medium

thumbnail

small

custom-size

Borgarbyggð bakkar með annan áfanga niðurrifs í Brákarey

large

1536x1536

Nýtt eldishús tekið í notkun í dag í Miðskógi

Olíver í austurveg til Póllands

Veiðiþjófar gómaðir við Hörðudalsá

2048x2048

Ekki bætt í strandveiðipott þótt málaflokkurinn hafi verið færður

Nýr leikmaður til Körfuknattleiksfélags ÍA

core/freeform

Hvað þýðir sagan um Brák fyrir sjálfsmynd kvenna og hugmyndina um kvenleika á Íslandi? Þetta er ein af þeim spurningum sem velt er upp í samsýningu Elísabetar Haraldsdóttur, Hörpu Einarsdóttur, Ingibjargar Huldar Halldórsdóttur og Óskar Gunnlaugsdóttur í Safnahúsinu í Borgarnesi, sýningu sem einfaldlega hefur fengið titilinn Brák, eftir fóstru Egils Skallagrímssonar. Þar gefur að líta breitt svið listrænnar tjáningar; leirlist, stór akrýl- og vatnslitaverk, krosssaum, innsetningu og skúlptúr. Brák var uppi á 10. öld. En hún horfði eins og nútímakonan til fjallanna á Vesturlandi sem hafa ekkert breyst í tímanna rás.

Konur Íslendingasagnanna eru yfirleitt sjálfstæðar, megnugar og viljasterkar. Samt eru þær oft í fjötrum, ánauð, vegna þess að þær eru konur. En það syrtir í álinn ef konur eru líka þrælar, það er eins og tvöföld ánauð. Þetta gætu verið hugrenningarnar tengdar sögu Brákar.

Þrátt fyrir að erfitt sé að gera sér í hugarlund hvernig Brák hefur verið innanbrjósts, má vera að þræðir fortíðarinnar myndi tengingar til nútímakvenna á óbeinan hátt og veki okkur þess vegna til umhugsunar enn þann dag í dag. En ambáttin eins og hún birtist á sýningunni er auðvitað líka miklu meira en bara þessi ímynd - hún er styrkur, blíða, sorg og von og lætur engan ósnortinn.

Elísabet Haraldsdóttir er fædd og uppalin í Reykjavík, er búsett á Hvanneyri. Hún stundaði nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands og Universität der Angewandte Kunst í Vínaborg auk þess að hafa kennsluréttindi frá LHÍ. Hún hefur tekið þátt í fjöldamörgum einka- og samsýningum bæði hérlendis og erlendis. Elísabet hefur verið í samstarfi um rekstur Gallerís Langbrókar og Gallerís Meistara Jakobs auk stundakennslu við Myndlista- og handíðaskólann og kennslu og skólastjórnun á Hvanneyri. Hún var menningarfulltrúi á Vesturlandi í 13 ár, samhliða þess að sinna leirlistinni.

Harpa Einarsdóttir er fædd og uppalin í Borgarnesi. Hún útskrifaðist sem fatahönnuður úr LHÍ árið 2005 og starfar sem listamaður undir nafninu Ziska. Hún hefur unnið við margvísleg skapandi verkefni í gegnum árin og haldið nokkrar einkasýningar á verkum sínum og tekið þátt í fjölda samstarfsverkefna og listahátíða. Harpa hefur einnig starfað við kvikmyndagerð og  búningahönnun en einbeitir sér nú alfarið að myndlist og hönnun fyrir MYRKA.

Ingibjörg Huld Halldórsdóttir er fædd og uppalin í Borgarnesi og Stafholtstungum. Hún lærði arkitektúr og skipulag í Lyon í Frakklandi og við Listaakademíuna í Kaupmannahöfn, en hefur einbeitt sér að listsköpun síðustu ár. Hún hefur tekið þátt í fjölmörgum einka- og samsýningum í Danmörku og hér heima. Ingibjörg vinnur með faldar eða bannaðar tilfinningar, skömm, misnotkun og fráhverfingu í myndverkum sínum.

Ósk Gunnlaugsdóttir er fædd og uppalin í Reykjavík með annan fótinn í Grímsnesinu. Hún lauk BA í myndlist frá Listaháskóla Íslands og starfar nú sem myndlistakona í Reykjavík. Ósk vinnur með málverkið sem miðil á óhefðbundinn hátt. Blandar saman hefðbundnum burðarefnum málverksins og silkiprentsins. Leysir hörinn undan klöfum hins tvívíða forms blindrammans, stífar hann og mótar þar til hann verður að sínu eigin burðarvirki. Beygður, bugaður, beyglaður, kraminn, kreystur og knúsaður fær hörinn þrívítt form sem verður jafnvel að skúlptúr.

Opnun sýningarinnar verður á morgun, laugardaginn 23. nóvember klukkan 13.00.

<em>-fréttatilkynning</em>

Samsýning kvenna með tengingu við Borgarfjörð