medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Katrín með forskot á aðra frambjóðendur samkvæmt nýjustu könnun

Ráðstefnan Nýsköpun í skólastarfi haldin í Menntaskóla Borgarfjarðar

Enskumælandi ráð Mýrdalshrepps hlaut Landstólpann

Fjölmenning í Grundaskóla – myndasyrpa

Knittable verður framlag Íslands í Creative Business Cup

Mótmæla harðlega öllum áformum um vindorkuver í nágrenni Norðurár

core/paragraph

Rætt við Jón Egil Jónsson, íþrótta- og tómstundafulltrúa Dalabyggðar

Dalamaðurinn Jón Egill Jónsson starfar sem íþrótta- og tómstundafulltrúi Dalabyggðar. Hann er giftur Stefaníu Björgu Jónsdóttur en hún er frá Grindavík og vinnur án staðsetningar heiman frá sem þjónusturáðgjafi hjá Arion banka í Borgarnesi. Saman eiga þau tvö börn, Sigurjón Egil 8 ára og Alexöndru Öglu 14 ára. Jón Egill flutti frá Reykjavík heim í Dalina, þar sem hann ólst upp, þegar hann fékk sýkingu í gervimjöðm og endaði á sjúkrahúsi í ellefu mánuði. Mikil endurhæfing tók við en hann ákvað í framhaldinu að fara aftur í skóla og kláraði stúdentspróf fyrir fjórum árum. Einnig mun hann útskrifast sem húsasmiður á þessu ári og íhugar möguleika á að hefja háskólanám. Blaðamaður Skessuhorns ræddi við Jón Egil um lífið og starf sitt í Búðardal.

Maður veit aldrei Jón Egill er uppalinn að Sauðhúsum í Dölum og segir mikil forréttindi að hafa fengið að alast upp í sveit. Hann hugðist þó aldrei sjálfur verða bóndi. ,,Ég hef aldrei hugsað mér það að verða bóndi en í fjölskyldunni er oft hlegið að því að pabbi er næst yngstur sex systkina og þótti ólíklegastur til að taka við búinu. Hann tók svo við búinu samt sem áður og sú saga kennir manni að vera ekki með of miklar yfirlýsingar, maður veit aldrei,“ segir Jón Egill.

Sérstakt samfélagsmynstur Eftir grunnskóla flutti Jón Egill á Akranes til að feta menntaskólaveginn. ,,Í minni samfélögum þurfa allir að flytja í burtu til að mennta sig eftir 10. bekk. Það er í raun skrítið samfélagsmynstur að missa ungmennin alltaf úr samfélaginu. Svo er erfiðara að fá þetta fólk til baka því þetta eru árin sem þú byrjar kannski í sambandi og ákveður við hvað þú ætlar að vinna, eðlilega er afturhvarfið því ekki mikið. Ég fór sjálfur að heiman þegar ég flutti til Akraness eftir grunnskóla og valsaði þar um á leið til stúdentsprófs. Ég fékk leiða á náminu og kláraði þetta ekki fyrr en fyrir fjórum árum. Ég fór sem sagt aftur í skóla í ellinni,“ segir Jón Egill.

Fékk sýkingu í gervimjöðm Hjónin tóku ákvörðun um að flytja í Dalina í kjölfar langrar spítaladvalar Jóns þar sem við tók mikil endurhæfing. ,,Eftir menntaskóla endaði ég í Reykjavík og starfaði m.a. fyrir Securitas í tíu ár við peningaflutninga. Securitas er öflugt fyrirtæki á þessum markaði og þetta var var ótrúlega skemmtilegt starf en á þessum tíma eignuðumst við líka börnin okkar.

Ástæðan fyrir því að við fluttum aftur vestur var sú að ég er með gervimjöðm og fékk í hana sýkingu en það er frekar sjaldgjæft. Ég endaði á spítala í ellefu mánuði þar sem mikið ferli tók við. Það þurfti að taka mjöðmina úr á meðan unnið var á sýkingunni. Ég var þess vegna í hjólastól þangað til ég fékk nýja mjöðm. Við tóku blóðprufur og ákveðin hringrás en þetta ferli endurtók sig nokkrum sinnum,“ segir Jón Egill en hann fékk nokkrar nýjar mjaðmir áður en ferlið gekk að endingu upp. ,,Vinnan í Reykjavík hentaði svo ekki lengur vegna líkamlegs ástands þannig að við tókum ákvörðun um að flytja vestur.“

core/image

<figure class="wp-block-image size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/02/Nytt-ithrottahus-yrdi-igildi-hallar_2.jpg" alt="" class="wp-image-60632" /><figcaption>Jón Egill og Stefanía ásamt börnum sínum, Sigurjóni Agli og Alexöndru Öglu. Ljósm. aðsend.</figcaption></figure>

