medium

large

thumbnail

small

custom-size

Frambjóðendur á ferð og flugi

Fundur haldinn vegna verkefnisins Gott að eldast

1536x1536

Sólarhylling heldri borgara

2048x2048

Ellefu gild framboð til embættis forseta Íslands

Naumt tap ÍA gegn FH í spjaldaleik

Kúalaug á Reykhólum fær myndarlegan styrk

core/paragraph

Fyrir nokkrum árum setti Sigurþór Kristjánsson, oftast kallaður Sissi, sér sjö metnaðarfull markmið. Eitt þeirra var að giftast kærustunni, Þórdísi Arnardóttur að loknum þrjátíu ára aðlögunartíma. Það varð úr, þau eru orðin hjón. Svo tóku þau nýverið tímamótaákvörðun um að kaupa Geirabakarí, þjóðþekktan áningarstað við Borgarfjarðarbrú. Lífið hefur verið litríkt og á köflum ótrúlegt. Blaðamaður Skessuhorns heimsótti þau á fallegu heimili þeirra í Borgarnesi. Það var jafnframt fyrsti dagurinn þeirra sem eigendur Geirabakarís. Þegar að er komið er flutningabíll á hlaðinu og þau sameinast um að bera inn stóra flata pakka. Þeir reynast vera nýjar borðplötur í Stúdíó gott hljóð, sem Sissi rekur í bílskúrnum heima hjá þeim. Þar er alltaf eitthvað um að vera; fólk að koma í upptökur og Sissi að fullvinna hljóðrásir. Á fallegu hvítu píanói í holi hússins er setning sem Þórdís segir að höfð sé í heiðri í Miðgarðsfjölskyldunni: „Ekkert mál og tekur enga stund.“ Það á eftir að sýna sig hér á eftir að þetta eru viðeigandi einkunnarorð.

core/heading

Þau hafa búið í sama húsinu síðan 1998, það stendur við Fálkaklett, á svæði sem Borgnesingar kalla Bjargsland. Svo vill til að það voru foreldrar Sissa, þau Margrét Sigurþórsdóttir og Kristján Albertsson sem byggðu húsið og bjuggu þar um skeið. Síðar var það selt öðrum sem Sissi og Þórdís keyptu það af. Foreldrar Þórdísar, þau Sigríður Númadóttir og Örn Einarsson bjuggu þá í Miðgarði í Stafholtstungum. „Þegar pabbi kom með okkur að skoða þetta hús varð hann hugsi,“ segir Þórdís. „Svo sagði hann: „heyrðu, við mamma þín áttum lóð hérna einhversstaðar.“ Örn mundi hins vegar ekki hvar í götunni það hefði verið því langt var um liðið. Það hafði orðið stórbruni í Miðgarði í apríl 1973 og þau bjuggu í framhaldinu tímabundið í Efra Nesi og Stangarholti. Svo voru þau að hugsa um að flytjast í Borgarnes og keyptu lóðina um 1979. Af því varð þó ekki og þau tóku við búskap í Miðgarði. „En þegar við fengum húsið hér afhent birtist pabbi með gömlu kvittunina fyrir lóðakaupunum,“ segir Þórdís. „Og viti menn, þetta reyndist þá hafa verið sama lóðin! Svo kaupum við húsið tæpum tuttugu árum seinna og erum núna búin að vera hér í 25 ár. Stundum er maður ekki alveg viss um hvort hlutirnir gerist af tilviljun.“

core/image

<figure class="wp-block-image size-large"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/03/Trommusett-hestar-og-fleira-smalegt_4-1200x900.jpg" alt="" class="wp-image-62647"/><figcaption>Kvittunin sem Örn Einarsson kom með á heimili dóttur síns og tengdasonar þegar þau fjárfestu í húsi sínu árið 1998. Það er Elsa Arnbergsdóttir sem skrifar undir hana, en hún vann á hreppsskrifstofunni á þessum tíma. Ljósm. gj.</figcaption></figure>

