Rætt við Eddu Agnarsdóttur um samsýninguna ,,Falið afl“ 32 listamanna

,,Falið afl“ var yfirskrift samsýningarinnar sem haldin var á veitingastaðnum Grjótinu við Kirkjubraut á Akranesi á nýliðnum Vökudögum. Í sýningarskránni segir: „Nafnið er vísun í þá leyndu skapandi krafta sem búa meðal þátttakenda sem allir eru búsettir í bænum. Bakgrunnurinn er fjölbreyttur en það sem sameinar hópinn er áhugi og vitund um mikilvægi þess, hvernig listsköpun eflir og þroskar, bæði einstaklinginn sjálfan og það samfélag sem hann býr í. Listsköpun er stór hluti af lífsgæðum og aðgengi að fjölbreyttri menningu eykur víðsýni, umburðarlyndi og færni borgaranna til samfélagslegrar þátttöku eflist.“

Áskorun að safna styrkjum

Edda Agnarsdóttir átti hugmyndin að sýningunni og blaðamaður settist því niður með henni í smá spjall um sýninguna. Hvað getur þú sagt mér um þessa sýningu? „Þetta er hugmynd sem ég fékk síðsumars, kannski heldur of seint, en fór samt að vinna að henni. Við vorum 37 talsins listamennirnir sem ætluðum í upphafi að taka þátt, en síðan kvarnaðist úr hópnum og við enduðum í 32 með heiðurslistamanninum Philippe Ricart sem lést í júlí á síðasta ári, 68 ára að aldri. Við vildum heiðra minningu hans, hann var einstakur listamaður og hafði alltaf opið hús hjá sér á Vökudögum.“ Philippe var bæjarlistamaður Akraness 1996-1997 og útilistaverkið Hnöttur eftir hann stendur á lóð leikskólans Teigasels á Akranesi. Edda segir að erfiðlega hefði gengið að fá stuðning hjá stórfyrirtækjum og því hefðu þau leitað til minni fyrirtækja á Akranesi. Þau hefðu tekið þeim mjög vel og þá fengu þau styrk frá Akraneskaupstað upp í næstum helming við kostnað sýningarinnar.

*Edda Agnarsdóttir átti hugmyndina að samsýningunni „Falið afl.“ Ljósm. vaks*

En hver er helsti kostnaðurinn við svona sýningu? „Mesti kostnaðurinn er vegna sýningarskrárinnar. Hún kostaði nánast eins og bók. Þar eru myndir af öllum listamönnunum og einnig verkum þeirra ásamt skrifum þeirra um verk sín. Við prentuðum 50 eintök sem fóru til listamannanna, til bæjarins og til þeirra sem styrktu okkur.“

Helena Guttormsdóttir setti upp sýninguna, skrifaði formála í sýningarskrána og texta um Philippe Ricart. Unnur Jónsdóttir var grafískur hönnuður sýningarskrár og auglýsinga. Um helmingur listamannanna sem var með verk á sýningunni í Grjótinu var einnig á öðrum stöðum með sýningar og opin hús á Vökudögum og segir Edda að þetta hafi því verið frekar snúið. „Sumir áttu verk í þetta konsept, í ljósi stærðar rýmisins varð það að vera 30×30 cm að stærð. Ekki mátti fara út fyrir það, þannig að allar myndirnar eru jafnstórar og með þrjá grunna sem mátti nota, en þeir voru venjulegur strigi á blindramma, náttúrustrigi á blindramma og tré. Stundum þurftum við að lagfæra og breyta og bæta, en þetta tókst farsællega að lokum.“

Vantar smá kraft

En hvaðan fékkstu þessa hugmynd? „Ég hef alltaf vitað að það væri mjög margt fólk að sinna list á Akranesi og hér hafa verið opnuð gallerí sem hafa gengið misjafnlega, verslanir og vinnustofur. Að mínu mati hefur listsköpun ekki notið nægilegs stuðnings og til að mynda hefur engin samsýning listamanna verið hér síðan 2004. Okkur vantar að sameina kraftana til fá stuðning, bæði frá bæjarfélaginu og fyrirtækjunum í bænum. Skapandi þættir eins og listir, sem er auðvitað ansi víðfeðmt hugtak, situr að stórum hluta hjá. Í skólum eru kenndar íþróttir/leikfimi, en þar eru einnig kenndir skapandi þættir eins og myndmennt, handmennt og heimilisfræði. Það kostar sitt að halda uppi menningunni hérna og einnig auka skilning á að list innifelur metnað, hugmyndaauðgi og frumkvæði og er nauðsynleg hverju samfélagi.“

Stefnið þið á að hafa svona sýningu árlega? „Við stefnum á áframhaldandi samvinnu í einhverri mynd en hvort það verður önnur samsýning að ári verður að koma í ljós. Aðsóknin á sýninguna var alveg gífurlega góð og til dæmis komu yfir 150 manns á formlegu opnunina þá fjóra tíma sem var opið þann daginn. Við viljum tryggja þetta betur, gera meira úr þessum hópi og hafa þetta í fastari skorðum, til dæmis að búa til félag í kringum þetta. Þetta var frumraun hjá okkur og hjálpar okkur mikið við að byggja þetta upp,“ segir Edda að endingu en hún er grunnskólakennari með myndmennt sem valgrein og starfaði lengi við grunnskólana á Akranesi.

„Við munum halda áfram“