Aukið framboð á fjarvinnu Stefanía er úr Grindavík og var búin að búa í Reykjavík í mörg ár. ,,Hún var alveg tilbúin í að flytja eitthvað annað. Auðvitað komu upp spurningar um hvað væri í boði í svona litlum samfélögum en hún fékk starf á Hjúkrunarheimilinu Fellsenda og hóf nám við Háskólann á Bifröst samhliða því. Hún útskrifaðist svo sem viðskiptafræðingur í febrúar 2022. Hún hóf störf hjá Arion banka árið 2018 sem þjónusturáðgjafi í útibúinu hér í Búðardal en það var lagt niður í lok mars á síðasta ári og þá var henni boðið að starfa án staðsetningar heiman frá. Hún starfar nú án staðsetningar fyrir útibúið í Borgarnesi ásamt því að svara síma fyrir þjónustuverið í Reykjavík. Það er gaman að fá háskólamenntað fólk í Dalina og aukið framboð á fjarvinnu hjálpar til við það,“ segir Jón Egill og þakkar Covid fyrir það að hafa opnað á möguleika fjarvinnu.

Öryggið í sveitinni Þegar þau Jón Egill og Stefanía fluttu í Dalina bjuggu þau í fyrstu hjá foreldrum Jóns að Sauðhúsum. ,,Ég var í endurhæfingu í átta mánuði og fór m.a. á Reykjalund til að ná upp styrk og hreysti. Það bjargaði okkur alveg að geta farið til foreldra minna en það var rosalega gott að komast í öryggið og baklandið heima.

Maður endar svo alltaf í einhverju allt öðru en maður upphaflega sér fyrir sér. Í Búðardal er fiskvinnsla í gamla sláturhúsinu, aðallega fyrir laxeldi á Vestfjörðum ef þau eru t.d. með einhvern umfram afla. Fyrsta vinna eftir veikindi var sem sagt þar, sem var mikill viðsnúningur. Ég naut mín samt í botn þar í eitt ár, hafði gaman af verklegri vinnu og fannst gott að taka aðeins á því.“

Ólst upp í frjálsum Jón Egill sótti svo um starf íþrótta- og tómstundafulltrúa Dalabyggðar árið 2018 en Svana Hrönn Jóhannsdóttir sinnti starfinu á undan Jóni. ,,Svana tók við sem formaður Glímufélags Íslands og var komin í hlutastarf í Reykjavík, þá sagði hún þessu starfi upp. Maður ólst upp í frjálsum íþróttum, en það er algengt í þessum litlu samfélögum að bjóða upp á einstaklingsíþróttir þar sem erfitt getur verið að manna lið í hópíþróttum. Áhugasviðið mitt spannar allt íþróttatengt og tómstundir fylgja þar með, svo mér fannst kjörið að sækja um,“ segir Jón Egill.

Sterkastur í spjótkasti Í uppvextinum æfði Jón Egill flestar íþróttir sem í boði voru á svæðinu en hann æfði körfubolta, fótbolta og frjálsar íþróttir. ,,Ég var alltaf bestur í spjótkasti og átti héraðsmet hérna í mörg ár. Einn nemandi sló þetta met svo fyrir nokkrum árum og þótti mjög gaman að hafa náð mínu meti,“ segir Jón Egill og hlær. ,,Ég tók samt þátt í öllum íþróttum og spilaði körfubolta og fótbolta líka. Frjálsar áttu samt hug minn og hentuðu mér vel. Í hvert skipti sem mér leiddist labbaði ég um túnin heima og kastaði spjótinu, jafnvel í nokkra klukkutíma í senn. Ég var sjálfmenntaður í heimaköstum má segja en þetta var svona það sem ég fann mér til dundurs. Þetta var fyrir tíma leikjatölva og snjallsíma svo þetta áreiti sem við þekkjum í dag var ekki til staðar. Heima var ekki einu sinni til myndbandstæki sem þótti svolítið sérstakt, það var bara RUV. Ef leigð var spóla þurfti að leigja tæki með, foreldrar mínir höfðu ekki mikla trú á sjónvarpi en það varð nú bara til þess að maður gerði eitthvað og mér gekk þá a.m.k. vel í íþróttum,“ segir Jón Egill.

