annar hvor þeirra Róberts Þórs Henn eða Daníels Þórs Heimissonar, hvor það var man blaðamaður ekki alveg glöggt. Hins vegar kom í ljós að þessir hressu ungu menn eru báðir Skagamenn og voru á leikinn komnir því þeir voru með undir 20 ára landsliði Íslands í verkefni í Ungverjalandi á sama tíma og leikur A-landsliðsins fór fram. Í sigurvímu eftir glæstan 1-4 sigur Íslands á Ísraelum samdi blaðamaður um að þeir félagar Róbert og Daníel yrðu viðtalsefni fyrir sinn héraðsfréttamiðill og tóku þeir því ljúflega.

core/image

<figure class="wp-block-image size-large is-style-default"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/05/Skagamenn-ekki-i-leikmannahopnum-en-samt-med-landslidinu_2.jpg-1200x800.jpeg" alt="" class="wp-image-77895"/><figcaption>: Róbert tekur virkan þátt á æfingu U-19 ára landsliðsins. Hann er lengst til vinstri.</figcaption></figure>

Sjúkraþjálfari og liðsstjóri

Róbert, sem er 34 ára, var úti með undir 20 ára landsliðinu sem sjúkraþjálfari þess en Daníel, 27 ára, fylgdi liðinu sem liðsstjóri. Báðir hafa þeir fylgt ýmsum landsliðum Íslands á erlenda grund í þeim hlutverkum síðustu ár, Róbert þó ívið lengur, og nokkuð oft hafa þeir farið saman. Spurðir hvort þeir hafi þekkst áður en landslið Íslands drógu þá í sömu verkefni játa þeir því. „Það var kannski ekki mikil samgangur milli okkar sem gutta, ég er það eldri en Danni, en auðvitað þekktumst við vel í gegnum badmintonið. Ég held þó að ég hafi kannski verið að þjálfa Danna eitthvað aðeins þegar hann var í 5. flokki í fótboltanum. Ég var að aðstoða Kára Stein Reynisson sem var að þjálfa yngri flokka hjá ÍA svo ég hef örugglega eitthvað komið að þjálfunni hjá Danna,“ segir Róbert. Daníel bætir við: „Jú, ég held að það passi einmitt, þú varst örugglega eitthvað að þjálfa þar.“ Róbert segir að hann hafi pottþétt einhvern tíma þjálfað Danna í fótboltanum og kannski líka í badmintoninu, en hann var líka að aðstoða við þjálfun þar. „Líklega er ég eins mikill Skagamaður og hægt er að fara fram á,“ bætir Róbert við. Spurðir hvort þeir séu Skagamenn út í gegn játa þeir því góðfúslega, en Róbert bætir við Danni sé þó hreinræktaðri.

„Já, mín fjölskylda er öll ofan af Skaga og býr þar - og ég hef sjálfur búið þar allt mitt líf. Þó ég vinni í Reykjavík er ég ekkert að spá í að flytja í bæinn, ég keyri bara á milli. Foreldrar mínir og ömmur og afar hafa öll bara búið á Akranesi. Ég er líklega eins mikill Skagamaður og hægt er að fara fram á,“ segir Daníel. „Hreinræktaður,“ segir Róbert; „Ég get ekki toppað þetta. Amma og mamma eru báðar ofan af Skaga og ég flutti sjálfur þangað þegar ég var sex ára. Ég ólst þar upp og ég myndi alltaf tala um mig sem Skagamann, frekar en nokkuð annað. Þó ég hafi ekki fæðst þar þá var ég alltaf þar á sumrin hjá ömmu sem krakki. ÍA er mitt lið í öllu, þó ég sé fluttur í bæinn.“

<figure class="wp-block-image size-large is-style-default"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/05/Skagamenn-ekki-i-leikmannahopnum-en-samt-med-landslidinu_3-1200x800.jpg" alt="" class="wp-image-77896"/><figcaption> Róbert er ekki sá eini í sinni fjölskyldu sem hefur lagt sjúkraþjálfunina fyrir sig því hér er bróðir hans, Eiríkur Henn, í landsliðsverkefni ásamt Danna og Grími Gunnarssyni fararstjóra.</figcaption></figure>

