medium

thumbnail

small

custom-size

Skallagrímur tapaði á Meistaravöllum

large

Hamar vann sigur á ÍA eftir framlengingu

1536x1536

2048x2048

Lionsklúbbur Grundarfjarðar bauð upp á blóðsykursmælingu

Leirulækur er ræktunarbú Borgfirðings 2024

Fjölmenni á baráttufundi kennara

Ljósakrossar Lionsklúbbsins á aðventunni

core/freeform

„Það er enginn vafi að hlunnindi af laxveiðitekjum hér í okkar sveit eiga sinn þátt í að hér er búið á flestum bæjum. Fram hefur komið í ýmsum skýrslum að mikilvægi laxveiðhlunninda eru hvergi meiri á landinu en hér í Borgarfirði. Auk arðgreiðslna er einungis okkar veiðiá að veita um tuttugu sumarstörf og hingað í ána eru að koma þeir ferðamenn sem skilja mest eftir sig af öllum þeim ferðamönnum sem til landsins koma," segir Magnús Skúlason formaður Veiðifélags Þverár í Borgarfirði í viðtali sem birtist við hann í Skessuhorni vikunnar. "Við sem stöndum í forsvari fyrir þessi veiðifélög þurfum engu að síður að verja okkar hagsmuni með kjafti og klóm. Yfir atvinnugreininni er þrúgandi sú ógn sem verið er að búa til og felst í laxeldi í opnum sjókvíum til dæmis á innfjörðum Vestfjarða."

<strong>Hin meinta laxeldisvelsæld</strong>

Engum vafa er undirorpið að málefni veiðiréttareigenda liggja þungt á Magnúsi í Norðtungu. „Mér þykir vænt um Vestfirði og Vestfirðinga. Þegar yfir lýkur og menn verða búnir að átta sig á þeirri vá sem skefjalausu fiskeldi fylgir, spái ég því að þeir verði sjálfir mestu þolendur þessa ævintýris sem ég kalla hina meintu laxeldisvelsæld. Endalok byggðanna fyrir vestan verða ráðin þegar eitthvað alvarlegt kemur upp í þessu verksmiðjueldi. Það er ekki spurning um hvort heldur hvenær. Á Vestfjörðum er ríkið búið að leggja í gríðarlegar fjárfestingar í samgöngum, að virði til eins og fimm Hvalfjarðargöng myndu kosta. Góðar samgöngur eru vissulega forsenda byggðar og atvinnu og að mínu mati ætti þessi fjárfesting í innviðum á Vestfjörðum að nýtast til að byggja upp fjölbreytta atvinnu, ekki til að fólk flykktist í burtu. En þar taka menn þá pólitísku ákvörðun að byggja afkomu sína á hundrað þúsund tonna laxeldi með norskan frjóan lax í opnum sjókvíum í lokuðum fjörðum. Það eru að mínu mati hrein og klár afglöp allra sem að því koma. Dæmin erlendis frá ættu að hræða, en menn hafa því miður ekki opnað augun fyrir hættunni, eða réttara sagt hafa ekki kjark til þess. Sjókvíaeldi er ekki komið til að vera heldur er bráðabirgða ráðstöfum. Hagsmunaaðilar og ráðamenn hafa ekki á neinum tímapunkti sest niður og rætt kosti þess að báðar greinar, laxeldi og laxveiðar, geti dafnað í sátt og samlyndi og hámarkað hagnað til lengri tíma litið. Þetta hefur allt gengið út á að ryðjast áfram, það kviknar ekki á neinum viðvörunarbjöllum jafnvel þótt Úrskurðanefnd umhverfis- og auðlindamála dæmi lögmæti eldisleyfa ógilt. Þá setja alþingismenn bara lög á eftirlitið! Ég bendi á að Hafrannsóknastofnun hefur til að mynda gefið það út að helstu hrygningar- og uppeldisstöðvar Norður-Atlandshafsþorsksins séu í Ísafjarðardjúpi. Þar og á öðrum innfjörðum Vestfjarða eru einfaldlega uppeldissvæði allra okkar helstu nytjastofna. Þeim uppeldisstöðvum er stefnt í voða með mengandi eldi í opnum sjókvíum. Varðandi umhverfisþáttinn í þessu eldi bendi ég auk þess á að þegar þetta fiskeldi aflar fóðurs þarf að veiða tæp þrjú kíló af fiski úr sjó til að búa til eitt kíló af fiskafóðri, sem Nota Bene er flutt inn frá Brasilíu. Það sjá því allir hversu arfavitlaus þessi búgrein er og fjandsamleg sótsporinu sem svo mörgum er tíðrætt um á tyllidögum.“

<em>Sjá nánar ítarlegt viðtal við Magnús Skúlason í Skessuhorni sem kom út í dag. Þar ræðir hann meðal annars um alþingismenn sem hann segir ekki hafa kjark til að taka stöðu með hinum villta laxastofni og hagsmunum veiðiréttareigenda, en sú atvinnugrein sem lax- og silungsveiði fylgir er talin að virði 170 milljarða íslenskra króna, 3.400 veiðiréttareigendur eiga hlut að máli og byggð í hinum dreifðu byggðum byggir á hlunnindum sem nú eru í hættu.</em>

&nbsp;

&nbsp;

Þrúgandi ógn af erfðablöndun við villta laxastofninn