„Ég fæddist á loftinu í Grafarholti, sem enn stendur við Merkigerði á Akranesi, beint á móti sjúkrahúsinu. Þetta var þrettánda júlí 1937 svo ég varð áttræður í sumar,“ segir Sigurður Hafsteinn Hallgrímsson, fyrrum bifreiðastjóri, þegar sest er niður með honum í vistlegri hjónaíbúð á dvalarheimilinu Höfða þar sem þau hjónin, hann og Guðrún Jakobsdóttir frá Hömrum í Reykholtsdal, hafa búið síðasta árið. „Foreldrar mínir, þau Hallgrímur Guðmundsson og Salvör Sólveig Sigurðardóttir, bjuggu á Valdastöðum við Vesturgötuna þegar ég fæddist, en afi, Siggi skó, bjó í Grafarholti og var með skóvinnustofu í kjallaranum. Ég veit ekki alveg hvers vegna mamma ákvað að eiga mig þar en kannski hefur henni bara þótt betra að vera hjá fjölskyldunni á meðan. Á Valdastöðum bjuggum við svo þangað til ég varð 12 ára en þá fluttum við í nýbyggðan verkamannabústað við Vallarstræti 9, sem síðan fékk nafnið Bjarkargrund 9 og nú er það Háholt 25. Hún hefur haft mörg nöfn þessi gata.“

Fyrsta vinnan var að breiða saltfisk á Breiðinni

Sigurður, eða Diddi, eins og hann er alltaf kallaður, gekk í gamla barnaskólann við Vesturgötu þar til skólinn brann árið 1946 en þá færðist kennslan yfir í Iðnskólahúsið sem síðar varð og stendur á bak við þann stað sem barnaskólinn stóð. Diddi segist snemma hafa farið að vinna og hann segist halda að hann hafi verið sjö eða átta ára þegar hann fyrst vann launaða vinnu við að breiða saltfisk á Breiðinni. „Já, ég náði því að breiða saltfisk til sólþurrkunnar. Síðan tók eitt við af öðru í fiskvinnslu eftir skólann. Ég kláraði bara unglingaprófið í skólanum eins og nokkuð algengt var hjá jafnöldrum mínum á Akranesi þá og skólagöngunni lauk þegar ég var fimmtán ára. Ég fór þá að vinna í frystihúsinu Heimaskaga og vann þar fyrstu árin.“

Rætt er við Sigurð Hallgrímsson, fyrrum bílstjóra á Akranesi í Jólablaði Skessuhorns.

„Aksturinn hefur gengið áfallalaust alla tíð“