Rætt við Rebeccu og Hjalta á Hólum um jólin, dýragarðinn, Grænland, Afríku og ýmislegt fleira

Á Hólum í Hvammsveit í Dölum búa hjónin Rebecca Cathrine Kaad Ostenfeld og Hjalti Freyr Kristjánsson með börnin sín þrjú, Matthías Hálfdán 11 ára, Kristjönu Maj 9 ára og Alexander Stein 6 ára. Rebecca var rétt nýkomin inn úr útihúsunum þegar blaðamann Skessuhorns bar að garði fyrr í þessum mánuði. Það fyrsta sem blaðamaður tók eftir þegar komið var inn voru jólapakkar á dagatölum sem héngu uppi á vegg. „Þetta eru pakkar frá danska jólasveininum,“ útskýrir Rebecca þegar hún sér blaðamann spá í pökkunum, en Rebecca er dönsk. Hún flutti til Íslands í mars árið 2001 og hefur búið hér síðan, að undanskyldum tveimur sumrum á Grænlandi. Það blandast því saman íslenskar og danskar jólahefðir yfir jólahátíðina á Hólum. „Börnin eru að drukkna í gjöfum í desember,“ segir Rebecca og hlær. Danski jólasveinninn kemur fyrsta dag mánaðarins með 24 pakka sem hann setur á dagatöl barnanna og svo koma að sjálfsögðu íslensku jólasveinarnir og setja eitthvað fallegt í skó barnanna.

Búálfur sem lætur ófriðlega

Danski jólasveinninn er ekki eina danska veran sem lætur sjá sig á Hólum í desember. Á háaloftinu býr danskur búálfur sem lítið fer fyrir mestallt árið en í desember fer hann á stjá og veldur nokkrum usla á heimilinu. „Hann er ekkert venjulegur þessi álfur og á hverju ári tekur hann upp á ýmsum prakkarastrikum á meðan við sofum. Hann hefur dreift eldhúspappír um alla stofuna, litað mjólkina okkar bláa og meira að segja skipt tannburstunum okkar út fyrir gulrætur,“ segir Rebecca brosandi um leið og hún býður blaðamanni sæti í stofunni þar sem þau haf lagt á borðið kökur og kaffi. Við byrjum á að ræða jólin, en er mikill munur á dönskum og íslenskum jólum? „Nei, það er ekki mikill munur. Nema jú, áfengi. Í Danmörku er alltaf áfengi á jólunum en hér virðist enginn drekka yfir jólin,“ svarar Rebecca. „Í Danmörku er alltaf vín,“ skýtur Hjalti inn í. „Já, í Danmörku er alltaf fundin ástæðan til að drekka. Við fáum okkar bjór í afmælum, fermingarveislum og meira að segja skírnarveislum,“ segir Rebecca og hlær. Aðspurð hvort hún borði íslenska jólamatinn segist hún gera það en bara ekki á aðfangadag. „Ég verð á fá öndina mína á aðfangadag og ég þoli ekki að það sé soðið hangikjöt á heimilinu rétt fyrir jólin,“ svarar hún en segist þó borða hangikjöt með bestu lyst og elskar lyktina af því alla aðra daga ársins. „Lyktin er bara svo lengi að fara og hún skemmir lyktina af öndinni minni og jólin mín koma ekki nema ég finni þá lykt,“ útskýrir hún. „Það er engin smá seremónía í kringum þessa blessuðu önd,“ bætir Hjalti þá við og lýsir því hvernig Rebecca stendur í eldhúsinu allan aðfangadag að undirbúa jólamatinn. „En það er ekki nóg að það taki allan daginn að elda þessa önd, það fara þrír dagar í að undirbúa hana áður en eldamennskan sjálf getur hafist,“ segir hann og hlær.

Viðtalið við Rebeccu og Hjalta má lesa í heild sinni í jólablaði Skessuhorns sem kom út í dag.

Krummi sem spjallar, búálfur sem litar mjólkina og fleiri skemmtilegar verur