Keyrði í eina og hálfa mínútu í skólann

Báðir áttu vinirnir hefðbundna æsku margra ungra Skagamanna; stunduðu íþróttir, gengu í skóla og fóru báðir í Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akranesi. Róbert heldur áfram: „Það var rosalega næs, ég man hvað það var þægilegt að geta bara labbað eða hjólað í skólann, farið jafnvel heim í eyðum eða í hádegismat. Svo um leið og maður fékk bílpróf fór maður að keyra í skólann, sem tók eina og hálfa mínútu, alveg galið,“ segir hann og hlær. Blaðamaður nefnir að hann hafi verið talsvert á Akranesi sem ungur maður, um aldamótin, og hafi þá upplifað Akranes sem töluvert mikinn bílabæ og með mjög virkan rúnt. Þeir Róbert og Daníel taka heilshugar undir það. „Heldur betur,“ segir Róbert. „Þetta var bara eins og að fara í bíó fyrir okkur Skagamenn þegar við vorum nýkomnir með bílpróf, það var bara farið á rúntinn, þessi sami hringur keyrður aftur og aftur og heilsað upp á þá sem maður þekkti.“ Daníel segir að það sé mikið minna um þetta í dag. „Mér finnst það. Ég bý þarna á rúnt-veginum og það er ekki eins mikið og var.“

<div class="wp-block-image is-style-default"><figure class="aligncenter size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/05/Skagamenn-ekki-i-leikmannahopnum-en-samt-med-landslidinu_4.jpg" alt="" class="wp-image-77897"/><figcaption>Pub Quiz spurningakeppnir eru vinsælar til að stytta mönnum stundir í landsliðsverkefnum. Hér stýrir Danni einni slíkri.</figcaption></figure></div>

Badminton stóra íþróttin númer tvö

Báðir voru strákarnir í fótbolta en einnig í badminton sem guttar og fram eftir aldri. Spurðir hvort það sé eiginlega ekki skylda að senda börn í fótbolta á Skaganum hlæja þeir en játa því að það sé nú næstum þannig. „Þetta var og er náttúrulega langvinsælasta íþróttin á Skaganum og það fóru eiginlega allir í fótbolta. Þegar ég var yngri þá var þetta þannig að flestir krakkar fóru í fótbolta og svo var badminton eiginlega íþrótt númer tvö. Badmintonið var stórt á Skaganum þá,“ segir Róbert. Spurðir hvaða skýring hafi verið á því, að badminton hafi náð svo miklum vinsældum á Akranesi, segja þeir að sennilega megi þakka það að á Skagann hafi komið gríðarlega reyndur og fær þjálfari. „Við fengum algjört „legend“ frá Indlandi, Dipu Ghosh, sem var með þeim bestu í heiminum á sínum tíma,“ segir Róbert. Hann er ekki að fara með neitt fleipur þar. Dipu, sem sjálfsagt ansi margir Skagamenn þekkja ásamt konu hans Shyamali, var á sinni tíð einn af tíu bestu badminton spilurum í heimi og þjálfaði badmintonspilara í heimalandinu og víðar, meðal annars var hann landsliðsþjálfari Írans um ríflega fjögurra ára skeið. Dipu kom reglulega til Íslands á níunda áratugnum til að þjálfa en kom svo til að vera uppi á Skaga árið 1996.

Róbert segir að hann hafi haft mikil áhrif á badmintonmenninguna á Vesturlandi en Dipu þjálfaði bæði á Skaganum og í Borgarnesi þegar Róbert byrjaði að æfa íþróttina skömmu fyrir aldamót. „Hann hefur örugglega dregið ansi marga krakka á æfingar. Það voru kannski 120-130 iðkendur þarna um aldamótin en þeim hefur fækkað töluvert í dag.“

„Besti þjálfari sem ég hef haft, þó hann sé KR-ingur“

Daníel tekur undir þetta með fækkun iðkenda. „Já, einmitt. Það hefur fækkað mikið, það eru bara einhverjir tugir í dag að þjálfa badminton. Svo var enginn aukvisi sem tók við af honum, alla vega að þjálfa 1. flokkinn. Þá fengum við Brodda Kristjáns.“ Daníel er heldur ekkert að ýkja með hæfileikana þar, því Broddi varð Íslandsmeistari yfir fjörutíu sinnum á ferlinum og þar af í einliðaleik í á annan tug skipta. Þá keppti hann margsinnis á heimsmeistaramótum og einnig meðal annars á ólympíuleikunum í Barcelona árið 1992. „Hann var heima á Skaganum í þó nokkur ár og kunni sportið upp á tíu. Hann var einhver besti þjálfari sem ég hef haft, þó hann sé KR-ingur! Og meira að segja Manchester United maður líka!“