Sigríður Númadóttir, móðir Þórdísar, var alin upp í Reykjavík, en hafði á sínum tíma komið í vinnumennsku að Sólheimatungu. Örn var hins vegar frá Miðgarði. Þau kynntust upprunalega í hestastússi, en þannig hagaði til eitt sinn að Sigga sem var grönn og létt, var knapi í kappreiðum þar sem þau Örn voru andstæðingar. „Pabba fannst þetta grunsamlegt og klagaði hana á einu mótinu, hann sagði að hún væri of létt á hestinum,“ segir Þórdís. „En þá brugðu karlarnir á það ráð að dýfa hnakknum í ána til að þyngja hann,“ segir hún og hlær. „En pabbi bjó yfir ríkri réttlætiskennd og leist ekkert á þetta.“ Síðar fór Sigríður í nám við Húsmæðraskólann á Varmalandi og þar endurnýjuðust kynnin til framtíðar. Þau eru nú bæði látin, fyrir aldur fram.

Borgnesingar muna eftir Alberti Hólm Þorkelsssyni bakarameistara, föðurafa Sissa. Hann og kona hans Sigríður Halldóra Guðmundsdóttir komu í Borgarnes árið 1965. Albert hafði rekið eigið bakarí í Keflavík fram að því, en fékk þarna stöðu í bakaríi Kaupfélags Borgfirðinga við Egilsgötu. Albert og Sigríður voru jafnframt foreldrar Önnubellu Albertsdóttur sem rekið hefur Geirabakarí ásamt eiginmanni sínum Sigurgeir Erlendssyni síðastliðin 35 árin. Svo bakaríið helst innan fjölskyldunnar þótt það hafi verið selt. En hvernig kom það til að Sissi byrjaði að baka? „Þegar ég var sextán ára vorið 1988 spurði amma mig hvort ég væri búinn að fá mér sumarvinnu,“ segir hann. „Ég svaraði því til að ég væri ekki búinn að ákveða með vinnu, hugurinn hjá mér og félögum mínum var allur í tónlistinni. En amma kallaði þá í snarheitum á afa til skrafs og ráðagerða. Og næsta mánudag var ég kominn í vinnu við að baka pizzubotna fyrir Borgarnespizzur. Þetta var mikil vinna, mætt að kvöldi og unnið fram á morgun. Þarna var afi Albert búinn að vinna hjá Kaupfélaginu í yfir þrjátíu ár og átti eitt ár eftir í eftirlaunin. En á þessum tíma var Geiri að opna bakaríið sitt sem þá var staðsett í gamla JS húsinu við Borgarbraut. Afi aðstoðaði tengdason sinn við þetta verkefni og þegar það fréttist var honum sagt upp í Kaupfélaginu. Svona var harkan í þá daga á þessum litla stað sem Borgarnes var, þetta var umtalað í samfélaginu,“ segir hann. „En afi fór þá til starfa í Geirabakaríi og vann þar þar til hann fór á eftirlaun.“

Sissi hélt áfram að vinna í pizzunum um sinn. „Ég vann til átta á morgnana í bakaríinu þótt afi væri ekki lengur þar,“ segir hann. Ég gerðist svo lærlingur í júlíbyrjun og þá fyrst var nú farið að nota mann til vinnu.“ Hann brosir við og segir: „En afa Sigurþóri fannst ekkert sniðugt að ég héngi heima á daginn. Hann var verkstjóri í áhaldahúsi hreppsins og hringdi og sagði mér að mæta þar að morgninum klukkan 8, ég þyrfti að fara að steypa gangstéttir með Gösla múrara.“&nbsp; Svo Sissi fór til annarrar vinnu eftir að vaktinni lauk í bakaríinu að morgni og steypti gangstéttar fram yfir hádegið. „Þetta gekk svona í tvær vikur,“ segir hann. „Ég var auðvitað hundþreyttur eftir að hafa gert pizzubotna alla nóttina. En afi leit svo á að fólk sem hefði slíkan vinnutíma væri ekki að gera neitt! Þetta er skemmtileg minning og verður bara skemmtilegri eftir því sem árin verða fleiri.“

<figure class="wp-block-image size-large"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/03/Trommusett-hestar-og-fleira-smalegt_3-1200x1508.jpg" alt="" class="wp-image-62646"/><figcaption>Hér hefur Jökull Helgason þegið kökusneið hjá Sissa, en um 450 gestir litu við í Geirabakaríi daginn sem skrifað var undir kaupsamninginn. Ljósm. gj.</figcaption></figure>