Innleiðir verkefni með góðan boðskap Starf íþrótta- og tómstundafulltrúa segir Jón Egill fjölbreytt en Jón vinnur með eldri borgurum og grunnskólakrökkum. Hann aðstoðar við skipulagningu ferða og viðburða ásamt því að stuðla að auknu samstarfi við nágrannaskóla. ,,Ég held utan um Félag eldri borgara og liðsinni félögum. Ég aðstoða þau við ýmislegt og er þeim innan handa ef eitthvað vantar. Svo erum við í Grunnskólanum í samstarfi við Hólmavík og Reykhóla núna en annan hvern fimmtudag hittast skólarnir. Það er klukkutími milli allra þessara staða og verið er að vinna að því að yfirfæra þessa hugmynd á starf eldri borgara. Svo vinn ég mikið fyrir skólann og er m.a. hér með verkefni sem heitir vinaliðaverkefni sem gengur út á að nemendur taki þátt í að halda utan um leiki í frímínútum, m.a. til að koma í veg fyrir einelti og auka þátttöku barna. Þau eru með allskonar leiki, fara í gul vesti og eru með flautu. Þetta hefur aukið þátttöku og ræktað félagsstarfið hjá krökkunum svo um munar. Það er mjög góður boðskapur í þessu verkefni en það þarf að passa að verið sé að leika heiðarlega og að virðing sé milli yngri og eldri nemenda. Svo þarf líka að passa orðaval en það má ekki blóta.“

<figure class="wp-block-image size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/02/Nytt-ithrottahus-yrdi-igildi-hallar_3.jpg" alt="" class="wp-image-60633" /><figcaption>Jón Egill flutti í Dalina eftir að hann fékk sýkingu í gervimjöðm en hann var ellefu mánuði á sjúkrahúsi og átta mánuði í endurhæfingu. Ljósm. aðsend.</figcaption></figure>

Heimur stækkandi fer Umsjón með félagsmiðstöðinni í Búðardal fellur einnig undir verkahring Jóns. ,,Þar er fjölbreytt starf sem er tvískipt eftir aldurshópum. Við heimsækjum Hólmavík og Reykhóla í gegnum starfið þar. Það er mikil bylting að vera með svona mikið samstarf og tengingu, við erum líka búin að stórauka samstarf við skólana í Borgarfirðinum. Ég þekkti sjálfur engan frá Hólmavík eða Reykhólum þegar ég var að alast upp, krakkar í dag eru farnir að þekkjast miklu fyrr. Svo útskrifast þau og fara með miklu stærra tenglsanet úr skólanum, samfélagsmiðlar eiga líka þátt í því. Krakkarnir frá okkur fara að miklu leyti í Menntaskóla Borgarfjarðar og á Akranes en heimurinn er búin að stækka helling og þau dreifast víðar. Hér áður fyrr fóru allir á Akranes þar sem var góð heimavist og okkar heimaskóli. Núna dreifast þau út um allt land en Borgarnes og Akranes taka alltaf við hluta af okkar krökkum,“ segir Jón.

Aðgengi að fjarnámi dræmt Jón Egill hefur sjálfur skoðað að fara í háskólanám en segir framboð á fjarnámi vera takmarkað í þeim fögum sem heilla. ,,Ég hef skoðað það að mennta mig meira en ég sé það þannig að við eigum einn háskóla sem er Háskóli Íslands og þar er mikil þrjóska við að halda sig frá fjarnámi. Miklar framkvæmdir voru þó settar í fjarnámsuppbyggingu í Covid, sem gekk svo til baka um leið og færi gafst. Fólk á landsbyggðinni hefur bara aðgang að 20-25% af námi í háskólanum þar sem margar deildir eru með staðnám að stórum hluta. Þannig að ég gagnrýni það svolítið að aðrir háskólar séu að taka fram úr Háskóla Íslands í fjarnámi. Bifröst er náttúrulega með rosalega gott fjarnám, Háskólinn á Akureyri er svo undir HÍ og er líka að styrkjast í þessu en þetta má klárlega bæta,“ segir Jón Egill.