Róbert bendir á að þetta sé banvæn blanda. „Nei, algjörlega, hann reif þetta mjög upp. Við áttum á tímabili sjö eða átta leikmenn í meistaraflokki, ekki stærra bæjarfélag. Við erum að tala um að á Íslandi eru kannski þetta 20 til 30 manns í meistaraflokki svo þið sjáið hversu gott þetta hefur verið.“

<figure class="wp-block-image size-large is-style-default"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2024/05/Skagamenn-ekki-i-leikmannahopnum-en-samt-med-landslidinu_5-1200x856.jpg" alt="" class="wp-image-77898"/><figcaption>Allt í sóma hér hjá Róberti.</figcaption></figure>

Enn að eltast við þann stóra

Spurðir hvort þeir hafi verið frambærilegir í íþróttunum sem þeir stunduðu svarar Daníel því til að Róbert hafi nú verið ívið betri en hann. „Róbert, þú verður að segja frá því sem gerðist um síðustu helgi,“ segir Daníel. Róbert svarar um hæl: „Ég er ennþá að gráta það, takk fyrir að minnast á það! Ég lenti sem sagt í öðru sæti á Íslandsmótinu í badminton, ég er rétt að reyna að jafna mig á því. Þetta er í fjórða skipti sem ég lendi í öðru sætinu, það ætlar að reynast erfitt að loka þeim stóra. En ég er ekki hættur!“

Daníel bætir við: „Ég var svona meira valinn besti æfingafélaginn og svona, ég var meira í þessu út af félagsskapnum. Ég fór nú svo sem lengra í badmintoninu en í boltanum, ég á einhver silfur og svona í unglingaflokkum í tvíliðaleik og er alltaf aðeins að sprikla. Skaginn er með eitt lið í deildarkeppninni í 1. deild. Ég held við höfum lent í fimmta sæti af sex liðum. Við enduðum í topp fimm, við tökum því.“

Yfirbókari verður liðsstjóri

Sem fyrr segir hefur Daníel verið liðsstjóri hjá yngri landsliðum Íslands í fótbolta, maðurinn með vatnsbrúsana og búningana eins og hann lýsir því, þó ætla megi að það sé nú töluvert meira sem þurfi að sinna. Dagsdaglega er hann hins vegar yfirbókari hjá Iceland Seafood. En hvernig verður yfirbókari liðsstjóri hjá yngri landsliðunum í fótbolta?

„Ég var bara tvítugur þegar ég var fenginn til að vera liðsstjóri hjá meistaraflokki ÍA og var það í ein sjö ár. Svo voru Skagamenn í starfi hjá KSÍ, Lúðvík Gunnarsson sem er að þjálfa undir 16 og undir 17 ára landslið Íslands í karlaflokki. Hann þjálfaði líka undir 15 ára og ég fór fyrst með honum út með það lið. Í þeirri fyrstu ferð var líka Ólafur Ingi Skúlason sem þjálfaði undir 20 ára landsliðið og hann spurði mig hvort ég gæti komið í verkefni með honum. Þetta er svolítið þannig að maður þekkir mann og þetta gerist þannig. Þetta eru náttúrulega hrikalega skemmtilegar ferðir. Ég er búinn að fara með landsliðunum til Slóveníu, Finnlands, Ungverjalands og víðar, til landa sem maður fer ekki endilega til í sumarfrí. Ég er einmitt að fara aftur til Ungverjalands í ágúst, með undir 17 ára landsliðinu,“ segir Daníel.

Mamma og amma báðar hjúkkur

Róbert situr heima þá ferð, en hann segir að ástæðan fyrir því að hann menntaði sig í sjúkraþjálfun megi rekja til áhuga hans á íþróttum en líka hafi hann alltaf haft áhuga á líffræði og tengdum vísindum. Móðir hans og amma séu báðar hjúkrunarfræðingar svo að það hafi líka haft áhrif og þegar kom að því að ákveða hvaða nám yrði fyrir valinu hafi sjúkraþjálfunin haft vinninginn.