Sumarið 1993 hóf Sissi svo störf hjá Geira og Önnubellu föðursystur sinni. „Mér finnst það hafa verið í gær,“ segir hann. En árið áður hafi verið örlagaríkt, því þá átti hann leið á Eldborgarhátíðina ásamt vinum sínum. „Við röltum um svæðið þarna eftir að hafa verið að spila fram á nóttina,“ segir hann. „Þá rákumst við á Þórdísi sem var þarna með vinkonum sínum. Hún var bara sextán ára og ég nítján. En daginn eftir hringdi ég í hana og bauð henni á bílabíó á Shell í Borgarnesi helgina á eftir. Það var mikið um að vera þar og málin tekin alla leið á sýningu á Grease. Stelpurnar á Shell voru á hjólaskautum að selja í bílana. Það er bara stórmerkilegt að menn skuli hafi gert þetta í litlum bæ á þessum tíma,“ segir hann brosandi.

Leið þeirra beggja lá til Reykjavíkur skömmu síðar og þau héldu áfram að hittast. Hún var í Menntaskólanum við Sund og hann komst inn í FÍH í nám í slagverksleik samtímis því að læra til bakara. Tveimur árum síðar kom hins vegar kennaraverkfall sem stóð lengi og hafði áhrif á framtíðarplönin. „Þetta var hundleiðinlegt ástand, ég fór bara í fýlu og fór að vinna,“ segir Sissi. „Svo kláraði ég ekki sveinsprófið í bakaranum fyrr en fyrir þremur árum.“ Þar raungerðist eitt af markmiðunum sjö.

<h2>Ekið til Reykjavíkur í 20 ár</h2>

Þórdís vann við ýmislegt sem ung stúlka í Stafholtstungunum. Bústörfin voru hluti af því. Hún segir að í sveitinni hafi ekki þótt tiltökumál að hjálpa til á búinu og þau hafi öll gert það systkinin, sem eru fjögur. Nú býr Sigríður systir hennar í Miðgarði ásamt manni sínum Davíð Sigurðssyni og Þórdís leggur þeim oft lið. Aðspurð um það hvort hún sé sveitastúlka í sér segir hún að hún hafi aðallega áhuga á hestamennsku sem hún vandist frá blautu barnsbeini. „Ég var í útreiðartúrum með pabba frá því ég man eftir mér,“ segir hún. Skólagangan var hins vegar ekki mjög löng. „Ég kláraði ekki menntaskólann en tók síðar sölu- og markaðsmál hjá NTV.“&nbsp; Blaðamanni er hins vegar kunnugt um að Þórdís er eftirsótt í starfi sem sölumaður, enda hefur hún aldrei þurft að leita sér að atvinnu. „Ég fór á sínum tíma að vinna í sölumennsku fyrir Eðalfisk í Borgarnesi og hef verið sölumaður í ýmsum fyrirtækjum síðan, þar af óslitið á höfuðborgarsvæðinu síðan árið 2003. Svo ég hef keyrt á milli í tuttugu ár,“ segir hún. Ég hef aðallega unnið fyrir heildsölur, lengst af hjá Íslensk Ameríska.“ Sissi skýtur inn í: „Ef hún hefur skipt um starf er það helst af því henni hafi verið boðið annað.“ Þórdís gerir lítið úr þessu. „Það er spurning hvort maður hefði átt að læra meira, en ég hef alla vega alltaf verið trygg með vinnu og fengið góð laun.“

Þórdís er nú hætt störfum fyrir heildsölur í Reykjavík og er byrjuð að starfa með Sissa í Geirabakaríi. Hvernig voru viðbrögðin þegar þú sagðir upp vinnunni? „Það var fullur skilningur á þessu,“ segir hún. „Ég var jú að fara út í eigin rekstur. Það var ráðin manneskja í staðinn sem ég mælti sjálf með og setti inn í starfið. Hún hringir svo bara í mig ef eitthvað er,“ segir Þórdís. Hún segir að á tuttugu ára ferli í sölumennsku kynnist maður stórum hópi fólks og eignist mikilvægt tengslanet. „Maður lærir líka mikið á þessari vegferð og getur nýtt sér það. Þetta hefur alltaf verið mikil vinna en ég er af kynslóð sem lærði snemma að vinna. Í sveitinni vöknuðu t.d. allir klukkan sex ef sauðburður var og það þótti ekkert mál. Þegar ég var í skóla fyrir sunnan og sótti um vinnu hjá Bakarameistaranum kom fram að ég væri úr sveit og ég var ekki síst valin út á það.“

