medium

large

thumbnail

1536x1536

small

custom-size

“Ég var alinn upp við það að vinna”

2048x2048

Ekkert liggur enn fyrir um ráðstöfun fjárveitinga til vegabóta

Aflasæll öldungur heldur brátt í sína hinstu för

Jakob Svavar og Kristín Eir efst í forkeppni fyrsta dags

Tjaldfylli á fyrstu tónleikum Írskra daga

Yfir tvö tonn af ufsa auk dagsskammts af þorski

core/paragraph

Síðastliðna helgi opnaði Guðlaugur Jón Bjarnason myndlistarmaður sýningu á verkum sínum í Safnahúsi Borgarfjarðar í Borgarnesi. Hann er fæddur á Selfossi árið 1949 og er ævistarf hans sjómennska og málaralist. Fyrir nokkrum árum varð Guðlaugur fyrir því óláni að detta á heimili sínu og liggja bjargarlaus í talsverðan tíma, gat ekki látið vita af sér. „Ég datt illa. Var þá einn heima og gat ekki gert vart við mig. Ég hafði áður fengið blóðtappa en í kjölfar þessa slyss lamaðist ég á vinstri hlið. Kollurinn er þó í lagi sem og hægri hendin.“ Eftir slysið tók við endurþjálfun og þurfti Guðlaugur í kjölfarið að fá inni á hjúkrunarheimili. Ekki var laust pláss á hjúkrunar- eða dvalarheimili á höfuðborgarsvæðinu og var Guðlaugi fyrst boðið pláss í Brákarhlíð, en var einnig um nokkurra mánaða skeið á dvalarheimilinu í Stykkishólmi. Hann kom svo að nýju í Brákarhlíð og fékk þá leyfi til þess að stunda myndlist inni á herbergi sínu. Það hentaði honum ekki að stunda málaralistina í iðjunni í Brákarhlíð, sem er lokuð um helgar. Blaðamaður Skessuhorns leit í heimsókn til Guðlaugs í herbergi hans í Hvammi í Brákarhlíð, hvar hann var að undirbúa sýninguna.

core/heading

Guðlaugur Jón, sem einatt notar listamannsnafn sitt Gulli, fæddist árið 1949 og ólst upp á Selfossi þar sem þá bjuggu rétt yfir þúsund manns. Lífið snerist um kaupfélagið og Mjólkurbúið en þessi fyrirtæki voru burðarásar í atvinnulífinu á þeim tíma. Hann kveðst strax sem barn hafa fengið áhuga fyrir að teikna. „Ég tók þátt í öllum teiknisamkeppnum í skóla og vann, þannig að það má segja að áhuginn fyrir list hafi alltaf verið til staðar. Svo þegar ég var 17 ára fór ég fyrst á sjó til að vinna fyrir mér. Pabbi hafði þekkt útgerðarmann í Reykjavík og ég fékk pláss á Sædísi RE-63. Síðar átti ég eftir að fá pláss á tog- og netabátnum Hafnarborg RE þar sem ég var í tvo áratugi. Um borð var ég hins vegar alltaf að mála þegar ekki var unnið uppi á dekki,“ segir Gulli.

„Ég ákveð svo að söðla um, fór í nám í myndlist, fyrst í Myndlista- og handíðaskóla Íslands en síðar átti ég eftir að ljúka námi við myndhöggvaradeild MHÍ árið 1988 og sótti svo steinhöggvaranámskeið á Gotlandi sama ár.“ Hann var þátttakandi í sumarakademíunni í Salzburg í Austurríki 1989 og um haustið hélt hann til Edinborgar. Þar lauk hann Diploma of fine Art í Sculpture Scool of Edinburgh árið 1990. Síðar sama ár settist hann í Kunstakademie Dusseldorf og útskrifaðist þaðan sem Meisterschuler hjá Magdalena Jetelova árið 1994. Árið 1995 settist Gulli svo að í Mönchengladbach í nágrenni Berlínar og síðar í Berlín og bjó þar. Þar bjó hann til ársins 2012 er hann snéri á ný til Íslands og hefur átt lögheimili í Reykjavík síðan, en eftir veikindin hefur hann verið íbúi á Brákarhlíð.

Guðlaugur hefur í áranna rás ástundað málaralist, höggmyndalist, ljósmyndun og innsetningar ýmiss konar. Hann hefur haldið fjölda sýninga á ferli sínum, bæði hér heima og erlendis og tekið þátt í samsýningum, ýmsum verkefnum og listrænum uppákomum í Skotlandi, Póllandi, Svíþjóð og Þýskalandi. „Ég var orðinn 35 ára þegar ég fór erlendis í nám. Hins vegar hafði ég alltaf verið að mála um borð í skipunum, mest vatnslitamyndir. Ég hef alltaf haft mest gaman af því að mála á staðnum, ekki eftir ljósmyndum. Síðustu árin hef ég svo einbeitt mér að olíumálverkum á striga.“

core/image

<figure class="wp-block-image size-full"><img src="https://umsjon.skessuhorn.is/wp-content/uploads/2022/11/313419018_612217004237182_311166724246737062_n.jpg" alt="" class="wp-image-58123"/><figcaption>Ljósm fengin á Facebook síðu Safnahúss Borgarfjarðar.</figcaption></figure>

Gulli kveðst engan veginn sáttur við það hlutskipti sitt að fá ekki að ráða í hvaða sveitarfélagi hann býr, þegar heilsan leyfir ekki að búið sé heima. „Þó vil ég taka það skýrt fram að það er afskaplega gott að vera hér í Brákarhlíð. Ég er ánægður með þá umönnun sem ég fæ og hér er gott starfsfólk. Hins vegar langar mig að geta farið oftar til Reykjavíkur þar sem fjórar af fimm dætrum mínum búa. Fimmta dóttirin býr í Þýskalandi en hana átti ég með þýskri móður hennar. Ég er hins vegar ósáttur með hversu ferðaþjónusta fatlaðra er bágborin. Ég er í raun lokaður hér inni og fæ lítið að fara þar sem ég má ekki ferðast út fyrir Borgarnes, sökum kostnaðar við það. Kerfið hvað þetta snertir er bara alls ekki í lagi í ljósi þess að ég og fjölmargir aðrir fáum ekki að ráða í hvaða sveitarfélagi við búum. Það skortir því greinilega að byggt sé meira af þjónustu- og íbúðarúrræðum fyrir eldra fólk,“ segir Gulli með festu.

<h2>Hvetur fólk til að líta á sýninguna</h2>

Gulli kveðst þó þakklátur fyrir að fá að sinna listsköpun sinni á því herbergi sem hann dvelur í. „Hægri höndin er í lagi og höfuðið einnig og því get ég málað. Þetta heldur mér í gangi,“ segir hann. Myndirnar á sýninu Gulla eru allar málaðar á árunum 2020-22 og er um sölusýningu að ræða. Formleg sýningaropnun var sunnudaginn 13. nóvember og spilaði dóttir Gulla, Ingibjörg Guðlaugsdóttir á básúnu við opnunina, en hún starfar sem tónlistarkennari ásamt því að spila í Sinfóníuhljómsveit Íslands og Stórsveit Reykjavíkur. Sýningin er nú uppi og hvetur Gulli Borgfirðinga og aðra lesendur Skessuhorns til að líta á sýninguna á opnunartíma Safnahúss Borgarfjarðar.

Fréttaveita Vesturlands

Guðlaugur hefur opnað myndlistarsýningu í Safnahúsi Borgarfjarðar