„Ég var búinn að vinna í svona hálft ár uppi á stofu, hjá Sjúkraþjálfun Íslands, og þá heyrir Stebbi Stoke [Stefán H. Stefánsson] í mér,“ segir Róbert. „Hann var að vinna hjá Sjúkraþjálfun Íslands og náttúrlega með A-landsliðinu og raunar voru allir sjúkraþjálfarar A-landsliðsins að vinna á sömu stofu og ég. Hann segir mér að það vanti sjúkraþjálfara á æfingu hjá U-19 ára liðinu og spyr hvort ég sé til í það og ég svaraði því bara til að ég væri það. Þá var Toddi [Þorvaldur Örlygsson, núverandi formaður KSÍ] að þjálfa liðið og Dino [Dean Martin, fyrrverandi leikmaður ÍA] aðstoðarþjálfari. Það gekk bara vel og Toddi spurði mig hvort ég vildi ekki halda áfram svo ég er búinn að vera með U-19 ára liðið í níu ár held ég.“

Kippt niður á jörðina eftir fyrstu ferðina

Rétt eins og Danni hefur Róbert því farið í ferðir til landa sem hann hefði líklega ekki heimsótt ef ekki væri fyrir störfin fyrir landsliðið. Og ferillinn byrjaði aldeilis vel.

„Fyrsta ferðin var til Möltu í undankeppni EM,“ segir Róber. „Við vorum á einhverju geggjuðu strandhóteli, ótrúlega flottar aðstæður, hlaðborð á hverju kvöldi og frábær matur, og ég hélt ég væri kominn með besta gigg allra tíma. Næstu tvær ferðir voru hins vegar til Búlgaríu og Albaníu, í einhverjum smábæjum þar sem var bara ströggl að vera á hótelum og að borða matinn sem var boðið upp á í viku eða tíu daga. Það kippti manni aðeins niður á jörðina. En eins og Danni segir þá er þetta meira og minna ofsalega gaman, að fara á nýjar slóðir og staði sem maður myndi kannski ekki fara sjálfur á í frí.“

Skutlaði strákunum og fór svo og heimsótti mömmu

Spurðir hvort að það gefist tími til að skoða sig um og spóka sig í landsliðsferðum sem þessum segja þeir að yfirleitt gefist þetta tveir til þrír tímar á dag fyrir starfsliðið til þess og gjarnan sé einn frídagur líka í þessum lengri ferðum þar sem allir hafi tækifæri til að skoða sig um.

„Það var vissulega mjög snaggaraleg ferð sem við fórum til Ungverjalands í mars síðastliðnum með undir 20 ára landsliðinu,“ segir Daníel. „Þetta voru ekki nema þrír, fjórir dagar, en við komumst nú samt á A-landsliðleikinn. Við vorum líka mjög heppnir með það að markmannsþjálfari undir 20 ára liðsins, Sandor Matus, var með í ferðinni. Hann er Ungverji og hann keyrði okkur á leikinn, tók ekki annað í mál en að við færum. Það gerði það að verkum að þetta gekk upp því við vorum í Gyor, sem er í 100 kílómetra fjarlægð frá Búdapest. Sandor kíkti bara á mömmu sína á meðan á leiknum stóð og náði svo í okkur eftir það.“

Báðir strákarnir hafa farið með ýmsum aldursflokkum út í landsliðsferðir og segjast báðir sjá fyrir sér að halda áfram þeim verkefnum, eins lengi og það gangi upp fyrir vinnu og öðrum skuldbindingum. Það skipti líka máli fyrir landslið Íslands að reynsla sé til staðar í starfsmannahópunum til að gera allar aðstæður sem bestar, og hámarka þannig möguleikana á að góður árangur náist.

Ennþá sár út í austuríska dómarann

Óhjákvæmilega gerist eitt og annað skondið í landsliðsferðum. Daníel segir að það skipti miklu máli að góður andi sé í bæði leikmannahópnum en ekki síður í starfsmannahópnum. „Það skiptir máli að hafa húmorinn í lagi,“ segir hann. &nbsp;