<figure class="wp-block-image size-large"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/03/Trommusett-hestar-og-fleira-smalegt_5-1200x900.jpg" alt="" class="wp-image-62648"/><figcaption>Einkunnarorðin góðu. Ljósm. gj.</figcaption></figure>

Talið berst að tónlistinni sem alltaf hefur verið stór hluti af lífi Sissa. „Fjölskyldan mín hefur alltaf verið í tónlist,“ segir hann. „Ég elti Vigni móðurbróður minn á röndum þegar ég var gutti og fannst hann vera flottasti frændi í heimi. Það er hann líka ennþá. Tónlistin hefur alltaf togað í mig. Viggi var í hljómsveit og ég fékk að fara með á æfingar og fannst það geggjað. Svo fóru Óli Palli og Einar vinir mínir að mæta líka og við fengum að æfa í bílskúrnum þar sem þeir æfðu, sem var mikil upphefð. Ég var svo í hljómsveitum með Vigga frænda þegar ég var 16 og 17 ára. Árin 1993 til 1995 spiluðum við t.d. á böllum bæði föstudags- og laugardagskvöld allt sumarið. Stundum fór ég í þetta þó ég ætti vakthelgi. Þá kom Þórdís með mér og við fórum beint eftir ball í bakaríið saman. Ég hrærði deig og Þórdís vigtaði rúgbrauð. Svo bökuðum við okkur pizzu áður en við fórum heim. Við höfum alltaf verið góð í að vinna saman,“ segir hann og lítur á Þórdísi sem mótmælir þessu ekki.

Eina hljómsveit stofnaði Sissi sjálfur, það er hljómsveitin Turbo. „Ég vildi alltaf læra tónlist,“ segir hann. „Og nú kenni ég meðfram á slagverk við Tónlistarskóla Borgarfjarðar fyrir utan að reka stúdíóið.“ Blaðamaður hefur orð á því hvernig hann komist yfir þetta allt, en Sissi telur nú vera farið að hægjast um. Þórdís er ekki alveg sammála: „Þú varst að ganga í tvær hljómsveitir til viðbótar,“ segir hún. Jú, Sissi er meðlimur í Festival og Tíglunum auk þess að vera í Upplyftingu. „Helst vildi ég halda áfram að gera þetta allt,“ segir hann. „En við sjáum hvernig málin þróast.“

Þórdís er hins vegar hestakona svo þau hafa ólík áhugamál, en segja það ágætis fyrirkomulag. Hún les líka mikið og hlustar á hljóðbækur. „Þegar ég var lítil vildi ég ekki læra að lesa og varð ekki haggað. En amma plataði mig og keypti bók um hest. Þá varð ég náttúrulega svo forvitin að vita hvað yrði um hann svo ég gaf eftir,“ segir hún.

Þórdís nýtur hestamennskunnar. Hún var í undirbúningsnefnd fyrir sameiningu borgfirsku hestamannafélaganna Faxa og Skugga og er gjaldkeri sameinaða félagsins Borgfirðings í dag. „Það var mjög lærdómsríkt að fara í gegnum það að sameina félögin,“ segir hún. „En það er mun betra að vera með eitt stórt en tvö lítil.“ Ert þú í hestamennskunni líka, spyr blaðamaður Sissa. Þórdís setur upp efasemdarsvip þegar Sissi segist hafa tekið um tíma þátt í þessu með henni. „Veistu hvort hestur er brúnn eða svartur?“ spyr hún. „já, Flækja var svört!“ segir hann. Þetta reynist ekki rétt. Sissi er fallinn á hestamennskuprófinu og það ómar hlátur um húsið.

