Borgnesingurinn Þorbergur Lind Egilsson, eða Beggi eins og hann er oftast kallaður, varði stærsta hluta af sinni starfsævi á ferðinni, bæði á þjóðvegum landsins og á miðunum. Hann hóf ungur störf á Akraborginni sem sigldi milli Borgarness og Reykjavíkur og svo seinna milli Akraness og Reykjavíkur. Lengst af starfaði hann þó hjá Hafskipum og sigldi frá Íslandi til Evrópu með fisk, timbur, mjöl og salt svo fátt eitt sé nefnt. Beggi keyrði einnig tímabundið mjólkurbíl fyrir Mjólkursamsöluna auk þess sem hann ók vöruflutningabíl fyrir Kaupfélagið þegar hann tók sér hlé frá sjónum. Hann hugsar hlýlega til þessara tíma þegar hann rifjar þá upp við blaðamann Skessuhorns.

Viðvaningur á sjó

„Árið 1964 byrjaði ég á sjó, þá á Akraborg,“ segir Beggi um leið og hann flettir upp í sjóferðabókinni sinni við eldhúsborðið á þriðju hæðinni í blokk við Hrafnaklett í Borgarnesi. Beggi byrjaði ungur pjakkur að vinna í Borgarnesi við að afferma og setja vörur í skipin sem komu þar í höfn. „Ég fór og talaði við skipstjórann á Akraborginni og fékk strax vinnu sem viðvaningur. Ég hafði náttúrlega aldrei verið á sjó svo ég byrjaði sem viðvaningur. Svo þurfti maður að vinna sig upp með tíma og reynslu,“ útskýrir Beggi og rýnir betur í sjóferðabókina sína. „Fyrsta skráningin var 29. apríl á MS Akraborg frá Borgarnesi. Ég sé svo að ég hef ekki verið lengi að vinna mig upp. Ég er skráður háseti þann 30. júní sem þýddi í rauninni bara hærri laun,“ bætir hann við og viðurkennir jafnframt í leiðinni að háseti hljómaði sem mun virðulegri titill heldur en viðvaningur. Beggi starfaði á Akraborg meira og minna til 1966. „Akraborgin var góður skóli. Þar lærði maður til dæmis að stýra skipinu.“

Beggi Egils rifjar upp farsælan feril á flutningaskipum í Sjómannadagsblaði Skessuhorns sem kom út í gær.

„Að vera á sjó var eins og hver önnur vinna“