Róbert minnist þess að hafa fyrir nokkuð mörgum árum verið með undir 19 ára landsliðinu úti í Búlgaríu í riðlakeppni Evrópumótsins. „Við vorum að spila síðasta leikinn í riðlinum, á móti Færeyjum, og hvorugt liðið átti séns á að fara áfram í lokakeppnina svo það var að engu að keppa nema bara fyrir stoltið og heiðurinn. Það var hiti í leiknum þar sem þessar nágrannaþjóðir voru að etja kappi. Það þarf að fylgja sögunni að oft í svona undir 19 ára keppnum eru ungir dómarar að reyna að sýna sig til að reyna að fá stærri verkefni og vilja helst fá athyglina svolítið á sig. Það fær leikmaður höfuðhögg en dómarinn stoppar ekki leikinn, alveg í heila mínútu. Það var læknir með mér þarna, fullorðinn maður, og við förum inná til að hlúa að leikmanninum og segjum í leiðinni við dómarann að hann verði að stoppa leikinn þegar það liggi maður eftir höfuðhögg, svona sé ekki í lagi. Dómarinn, sem var frá Austurríki, hann tók þetta óstinnt upp og sagði okkur að hann skyldi sjá um leikinn og við skyldum bara hugsa um okkar. Við huguðum að leikmanninum og sem betur fer var allt í lagi með hann. Svo í seinni hálfleiknum fær Kolbeinn Finnsson hörku olnbogaskot frá einum Færeyingnum, bara beint fyrir framan varamannaskýlið hjá okkur. Hann liggur bara eins og hann sé steinrotaður en dómarinn stoppar ekki leikinn. Allir á bekknum hjá okkur eru brjálaðir og við læknirinn stöndum þarna og trúum ekki að hann ætli ekki að stoppa. Svo er boltinn kominn hinum megin á völlinn svo við förum bara inná og hlúum að Kolla. Loks þegar boltinn fer út af kemur dómarinn að okkur. Læknirinn kunni þýsku og hellti sér yfir hann, á móðurmálinu. Ég veit ekkert hvað hann sagði en hann lét hann alveg hafa það. Við förum svo útaf með Kolla, hann þurfti skiptingu og allt. Á leiðinni útaf spyr dómarinn mig hvort ég sé liðslæknirinn. Ég segi nei og bendi á lækninn. Þá rekur hann mig útaf, sem er alveg gegn reglunum því samkvæmt þeim er það bara gult spjald fyrir að fara inn á án þess að fá leyfi til þess. Ég sagði ekkert við dómarann en hann hefur sennilega metið það sem svo að það væri betra að halda lækninum eftir ef eitthvað alvarlegt gerðist. Ég varð alveg brjálaður og neitaði að fara. Þá kallaði dómarinn bara á öryggisverði sem voru risavaxnir gaurar og skipaði þeim að fylgja mér útaf. Ég var helvíti lítill í mér eftir þetta.“

Hann heldur áfram: „Svo kom dómaraskýrslan eftir þetta og í henni var rautt spjald á mig og 100 þúsund króna sekt á KSÍ. Klara Bjartmars framkvæmdastjóri KSÍ hringdi út í Todda og spurði hvað í ósköpunum væri í gangi þarna úti í Búlgaríu. Læknirinn sendi síðan kvörtunarbréf til Evrópska knattspyrnusambandsins sem endaði með því að sektin var felld niður en ég fékk eins leiks bann og missti þar með af næstu keppnisferð með liðinu, til Tyrklands. Ég er ennþá sár yfir þessu,“ viðurkennir Róbert.

Spjallaði við Hélder Postiga um íslenska veðrið

„Ég fór með undir 17 ára liðinu til Slóveníu í fyrra á boðsmót, og þar var okkur tveimur úr starfsliðinu boðið í rosa flottan kvöldverð í svakalegan kastala í Ljubljana, mér og Dodda [Þórði Þórðarsyni, enn einum fyrrverandi leikmanni ÍA] markmannsþjálfara,“ segir Daníel. „Þetta var alveg meiriháttar flott. Það var skipað til sætis og við vorum sestir og ég sá þá að við hliðina á mér var merkt sæti fyrir einhvern frá Portúgal. Mér fannst ég kannast við nafnið en kom því ekki alveg fyrir mig og spurði Dodda sem ekki var alveg með þetta á hreinu. Þá var þetta Helder Postiga, sem spilaði með Tottenham og Porto og fleiri stórliðum, auk þess að spila með portúgalska landsliðinu árum saman. Ég sat sem sagt við hliðina á honum, einhver liðsstjóri frá Akranesi, hann í einhverjum geggjuðum jakkafötum og við að spjalla um veðrið á Íslandi.“

Fréttaveita Vesturlands

Skagamenn ekki í leikmannahópnum en samt með landsliðinu