Áhugamálin eru þeim mikilvæg. „Að vera í hestamennsku eða fara út í stúdíó dauðþreyttur eftir erfiðan vinnudag núllstillir mann,“ segir Sissi sannfærandi. Þórdís bætir við: „Það er óskrifuð regla hjá okkur að ég spyr ekki hvað hann eigi mörg trommusett og hann spyr ekki hvað ég eigi marga hesta! Við getum hins vegar orðað það þannig að ég eigi nógu marga,“ segir hún. „En ég á ekki nógu mörg trommusett!“ segir Sissi. Við flýtum okkur að eyða talinu, en það er augljóslega gott að hafa óskrifaðar reglur.

Þau hafa sannarlega mikið umleikis og segjast ekki hafa mikinn tíma til að horfa á Netflix. Þau eru bara tvö í heimili núna, eiga eina dóttur, Sif, sem er farin að heiman. Hún er í námi og vinnu og býr í Mosfellsbæ ásamt Guðjóni kærasta sínum. „Hún var ósköp tillitssöm við okkur og flutti fyrst bara í annað hús hér í götunni,“ segja þau. „Svo við fengum góðan aðlögunartíma.“

<figure class="wp-block-image size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/03/Trommusett-hestar-og-fleira-smalegt_1.jpg" alt="" class="wp-image-62644"/><figcaption>Sissi, Sif og Þórdís á brúðkaupsdaginn, 2. janúar 2022. Ljósm. úr einkasafni.</figcaption></figure>

<h2>Loksins í hnapphelduna - markmiðin sjö</h2>

Árið 2018 ákvað Sissi að setja sér nokkur markmið. Hann ætlaði að klæða húsið að utan og setja í það nýja glugga. Ennfremur að klára sveinsprófið og meistarann í bakstrinum auk þess að endurnýja allt í stúdíóinu. „Svo setti ég mér líka það markmið að giftast kærustunni minni til 30 ára, henni Þórdísi,“ segir hann kíminn. „Við giftum okkur á afmælinu mínu í byrjun janúar 2022 án þess að neinn vissi það fyrirfram nema vottarnir tveir,“ segir hann. Blaðamaður spyr af hverju aðdragandinn að bónorðinu hafi verið svona langur. „Maður er ekkert að taka ákvarðanir í fljótfærni,“ segir hann.

Til viðbótar öllu þessu ákvað Sissi að hann myndi kaupa Geirabakarí. „Þótt mér hafi þótt það ansi háleitt markmið.“ Fimm árum síðar hefur hann náð öllum þessum markmiðum. Geri aðrir betur.

Það verða alltaf breytingar í lífinu og svo er einnig hjá Sissa og Þórdísi sem nú hefja ferilinn sem eigendur Geirabakarís. Blaðamaður spyr hvort þau muni ætla að breyta miklu. „Það verður þá bara hægt og rólega, segja þau. „Við tökum við afar góðu búi, þetta er þekktur rekstur á fullri siglingu og með gott starfsfólk.“ Það verði bara eðlileg þróun áfram í bakaríinu. „Það er óþarfi að laga það sem er ekki bilað. Við bætum bara frekar ofan á það sem fyrir er.“

Kaupin á fyrirtækinu höfðu verið lengi í undirbúningi og þau segja aðstoð endurskoðanda síns Styrmis Ólafssonar hafa verið ómetanlega í því ferli. Hann sé búinn að veita frábæra sérfræðiaðstoð og muni vinna þetta áfram með þeim. Svo kom það óvænt upp á seinni stigum að Styrmir og Þórdís væru skyld, þau vissu ekki hversu mikið. „En það kom í ljós að afi minn Númi Þorbergsson og amma hans Ólöf Margrét Þorbergsdóttir hefðu verið systkini. Svo við erum þremenningar,“ segir Þórdís. „Það var skemmtileg uppgötvun.“

Að endingu spyr blaðamaður hvort þau haldi að það verði of mikið að gera hjá þeim? „Nei, en fyrst og fremst ætlum við að leggja okkur fram um að viðskiptavinir okkar verði ánægðir,“ segja Sissi og Þórdís að lokum.

Fréttaveita Vesturlands

Trommusett, hestar og fleira smálegt