Fór í húsasmíði ,,Ég er reyndar að klára húsasmíði á Akranesi um næstu jól. Þetta er til gamans gert en sveitakarlinn í manni vill kunna að gera eitthvað með höndunum. Þegar ég kláraði grunnskólann fannst mér enginn minnast á verknám, bara félagsfræði- og náttúrufræðibraut. Það er lögð mikil áhersla á bókleg fög en nú eru iðnaðarstörfin oft orðin hálaunastörf og smiðir jafnvel með hærri laun en viðskiptafræðingar. Píparar eru svo sjaldgjæfir þeir eru svona eins og gull og hafa ekki undan vinnu. Það má láta krakka vita að það er meira til en bókleg fög og að það sé gaman að vinna með höndunum líka,“ segir Jón.

<figure class="wp-block-image size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2023/02/Nytt-ithrottahus-yrdi-igildi-hallar_4.jpg.jpeg" alt="" class="wp-image-60634" /><figcaption>Jón Egill er alin upp á Sauðhúsum í Dölum þar sem foreldrar hans búa enn. Íþróttir heilluðu þó alltaf meira en bústörfin. Ljósm. aðsend.</figcaption></figure>

Samstarf sveitarfélaga jákvætt Á Vesturlandi segir Jón Egill samstöðu hafa skapast meðal sveitarfélaga hvað varðar símenntun í starfi. ,,Vesturland er orðin samstillt heild og Samtök sveitarfélaga á Vesturlandi eru að koma sterk inn, m.a. með símenntun, fyrirlestra, námskeið og annað. Það er hægt að stórauka samstarf starfsfólks á milli sveitarfélaga en það hefur aukist heilmikið nú þegar sem mér finnst frábært. Það getur verið erfitt fyrir mig einan að sækja mér kynningar og fyrirlestra en í samstarfi við aðra í sambærilegum störfum í nærsveitarfélögum er hægt að gera svo mikið.“

Íþróttafélagið Undri Í Dalabyggð var nýtt ungmennafélag stofnað en Jón Egill segir tilkomu þessa nýja félags hafa gert gæfumun í íþróttastarfi barna á svæðinu. ,,Þegar ég tók við mínu starfi var hér samstarf milli fimm ungmennafélaga sem hafa verið misjafnlega virk í gegnum tíðina. Svo var nýtt félag stofnað af ungu fólki sem er aðflutt og skildi ekki tilganginn með öllum þessum fjölda ungmennafélaga sem krakkarnir þekktu ekki einu sinni nöfnin á. Nýja félagið heitir Íþróttafélagið Undri og hefur unnið frábært starf. Þau starfa aðallega á Laugum þar sem þau eru m.a. með fótboltaæfingar, körfubolta og fimleika. Svo eru þau byrjuð á rafíþróttum og félagið orðið það stærsta og virkasta. Þetta hefur verið algjör bylting og þau eru alltaf með augun opin fyrir einhverju sem bæta mætti við. Þau börðust fyrir frístundabíl svo nú fara krakkarnir með frístundabílnum frá Búðardal að Laugum á æfingar. Um tíu til tuttugu krakkar nýta sér frístundabílinn í hverri ferð og við horfum á þetta sem brú þangað til við fáum íþróttahús.“

Bíður spenntur eftir íþróttahúsi Í Búðardal er nú stefnt að byggingu íþróttahúss þar sem m.a. mun koma til með að vera sundlaug en 20 kílómetrar eru í næstu sundlaug á Laugum. ,,Þetta er ofboðslega spennandi. Fyrir mér er það algjört lykilatriði að hafa gott íþróttahús og ég sé fyrir mér að starfsemi tengd mínu starfi muni fara að miklu leyti þar fram. Mér er sagt að þetta sé allt í vinnslu þó það sé ekki búið að skrifa formlega undir. Þetta myndi breyta öllu íþrótta- og tómstundastarfi, m.a. að fá sundlaug í bæinn, bæði fyrir eldri borgara og börn. Fólk er að átta sig á því að þetta er mikil grunnstoð í samfélagið og sveitungar eru orðnir rosalega spenntir. Ég er með þeim spenntustu því þetta gæti orðið höllin mín,“ segir Jón Egill glaðbeittur að endingu.

Fréttaveita Vesturlands

Nýtt íþróttahús yrði ígildi hallar